De 3 beste boeken van de onovertroffen Javier Marías

Of je nu voor of tegen bent, het was leuk om een ​​publieke figuur tegen te komen zoals degene die al verdwenen was Javier Marias. Een schrijver die niet in band sloot om post-truth en zijn middelpuntzoekende kracht rond enkele gedachte, als een paradoxale notie van libertarisme. Alleen (ja, met een vinkje, geef de RAE hierover) kan deze klasse mensen rebelleren vanuit hun positie van intellectueel baken om iets winstgevends te synthetiseren in deze eufemistische, tendentieuze samenleving, van duistere preutsheid.

De waarheid is dat wanneer ik schrijf over Javier Marias, zoals in het geval van zijn roman Bertha-eiland, verwijs ik uiteindelijk naar andere soorten kenmerken van het publieke facet. En daarmee wil ik niet zeggen dat ik het noodzakelijkerwijs eens ben met wat hij op elk moment zou kunnen zeggen.

Het gaat er niet om totems te vinden om aan de nieuwe ideologen te ontsnappen. Het is eerder een kwestie van ontdekken wie, in het personage dat wordt aangevallen omdat hij zijn mond opende om uit te drukken wat hij denkt, nog steeds in staat is tegen de stroom in te gaan, ondanks de nieuwe veroordelingen van Twitter, de media en degenen die het goede en de straf patrimonialiseren. zij die durven af ​​te wijken...

Afgezien van de perspectieven op het personage, laten we ter zake komen, laten we ons concentreren op die 3 romans die voor mij het podium vormen van de literaire creatie van een Javier Marias die zelfs klonk als een Nobelprijs voor Literatuur, tot grotere ergernis en bitterheid van veel salonhaters en kleine hersenen.

Top 3 aanbevolen boeken van Javier Marías

Thomas Nevinson

Een roman is samengesteld uit evenveel intra-verhalen en dus mogelijke vertakkingen als personages erin wonen. Nou, weet je? Javier Marias, vastbesloten om terug te winnen a Thomas Nevinson van die nevel van potentiële hoofdrolspelers overgeleverd aan de verbeelding van de verteller. en zo over Bertha-eiland streven naar seriële of op zijn minst een tweede kans om lopende problemen te sluiten.

Wanneer dit soort dingen gebeuren, vanuit de onverwachte kracht van een nieuwe hoofdpersoon (over wie de schrijver zelf onvermoede nuances lijkt te ontdekken), wekt het nieuwe te vertellen de fascinatie van de schrijver zelf op. Een fascinatie vertaald in een intens, krachtig verhaal, beslissend in zijn plot en beslissend in de meest transcendentale notie die ook aansluit bij het non-fictiegedeelte ervan...

"Mij fui opgeleid tot de oud, en nooit Ik dacht dat ik zij gingen naar bestel een dag dat zal vermoorden een  vrouw. Bij vrouwen die ik niet ken aanraken, dat zijn ze niet geraakt, dat zijn ze niet geleden Dano«

Twee mannen, één in fictie en één in werkelijkheid, kregen de kans om Hitler te vermoorden voordat hij de Tweede Wereldoorlog ontketende. Op basis van dit feit verkent Javier Marías de onderkant van 'You will not kill'. Als die mannen hem misschien hadden moeten neerschieten Führer, Is het mogelijk om het tegen iemand anders te doen? Als de verteller van Thomas Nevinson, "Je kunt zien dat moorden niet zo extreem of zo moeilijk en oneerlijk is als je weet wie."

Tomás Nevinson, de echtgenoot van Berta Isla, komt in de verleiding om terug te keren naar de geheime diensten nadat hij weg is geweest, en wordt voorgesteld om naar een noordwestelijke stad te gaan om een ​​persoon, half Spaans en half Noord-Iers, te identificeren die heeft deelgenomen aan aanvallen van de IRA en ETA tien jaar geleden. We zijn in 1997. Het bevel draagt ​​het stempel van zijn dubbelzinnige ex-baas Bertram Tupra, die door een bedrog zijn vorige leven al had geconditioneerd.

De roman is, naast zijn plot, een diepe reflectie over de grenzen van wat kan worden gedaan, over de smet die het vermijden van het grotere kwaad bijna altijd met zich meebrengt en over de moeilijkheid om te bepalen wat dat kwaad is. Tegen de achtergrond van historische episodes van terrorisme is Tomás Nevinson ook het verhaal van wat er gebeurt met iemand die alles al heeft meegemaakt en aan wie blijkbaar niets anders kan gebeuren. Maar hoewel ze niet klaar zijn, komen ze elke dag ...

Denk morgen in de strijd aan mij

In grote mate in relatie tot wat hierboven werd vermeld, nodigt deze roman ons uit om deel te nemen aan de emotionele constructie van personages die heel goed ons zouden kunnen zijn, geconfronteerd met de vervormende spiegels van ons bestaan ​​en onze realiteit.

De betoverende eerste zin van deze roman zegt al veel, misschien wel te veel: "Niemand denkt ooit dat hij een dode vrouw in zijn armen kan gaan ontmoeten en dat hij haar gezicht, wiens naam hij zich herinnert, niet meer zal zien."

Dit is wat er gebeurt met de verteller, Victor Francés, televisiescenarioschrijver en "zwarte" of "spookschrijver", die verantwoordelijk is voor het schrijven van de toespraken van belangrijke en onwetende mensen. Onlangs gescheiden, wordt hij uitgenodigd voor een diner bij hem thuis door Marta Téllez, een getrouwde vrouw wier man op reis is en de moeder van een tweejarig kind.

Na het galante diner gaan de man en de vrouw naar de slaapkamer waar ze, "nog half aangekleed en half uitgekleed", zich slecht begint te voelen tot ze stervende is en sterft in een schokkende scène.

Deze niet-voltooide ontrouw wordt zo een soort «betovering», met zeer reële en onmiddellijke problemen: wat te doen met het lijk, al dan niet op de hoogte te stellen, wat te doen met de echtgenoot, wat te doen met het slapende kind, wat is het verschil tussen leven en dood.

Dit is hoe het slechte begint

We zijn een evenwicht tussen verlangens en moraal, nog steeds tot op de dag van vandaag en waarschijnlijk tot onze laatste dag als een beschaafde soort. Het kwaad begint wanneer de balans wankelt en we worden blootgesteld aan wat we aan die andere kant zijn ...Dit is hoe het slechte begint vertelt het intieme verhaal van een huwelijk van vele jaren, verteld door zijn jonge getuige wanneer hij al een volledig volwassen man is.

Juan de Vere vindt zijn eerste baan als persoonlijk secretaresse van Eduardo Muriel, een ooit succesvolle filmregisseur, in Madrid in 1980. Door zijn baan kan hij de privacy van het ouderlijk huis betreden en toeschouwer zijn van de mysterieuze huwelijkse ellende tussen Muriel en zijn echtgenote Beatriz Noguera.

Muriel geeft hem de opdracht om een ​​halfwaardetijdvriend van haar, dokter Jorge Van Vechten, te onderzoeken en op te halen, wiens onfatsoenlijk gedrag hem in het verleden heeft bereikt.

Maar Juan zal zich daar niet toe beperken en dubieuze initiatieven nemen, want, zoals hij zelf vanaf zijn volwassen leeftijd toegeeft, -jongeren hebben ziel en geweten uitgesteld-. Zo zul je ontdekken dat er geen belangeloze gerechtigheid is, maar dat die altijd besmet is met persoonlijke wrok en je eigen verlangens, en dat alle vergeving of straf willekeurig is.

«Het is een boek over verlangen, als een van de sterkste motoren in het leven van mensen, dat er soms toe leidt dat elke loyaliteit, consideratie en zelfs respect in de omgang met anderen teniet wordt gedaan. Een ander thema van de roman is straffeloosheid en de willekeur van vergeving en niet-vergeving. Hoe het idee van gerechtigheid dat mensen eisen soms veel te maken heeft met of de daad zelf ons raakt of niet."

Andere geweldige romans van Javier Marías ...

Zwarte achterkant van de tijd

Een roman gebaseerd op een schokkend realisme, de zwarte achterkant van de tijd is alles wat we zien als we denken dat we ergens naartoe gaan... De auteur van deze "valse roman" kon zich niet voorstellen dat hij met zijn werk All Souls een film zou gaan schrijven een wereld in beweging, die lag te slapen of die alleen door het zwarte verleden ging dat meestal verborgen en niet gezien wordt.

Een wereld waarin alles past, het ondenkbare en wat het lot brengt, onwaarschijnlijkheid en gratie, avontuur en ongeluk, de verdwaalde kogel in Mexico en een vloek in Havana, een eenogige huursoldaat aan wie de dood altijd voorbijging, en de gesluierde herinneringen aan een verteller die mysterieuzer wordt naarmate hij meer nadenkt en vertelt.

De stem van Javier Marías is hier overweldigender dan ooit, alsof het "een grillige en onvoorspelbare stem is die we allemaal kennen, de stem van de tijd die nog niet is verstreken of verloren is gegaan en misschien is het daarom niet eens tijd."

Je hebt waarschijnlijk de gemist Jouw gezicht morgen trilogie. In enkele andere recensies of selecties van werken heb ik al opgemerkt dat ik individuele werken beter vind, boeken voor altijd gesloten ondanks mogelijke open eindes. Een naadloos einde roept meer echo's op dan enig ander einde dat naar verwachting zal terugkeren als een nieuw begin.