De 3 beste boeken van de briljante Alice Munro

Het verhaal en het verhaal bereikten uiteindelijk hun welverdiende literaire top in 2013. Toen de Nobelprijs voor Literatuur van dat jaar gaf hij zichzelf aan Alice Munro, hadden al die korte verhalen, halverwege tussen realiteit en fictie volgens hun neiging groter is dan het verhaal zelf of het verhaal, net die overweging gewonnen die zo noodzakelijk is voor al deze gesynthetiseerde verhalen dat ze, in die afkortingscapaciteit, de magie van een universum bereikte zijn laatste grenzen, dankzij het meesterschap van de auteur.

Een verhaal of verhaal schrijven is de lezer suggereren en aanzetten tot een meditatie na de laatste pagina of paragraaf ..., ze kenden het heel goed van Tsjechov omhoog Poe o Cortazar.

Maar teruggaand naar deze Canadese schrijfster, naast deze magie van synthese die aan het einde van de lezing doorgaat als een transcendentale echo, draagt ​​ze een onschatbaar menselijk thema bij, gefragmenteerd in zoveel korte composities. Elke bloemlezing van deze auteur wordt uiteindelijk een filosofisch essay met de lichtheid van het verhaal, de vluchtige personages, de smakelijke dialogen ...

Top 3 beste Alice Munro-romans

schaduw dans

In korte afstanden ontdekken we de ultieme wil van elke auteur. In korte tijd wordt het hele repertoire, het staaltje van interesses en zelfs impulsen die schrijfster Alice Munro in dit geval ontroeren, paradoxaal genoeg uitgebreid. De redenen om te beginnen met schrijven vertakken zich tot in het oneindige.

Van de jongste leeftijd waarin alles uit de fantasie losbarst tot de meest existentiële van de verhalen die zijn weg baant als misselijkheid, wat zou ik zeggen Sartre, wanneer men al een goed stuk van het leven heeft gereisd. Het punt is dat in dit boek, zoals bij zoveel andere gelegenheden, verschillende momenten worden verzameld die worden belichaamd door personages die tussen hun licht en schaduw in het leven gluren...

De magie van Alice Munro, op wie zoveel schrijvers en literaire critici een beroep hebben gedaan, waarmee ze het leven van alledag, gevoelens en dialogen met licht heeft gevuld, en die haar tot de beste schrijver van korte verhalen in de hedendaagse literatuur heeft gemaakt, winnaar van de Nobel and the Booker, was al volledig verankerd in het eerste van zijn veertien verhalenboeken: Dance of Shadows.

Vijftien verhalen - sommige opvallend autobiografisch - die de vele nuances van de menselijke natuur onthullen: een jonge vrouw ontdekt hoeveel ze niet weet over haar vader wanneer ze hem vergezelt op zijn bezorgroute als verkoper voor Walker Brothers; een getrouwde vrouw keert terug naar huis na de dood van haar moeder en probeert het goed te maken met haar zus voor de tijd dat ze voor haar heeft gezorgd; het publiek bij een pianorecital voor kinderen krijgt een verrassende les wanneer een "zeldzame" student een onverwachte emotie overbrengt. het uitvoeren van een stuk.

Een sleutelboek in Munro's werk, tot op de dag van vandaag niet gepubliceerd in het Spaans, dat de onderscheiding van de gouverneur-generaal won en haar wijdde tot de geweldige verteller die ze voorbestemd was te zijn.

Het uitzicht vanaf Castle Rock

Misschien is dit niet het verhaal dat door critici het meest wordt gewaardeerd. Een meer persoonlijk aspect overspoelt deze reeks verhalen. Maar het is altijd de moeite waard om de auteur te ontmoeten die door zijn eigen ficties gaat wandelen om elk volgend werk met volledige kennis onder ogen te zien.

Alice is ongetwijfeld een kind dat toevallig in het imposante Edinburgh Castle woont. Tussen de fantasieën van de jongen en de illusies van zijn ouders wordt die gedeelde ruimte ontdekt van wie we altijd zijn, kinderen die steeds meer tijd met zich meedragen.

In een latere ontwikkeling die het niveau van het dromerige bereikt, worden nieuwe parallelle verhalen geopend die ons vertellen over vele andere dromen die aan de ene kant en aan de andere kant van de oceaan worden gedeeld, dromen die vanaf Castle Rock te zien zijn op dagen dat de lucht helder is .

De voortgang van liefde

Liefde, ons meest noodzakelijke gevoel en toch de meest onstabiele van al onze mogelijke emoties. Personages die bewegen tussen liefde met al haar kracht, het gebrek aan liefde als gevolg van die kwetsbaarheid van het mooiste.

De vormen van liefde zijn niet alleen romantische tradities van geliefden zonder gedeelde ruimte. De liefde die het meest gecondenseerd is, is degene die ontstaat als de enige oplossing voor het conflict.

Alle personages in deze roman delen dat gevoel van liefde als het verwarde gevoel dat de tijd het uiteindelijk zal wegnemen. Onsterfelijkheid zou de enige oplossing zijn om ons volledig te kunnen openen voor liefde zonder voorwaarden, ondertussen kunnen we alleen genieten van de momenten van liefde, ons abstraheren van het feit dat er vroeg of laat niets van zal blijven.

Andere aanbevolen boeken van Alice Munro...

De manen van Jupiter

Of het vreemde om helemaal niet bij deze wereld te horen. Alice Munro brengt in haar verhalen dat vreemde depersonaliserende gevoel dat soms optreedt als we naar een foto kijken van wat we waren.

Onze herinneringen zijn die sepia-foto's, waar een kind openhartig lachte terwijl het nu een melancholische toets lijkt te vertonen. In dit boek kijken we naar de zielen van personages die geconfronteerd worden met hun verleden. Als we nadenken over wat we waren, kunnen we een glimp opvangen van wat er gebeurde tussen geïdealiseerd en vervormd.

Er is ontgoocheling in het denken van deze personages, maar er is ook veel van een noodzakelijke universele empathie. Het verleden is uiteindelijk voor iedereen hetzelfde, een optelsom van subjectieve herinneringen die zich ophopen in een bibliotheek zonder ruimte voor zoveel oude boeken en fotoalbums.

5 / 5 - (11 stemmen)

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.