Als we vasthouden aan de Griekse oorsprong van de meest puristische interpretatie met zijn tragedies, komedies en satires, zou Jim Carrey de laatste erfgenaam van die lijn kunnen zijn. Met andere woorden, minder goede Jim bekritiseren en meer beschouwen hem als een Sophocles van onze tijd 😉
Overacteren, histrionics, hyperbolische gebaren... Jim Carrey laat dit allemaal zien om personages te spelen die vol zitten met excessen van drama, die echter met een allegorische ondertoon naar ons toekomen terwijl het niet alleen maar amusementskomedies zijn. Als je meer wilt weten over de visie op de huidige vertolking in Hollywood van Jim Carrey zelf, kun je een kijkje nemen, hier.
Het gaat erom de uitvoeringen te polariseren om van elke hoofdpersoon een vervormende groteske te maken. Maar ook om, in overdrijving, aspecten te verduidelijken die ons soms ontgaan. Omdat we in Carrey's karakters een punt van algemene maskerade vinden dat we tegenwoordig vaak ontdekken tussen houdingen, onwaarheden en andere overdreven acteerwerk, waarbij sociale netwerken het uiteindelijke hoogtepunt van elk daarvan zijn.
Top 3 aanbevolen Jim Carrey-films
The Truman Show
BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:Ik had het al over deze film toen ik het beste van de regisseur kreeg, Peter Weir. Nu is het tijd om bij het personage zelf te blijven, bij die Truman Burbank geïncarneerd door een Carrey die perfect past bij de tragikomische notie aan beide uiteinden van het interpretatieve spectrum. Uitersten, polen maximaal belast door hun fictieve context tot ze erin slagen echt te voelen.
Omdat het leven soms lijkt op dat scenario vol verborgen camera's die ons observeren zodra de omstandigheden onwerkelijk worden, alsof ze uit hun verband zijn gerukt, ingebed in een déjá vù. Truman voor zijn badkamerspiegel voor miljoenen kijkers geeft een gebaar voor het televisienakomelingschap van de Realiteit die zijn leven is vanaf het moment van zijn geboorte. Het gelach verandert dan in een verontrustende grimas. Omdat een ontwaken van het personage waarop het hele scenario draait, wordt geraden.
Carrey houdt zich, tussen humor en verwarring, bezig met ons te laten leven in zijn onwerkelijke wereld, vol allegorieën en metaforen over wat hier gebeurt, aan de andere kant van alle fictie. De angst dat het kind zich vastklampt aan de man die niet kan verlaten wat altijd zijn thuis was, en de krakende omstandigheden waardoor zijn wereld ontspoort.
Omdat beetje bij beetje iedereen vervalt in onwaarheid. Van zijn vrouw tot zijn eigen moeder. Zelfs die beste vriend die hem nooit zou verraden en een uitzinnige catharsis bereikt met de verkeerde terugkeer van zijn overleden vader midden in de fase van zijn leven...
Truman aan de ene kant. Maar van onze kant de smaak om anderen te observeren om allerlei samenvattende oordelen uit te spugen. De domheid van de televisie, de snelle inhoud, de irrelevantie van wat er gebeurt en ons op televisie wordt verteld als tragedies van onze tijd...
De stem van zijn meester. De regisseur van Reality vertelt de personages te allen tijde wat ze te zeggen hebben tegen Truman. En subliminale reclame, zoals wanneer de vrouw van Truman in de camera kijkt en ons superscherpe keukenmessen probeert te verkopen. Een hilarische film maar ook boeiend vanuit vele andere hoeken.
Man op de maan
BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:Biografieën stoten me nogal een beetje af. Behalve als het erom gaat precies het tegenovergestelde te onthullen van waar dit soort werk gewoonlijk over gaat. De glorie van de hoofdpersoon van dienst klinkt altijd als ijdele fictie. Totdat iemand je een tragisch verhaal vertelt dat zich voordoet als komedie in zijn meest uiterlijke gedaante. Het kon niemand anders zijn dan Jim Carrey die wist hoe hij zich deze twee polen van de door tragedie overspoelde komiek eigen kon maken.
De film concentreert zich op de carrière van de Amerikaanse komiek Andy Kaufman, die in 1984 helaas overleed aan longkanker. Hij werd in 1949 in New York geboren en debuteerde in talloze ‘cabarets’, waar hij zijn technieken en stijl bijschaafde om in alle opzichten een buitengewone kunstenaar te worden. Op deze manier verdiende hij het respect van ieder van de individuen met wie hij moest omgaan om zijn sociaal-economische positie te verbeteren, iets essentieels om het succes te verkrijgen waarnaar hij zo verlangde sinds hij een kind was.
Zijn opkomst tot roem en roem in de televisiewereld kwam tot stand dankzij het beroemde programma "Saturday Night Live", een show die zijn professionele carrière een boost gaf en een van de grappigste gezichten op het internationale toneel werd. Hij is een van de sterren van de serie "Taxi" en lokt talloze reacties uit vanwege zijn originele en eigenaardige voorstellingen, vooral die welke plaatsvinden in Carnegie Hall in New York voor duizenden en duizenden toeschouwers. Jim Carrey belichaamt perfect de hoofdrolspeler van dit spannende verhaal geregisseerd door Milos Forman.
Zoals God
BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:Velen van ons verwijten God hoe dit allemaal voor hem is afgelopen. Misschien moet het een kwestie zijn geweest van proberen het in zeven dagen af te maken... Jim Carrey nam in deze film, op het toppunt van overdrijving, de leiding om zich een paar dagen als God te vermommen om te "genieten" van de mogelijkheid om de wereld beter voor iedereen... Morgan Freeman, de echte Maker, moet zichzelf gewoon bewapenen met geduld om vast te stellen wat Jim aan het einde van de uitdaging achterlaat...
Bruce Nolan, een verslaggever van een beroemd tv-netwerk in Buffalo, is altijd in een slecht humeur. Hij heeft echter geen reden voor deze knorrige houding: hij wordt zeer gerespecteerd op het werk en heeft een heel mooie jonge vrouw, Grace, die van hem houdt en een flat met hem deelt. Bruce kan de positieve kant van de dingen echter niet zien.
Na een bijzonder slechte dag wordt Bruce meegesleept door woede en hulpeloosheid en schreeuwt en daagt hij God uit. Dan hoort het goddelijke oor hem en besluit een menselijke vorm aan te nemen en naar de aarde te gaan om met hem te praten en zijn houding te bespreken. Bruce is uitdagend voor hem en beschuldigt hem ervan een heel gemakkelijke baan te hebben, en God biedt de verslaggever een bijzondere deal aan: hij zal hem al zijn goddelijke krachten lenen voor een week en dan zullen ze allebei zien of Bruce in staat is om het beter te doen dan hij. omdat het zo gemakkelijk is. Bruce aarzelt geen seconde en accepteert de deal, niet beseffend dat als hij er niet in slaagt om echt als God te zijn, de apocalyps kan worden ontketend...
5 reacties op "De 3 beste films van de overacterende Jim Carrey"