Wat twee broers verenigt die sinds het ontstaan van hun primaire cellen een bed hebben gedeeld, van die elektrische vonk die leven uit een onbekende ruimte schiet, wordt de rode draad van deze roman Hetzelfde kompas.
Tweelingen dragen het altijd van nature. Maar wij, de anderen, observeren ze altijd van tijd tot tijd met dat vreemde punt, alsof we een volledig en onafhankelijk bestaan van twee mensen niet kunnen begrijpen die zijn gebouwd als replica's van de tweede 0.
Adolfo en Eduardo zijn twee van die tweelingen die de auteur dienen om een kosmos van personages te concentreren die ondanks alles de zoektocht naar liefde delen. De knoop van dit verhaal loopt over van menselijkheid. De menselijkheid van simpele dingen, met de complexe kantjes die mensen ze geven.
Ondanks de fascinerende eenvoud van het verhaal, dat je op elke pagina lijkt te rocken, zorgen de overvloedige dialogen en de intensieve karakterisering van de personages ervoor dat het verhaal snel en intens vloeit, met momenten waarop een intens leven over liefde rust en wordt gevisualiseerd, over het leven en over angsten.
Personages die bewegen in die onmogelijke balans van wat er in het leven wordt verwacht en wat er uiteindelijk gebeurt. De geplande en de improvisatie van de emoties die erop aandringen het script, de blog en het perspectief van de wereld te herschrijven.
Een suggestief verhaal dat je grijpt en je leert te houden van karakters met wie empathie onmiddellijk wordt dankzij bekende tegenstrijdigheden en hoop, dezelfde die ons allemaal langs het onontcijferbare pad brengen dat we nog moeten bewandelen.
De eigen Maximale Huerta anticipeert op de omslag van het boek: "Deze roman is een film." Nou, dat is alles, sla wat popcorn op en bereid je voor op kleine tot grote intense emoties.
Je kunt het boek kopen Hetzelfde kompas, de nieuwe roman van David Olivas, hier:
