De 3 beste Daniel Day-Lewis-films

Naarmate de tijd verstrijkt, zullen we een acteergenie als Daniel Day-Lewis steeds meer gaan missen. Het zou een kwestie zijn van de intensiteit waarmee hij elke rol op zich nam; het punt is dat hij waarschijnlijk leed aan de slijtage die soms degenen treft die alles geven, op welk creatief vlak dan ook. Zoiets als Bunbury in stem en ziel overtroffen door het monster op het podium.

Het punt is dat Lewis die kracht op zijn personages overdroeg, die uitbarsting die hem altijd de hoofdrolspeler maakte, ook al leidde hij de cast niet tijdens zijn dienst. Er is geen film van Daniel Day-Lewis waarin we hem niet erg herinneren. En we zouden zelfs kunnen zweren dat hij de hoofdrolspeler was in elke tape waaraan hij deelnam. Meer dan deugdzaamheid, dat was ook zijn volledige toewijding.

Met bepaalde overeenkomsten met een andere geweldige zoals Sean PennMet diezelfde dramatische visie op het transcendente wordt uiteindelijk die totem van de zevende kunst opgericht. Een Lewis die nooit helemaal vergeten wordt als hij zich eenmaal terugtrekt in zijn huis op het platteland, of het nu met zijn tuin als tuinman is of met zijn geesten zoals Allan Poe, wie weet...

Top 3 aanbevolen Daniel Day-Lewis-films

In de naam van de vader

BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:

Het gebeurt vaak dat de realiteit een legende wordt en de meest onverwachte personages in hun helden. En natuurlijk kwam voor de Ierse nationalistische beeldspraak het probleem van de vier uit Guildford niet eens aan het licht. Die arme duivels zijn onterecht gevangengezet nadat ze in het VK waren veroordeeld voor een brute aanval. Zoals de gerechtelijke verontwaardiging vuurwerk was, zo was ook de toerekening van de rol van helden aan de jongens door de IRA weerzinwekkend.

En in het midden zij, enkele kinderen die, hoewel ze deelnemen aan die afkeer van de Engelsen als vaderland, het niet is dat ze verder gingen dan het luidruchtige protest dat misschien meer te wijten was aan die typische ontgoocheling van de jeugd. In feite is er een aspect dat Daniel Day-Lewis in deze film naar een menselijk en sociologisch niveau van de eerste orde tilt. En het is dat de film vooral heel goed wordt gedefinieerd vanuit de titel.

De relatie van Gerry Conlon met zijn vader herinnert ons aan die dagen dat de autoriteit van de vader in twijfel wordt getrokken. In het aangezicht van brutaliteit en minachting, de liefde van de vader; in het aangezicht van ontworteling en verlating, de liefde van de vader. De achtergrond is duidelijk dat het om het Ierse conflict gaat, maar de inhoud van de film is meer de vader-zoon relatie. Tot dat point of no return dat soms gebeurt. Ik bedoel als je nog last hebt van die jeugdige oneerbiedigheid die verhindert om een ​​ouder om vergeving te vragen. Gerry zit zonder vader voordat het moment van vergeving aanbreekt. Dat is het echte verloren vaderland, het hart van een vader die stopt met kloppen zonder dat er iets duidelijk is.

Gangs of New York

BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:

De typische ensemblefilm waarin het beeld van het personage van Daniel Day-Lewis alles wegvaagt. In feite kon Di Caprio bij deze gelegenheid weinig doen om het niveau en de intensiteit van Lewis te bereiken. Natuurlijk overtuigt het karakter van Bill "The Butcher" ons met dat theatrale geweld dat al voortkomt uit Lewis' eerste blik en uitdrukking. Terwijl Di Caprio moet transmuteren naar een veel langzamer Amsterdam, met zijn man-van-de-wereldvisie.

Naarmate de film vordert, ondergedompeld in een correcte duisternis die geen blad voor de mond neemt over hoe het verhaal werkelijk is geschreven, zorgt het antagonisme van beide personages ervoor dat we in die donkere wereld vol sinistere theatraliteit turen. Er is geen glorieus land zonder ellende of oorlog dat het verdient om in welke kroniek dan ook geprezen te worden. Omdat het allemaal huurlingen zijn met belangen die net zo vals zijn als die van de leiders zelf die de ene of de andere factie leiden.

New York was die marginale wijk van Five Points, van daaruit werd de stad gebouwd die het nu is. Omdat momenteel elke stad, niet alleen New York, prat gaat op zijn integratie van culturen. Maar in het verleden voedden legers zich met die tweederangsburgers die in marginale buurten leefden. Elke oorlog kan het excuus zijn. Maar als je oorlog gaat voeren, waarom begin je die dan niet in je eigen stad...

Eeuwige glimlach van New Jersey

BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:

Niet dat Lewis ooit in een of ander stereotype verviel. Maar als je zijn filmografie bekijkt, wordt je herinnerd aan de ongelijkheid van zijn voorstellingen. Wanneer een acteur in staat is om je een van zijn eerdere personages te laten vergeten zodra de eerste scène begint, heeft hij ongetwijfeld die perfecte mimiek bereikt die varieert afhankelijk van de context totdat deze onherkenbaar is...

Fergus O'Connel is een man met een missie... hij is een tandarts die op een motorfiets door Patagonië reist en het evangelie van mondhygiëne predikt aan het Zuid-Amerikaanse volk. Terwijl zijn motorfiets wordt gerepareerd, ontmoet hij de mooie jonge dochter van de monteur, Estela. Ze wordt onmiddellijk verliefd op Fergus; maar hij is getrouwd en zij is verloofd.

Ze overtuigt hem om haar te vergezellen als haar assistent. Beetje bij beetje groeit Estela's passie... En Fergus blijft trouw aan zijn toewijding. Gefrustreerd verlaat Estela hem. Fergus krijgt dan slecht nieuws van huis en zal moeten kiezen tussen zijn gevoelens en zijn baan...

5 / 5 - (16 stemmen)

1 reactie op "De 3 beste films van Daniel Day-Lewis"

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.