Strikt formeel is de romantiek als verhalende bedoeling een hardnekkige zoektocht naar de lyriek van alle emotie, zowel in poëzie als in proza. EN Gustavo Adolfo Becquer Het is de hoogste nationale exponent van die verontrustende, opwindende, verontrustende of melancholische intentie, afhankelijk van het moment.
Omdat het nooit pijn doet om te onthouden dat romantiek het existentialisme van gevoeligheid is. Verbeelding en fantasie ten dienste van de romantiek zijn excuses om in de "koude van het leven" te kijken, zoals de schrijver zou zeggen Carlos Castan.
In mijn jeugd ben ik opgegroeid met de legendes van Becquer, waarvan vele verspreid langs de hellingen van de Moncayo, daar waar de auteur zijn herstel doorbracht vanuit het klooster van Veruela. Het heeft dus zeker tijd gekost om deze geweldige verwijzing naar deze ruimte te brengen, een soort van Poe Iberisch met vergelijkbare invloeden op liefde en dood, onder de ongelijke invloed van deze zonnigste landen en beter in staat tot het clair-obscur van zielen.
Zoeken naar de beste boeken van Becquer betekent bij veel gelegenheden informeren naar de verschillende compilaties die hebben gehergroepeerd wat door deze auteur is geschreven. Al deze boeken zijn echter een briljante erkenning van het vluchtige verhaal van de typische Spaanse romanticus.
Top 3 aanbevolen werken van Gustavo Adolfo Becquer
Rijmpjes en legendes
In deze fascinerende gemeenschap van poëzie en proza ​​vindt men een literair impressionisme dat vooruitliep op de latere picturale trend. Omdat de realiteit van wat er wordt verteld gevuld is met kleur, met pittige penseelstreken die je uitnodigen om een ​​glimp op te vangen van de landschappen van de ontketende ziel van de auteur. Door episoden uit de geschiedenis of echte locaties die door Becquers visie zijn gezeefd als referentie te nemen, wordt een magie ontdekt die het esoterische oproept als een overwinning op het eerdere rationalisme dat de schepper in bedwang hield.
Rijmpjes en legendes, legenden en rijmpjes vormen een kosmos die ons uitnodigt om traditionele ruimtes te beschouwen onder het schokkende prisma van driften en passies enerzijds, en van oude overtuigingen omgezet in nieuwe mythen die door Becquer met verontrustende bedoelingen worden verteld (of wat dan ook). hetzelfde, met een bevrijdende wil voor de eigen ziel van de auteur).
Een behendig leesboek dat die romantische evocatie handhaaft waaruit meer gothic en sinistere latere stromingen vertakken die, hoewel ze dieper in donkere ruimtes duiken als een samenzwering met fataliteit en dood, naar mijn mening niet die kilte van de insinuatie boven de manifest.
Ik weet het niet, het is vreemd, misschien is het zo dat het authentieke en originele altijd de meest directe link met de lezer onderhoudt door de dubbelzinnige indrukken van verhalen die leiden tot de kilte van het detail dat op gelijke afstand, als een koorddanser, tussen liefde reist. en dood.
Vanuit mijn cel
Daar, in Veruela, schreef Becquer onder invloed van die Moncayo waarin ik zelf veel van de gelukkige momenten van kindertijd en jeugd heb doorgebracht, dit soort manifest over zijn verhalende wil.
Een serie brieven waarin het conflict tussen de helende bedoeling van zijn reis naar Veruela en de Moncayo wordt gezien, met de angst voor zijn eigen leven, en de overstromende vitaliteit die, in het geval van Becquer, een ontwaken van zijn invloed is meer krachtig literair genre dat het epistolaire genre kan transformeren tot een verhaal ver boven zijn realiteit, waar subjectieve indrukken een symbolische sfeer vormen die uiteindelijk een onmiskenbare Becquerische wereld opbouwt, een onmiskenbare getuigenis voor vele andere latere schrijvers.
Drie Indiase legendes
Een heel bijzonder boek dat een interessant perspectief biedt op de creatieve kracht van Becquer. Tot op de dag van vandaag kan ieder van ons zichzelf uitputtend documenteren in alle aspecten van elke plaats in de wereld.
Becquer reisde echter nooit om de realiteit van de locaties en legendes die hij in deze drie legendes wilde vertellen, van dichtbij te leren kennen. Maar de waarheid is dat de gebruikte referenties er weinig toe doen als Becquer als verteller de werkelijkheid altijd onderwerpt aan zijn transformerende intentie.
Van de stereotypen van zijn tijd die verteld konden worden over de andere kant van de wereld, het toevoegen van de afdruk van een creatieve synthese vol idealiseringen, beelden die van de ene wereld naar de andere werden getransponeerd en bijna theatrale recreaties rond personages die nog steeds worden beschouwd als bewoners van een verre ruimte, overgegeven aan uiteenlopende overtuigingen en gebruiken die botsten met die van hun kolonisten, in wiens conflict Becquer ook aanleiding gaf tot kritiek.
