De top 3 films van Nicolas Cage

Vooroordelen kunnen heel curieus zijn. Soms komen ze zelfs, paradoxaal genoeg, achteraf. Want voordat ik wist dat mijn vriend Nico de neef van Francis Ford Coppola was, leek hij me een echte kerel, een andere acteur die zichzelf in de jaren 80 goed verdedigde in films met heel andere thema's.

Paradoxen van succes. Als hij geen Coppola was geweest, zou hij misschien niet in de filmwereld terecht zijn gekomen. Maar toen hij eenmaal arriveerde en soms zijn waarde liet zien, leek het alsof hij afbreuk deed aan zijn kunnen door hem in verband te brengen met de grote regisseur. Want het kan zijn dat die eerste interventies zoiets waren als liften totdat ze hun beste match vonden...

Maar als we ons wijden aan het bekijken van zijn films zonder verdere overweging (moeilijk, ik weet het, maar laten we het proberen), kunnen we zelfs genieten van een kneedbare acteur, soms met een histrionics die dicht bij die van een acteur ligt. Jim Carrey maar ook in staat om te schakelen tussen actiefilms, drama's en zelfs humor.

Onder de huid van zijn personages houdt Nicolas Cage van de overdaad die de brutale knipoog met de kijker raakt. Ongetwijfeld omdat hij, de aanvankelijke vooroordelen daargelaten, gedurende zoveel jaren van carrière die ervaring en solvabiliteit heeft opgedaan die uren voor de camera's verlenen.

Top 3 aanbevolen Nicolas Cage-films

Leaving Las Vegas

BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:

Soms valt een rol zo precies dat het lijkt alsof die gebruikelijke studie en benadering van het personage niet nodig was. Nicolas Cage leek alsof hij zichzelf speelde op de hectische reis naar zelfvernietiging of op zijn minst de gemakkelijke vergetelheid van alcohol. Een meer dan overtuigende uitvoering waarvoor zelfs Amaral dat briljante nummer componeerde met de tekst "zoals Nicolas Cage bij het verlaten van Las Vegas..." Dankzij deze film won Nicolas Cage die Oscar die hem eindelijk erkende als een op zichzelf staande acteur. mogelijke familietwijfels...

De vraag, die ingaat op de film, is dat buiten de toeristische strengheid, zoals: zonde stad dat is Las Vegas is gemaakt voor zielen in hun specifieke vagevuur. Jongens één stap verwijderd van eindelijk naar de hel te worden gebracht of gewoon op zoek naar de laatste morele misstap voordat ze terugkeren naar hun dagelijkse voorbeeldige leven. Ben Sanderson, het alter ego van de schrijver op wie het verhaal is gebaseerd, is een van die reizigers met een enkeltje.

In zijn spiraalvormige reis rond alcohol en de ultieme dementie die alles kan vinden, ontdekken we een magnetische decadentie, een onherleidbare vastberadenheid tot zelfvernietiging die kippenvel geeft en die ons in die afgronden gluurt waar de ondergang niet de alcohol zelf is, maar zijn zoektocht om de laatste druppels bewustzijn.

Oog in oog

BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:

Aan de ene kant Travolta (de agent Sean Archer) en aan de andere kant Cage (Castor Troy). Twee jongens die gewend zijn aan overlopende uitvoeringen van populaire hook dankzij hun gebaren tussen overdrijving, komedie of intensiteit in een andere afgeleide die bedoeld is. De ene is de slechte slechterik en de andere is de agent die vastbesloten is om te voorkomen dat Troy de halve stad opblaast. Want dat zou weer een grote triomf zijn voor Troje nadat hij het leven van zijn eigen zoon had genomen.

Maar het plan van Troje is ondoorgrondelijk en alleen door in de meest intieme delen te duiken lijkt het erop dat Archer kan achterhalen waar de bom is die hij wil laten ontploffen. De rechtvaardiging voor chirurgische gezichtsverandering is altijd discutabel.

Maar het is fictie en onder het prisma daarvan aanvaarden wij het. Het punt is dat, merkwaardig genoeg, zodra beide acteurs hun gezicht hebben veranderd (zodat Archer de cirkel van Troje volledig kan betreden), we ontdekken hoeveel capaciteit beide acteurs hebben om te muteren. Omdat je plotseling niet langer de goede kerel bent, maar de slechterik, en omgekeerd.

Interessant vanuit het oogpunt van de plot zelf die ons gek maakt. Maar ook sappig van het idee van het vermogen om antagonistische rollen in dezelfde film te spelen.

Volgende

BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:

Het is waar dat ik erg aangetrokken wordt tot spannende plots met een vleugje vriendelijke sciencefiction die ons in zeer herkenbare scenario's houdt. Een type gezicht dat ook uniek is, tenminste, zoals Nicolas Cage, geeft vanaf het begin meer geloofwaardigheid aan zijn voorspellende vaardigheden die een heel netwerk van maximale spanning opwekken.

Cris Johnson (Cage) weet twee minuten voordat het gebeurt wat er gaat gebeuren. Hij voelt zich al zijn hele leven zo. Druk voorgevoelens uit dat zelfs in hun beknoptheid belangrijke gebeurtenissen in de richting van nieuwe parallelle lijnen kunnen veranderen. Een goudmijn als het ten dienste wordt gesteld van de wet. En bij deze gelegenheid lijkt deze dienst van burger Cris Johnson onvergeeflijk in het licht van de ernst van de recente bewegingen op strafrechtelijk gebied.

Van nachtwerk als goochelaar en mentalist in een louche club in Las Vegas tot samenwerken met speciale antiterroristische groepen. Want agent Callie Ferris (Julianne Moore) wil haar talenten inzetten om een ​​kernramp te voorkomen. Geweldige wendingen, verrassingen in overvloed en enkele geweldige verrassingen die niet mogen ontbreken in het prestige van een goochelaar met zulke kwaliteiten...

5 / 5 - (17 stemmen)

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.