De winter van de economie is aangebroken. Matrassen beschermen opnieuw het spaargeld van mensen en vertrouwen meer op voorspoedige dromen dan op de beloften van 5% van beleggingsfondsen. Geen wonder, elke dag zien we hoe banken elkaar in de gaten houden met de verdachte blik van Clint Eastwood in "The Good, the Ugly and the Bad".
Zoals Gila zou zeggen: "Iemand heeft iemand vermoord." Niemand vertrouwt; geld wordt niet uitgeleend of uitgegeven. Dus HET GELD, met hoofdletters, slaapt de slaap van de rechtvaardigen, in een doodskist in Zwitserland of op de Mauritius Eilanden. Belastingparadijzen zijn Eden geworden, wachtend op een ander beter leven.
Geconfronteerd met een dergelijke onzekerheid wordt een oude, bijna retorische vraag heroverwogen: interventionisme of liberalisme? Vandaag gaat de twijfel echter verder dan oude communistische of rechtse concepten. Dagen geleden distantieerde het systeem zich van elke idealistische glimp. Nu is het gewoon een kwestie van je nek sparen en bestuderen hoe je de situatie kunt omkeren.
Maar er is niets nieuws, het is al gebeurd met de schoenpoetsers en de nachtwakers, en het staat op het punt te gebeuren met de kastanjeverkopers en de bouwers, het zijn slechts cycli van verandering en aanpassing, maar deze keer spant het de kroon. Het is zo'n slechte verandering, dat degenen die verliezen miljoenen gemiddelde consumenten zijn.
Nu, de demonstranten tegen het systeem, die honderden mannen met een kap die naar de toppen gaan om te klagen over de onhoudbaarheid en oneerlijkheid van dit alles, lijken doemdenkers te zijn geweest met een punt (wie weet of alles?).
Om dit macro-economische commentaar af te ronden door het huis rond te lopen, kom ik terug met de verstopte Clint Eastwood, in een andere van zijn films: "The Rookie", hij gaf commentaar op een zin die van Confucius zelf leek te zijn overgenomen: "Advies zijn als ezels , iedereen heeft er een". Nou ja, in deze kwestie van de economie heeft iedereen een min of meer gefundeerde mening, maar gezien de huidige situatie kunnen we zeggen dat analisten, banken, accountantskantoren en overheden met hun reet hebben nagedacht.