Dat het absoluut noodzakelijk is om een andere manier van bewonen van deze planeet onder ogen te zien, lijdt geen twijfel. Onze reis door de wereld wordt gekenmerkt door even emblematische als niet-substantiële oriëntatiepunten als we de gelijkwaardigheid van onze tijd met de kosmos observeren.
Zo onbelangrijk en zo in staat om alles te veranderen. De aarde zal ons overleven en we zullen een unieke soort in het universum zijn die uit is op zelfvernietiging. We hebben geen meteorieten of ijstijden nodig, met een beetje vrije wil is de nieuwe wereld prima.
We zijn met velen en slecht op elkaar afgestemd. Een buurt vol wrok, verheugd afval naar de buren beneden te gooien, niet in staat om iets te begrijpen van de betekenis van het algemeen welzijn ...
We hebben lectuur in overvloed over de komende ramp. Voorbeelden als «Voetafdrukken: op zoek naar de wereld die we zullen achterlaten» of «De manier waarop wij leven»Om er een paar te noemen. Maar zelfs niet zwart op wit zetten, kunnen we iets anders overwegen dan onze reet redden of zaken doen, zelfs met de apocalyps. Wij zijn de meest zielige beschaving ten zuiden van de Melkweg... Niets te maken met dystopische sciencefiction. Het is gewoon morgen.
Over tijd en water is een diep en meeslepend verhalend essay over de wereldwijde milieucrisis en tegelijkertijd een intiem en wanhopig pleidooi voor de wereld. Het is ontstaan uit een gesprek met een vooraanstaande wetenschapper die ervan overtuigd is dat het schrijvers zijn, en niet wetenschappers, die het best gekwalificeerd zijn om een van de meest urgente kwesties voor de mensheid te bespreken.
De argumenten die hij gebruikt zijn dus onduidelijk mythologisch of wetenschappelijk, anekdotisch of strikt moreel en filosofisch. Het resultaat is een rijk netwerk van reisverhalen, familieverhalen, poëtische momenten: een mooi boek, maar ook urgent.
Je kunt het boek «Op tijd en water» nu kopen bij Andri Snær Magnason, hier:
