Velen zijn degenen die de literaire wereld aanvallen dankzij het hefboomeffect van de media die van de schrijver bestsellers kunnen maken. Komen logeren is iets anders.
En we hebben allerlei soorten voorbeelden. Sandra Barneda heeft al een paar boeken achter de rug, zoals Carme Chaparro, Monica Carrillo, Christian Galvez o Carlos van liefde. Ze overtreffen allemaal beruchte literaire herinneringen zoals die van Ana Rosa Quintana en haar plagiaat torticero of die van Belén Esteban en haar... nou ja, wat het ook was dat ze publiceerde of publiceert.
In het geval van Barneda kunnen we die aangename afwisseling zien die elk van deze vertellers, gesteund door zowel populariteit als hun goede werk, tot een prototype maakt van een heel andere schrijver die uiteenlopende genres aanpakt, variërend van romantiek tot sciencefiction.
Zoals ik al zei, tot eer van Sandra vinden we historische ficties, intieme plots, voorstellen voor mysterie en dat noodzakelijke vrouwelijke prisma, meer dan feministisch, dat op een natuurlijke manier een literatuur van evenwichtige hoofdrolspelers tekent.
Top 3 aanbevolen romans van Sandra Barneda
De dochters van het water
Venetië is niet allemaal een prachtige stad. Omringd zijn door water (dat niet bepaald vloeiend stroomt) leidt uiteindelijk tot verslechtering en vlekken op de muren van de gebouwen, maar we hebben het over authenticiteit, over een prachtige stad veroverd door het water en waar alles gebeurt op het ritme van de verschillende boten die steek het over tussen gebouwen van prachtige architectuur, soms prachtig en dan weer van verhulde decadentie, alsof het een verhaal is. Ik zou hier meer over vertellen, maar dit is niet het moment. Nu is het tijd om te praten over het nieuwe boek van journaliste Sandra Barneda.
Het punt is dat The Daughters of the Water, deze prachtige roman, ons meeneemt naar het inspirerende Venetië van de 18e eeuw, waar al die huizen aan de grote gracht bewoond zouden worden door rijke families en waar het San Marcoplein de enige ontmoetingsplaats zou worden. Een punt voor al die voorouderlijke families die van hun carnaval een ruimte maakten voor coëxistentie met het volk, waarbij ze zich vaak overgaven aan het gebrek aan remming dat kenmerkend is voor de algemene maskerade.
Arabella Massari is een jonge en nobele Venetiaanse vrouw die gefascineerd is door het carnaval van haar stad. Ongetwijfeld was dit soort vrije tijd de beste tijd van het jaar voor de jonge en rusteloze geesten van dat afgelegen Venetië. Lucrezia Viviani, de dochter van een zakenman die graag wil bloeien door haar dochter indien nodig tot een ongewenst huwelijk te dwingen, woont zijn feest bij.
Lucrezia woont het feest zelfs bij als de verloofde van Roberto Manin. Alleen die feestdag, die zo vatbaar is voor bedrog, kan zijn laatste kans zijn om aan die kille gearrangeerde liefde te ontsnappen.
Arabella ontdekt in Lucrezia, met een timide en timide uiterlijk, die kracht, rebellie en energie waarnaar ze op zoek is om haar op te nemen in een zusterschap van vrouwen die voelen dat ze meer kunnen zijn dan louter bijfiguren zonder een eigen leven. ...
Het land van vrouwen
Als er een opmerkelijke revolutie is in de geschiedenis van de mensheid, dan is dat die van vrouwen op zoek naar gelijkheid. Daarom anticipeert elke schrijver die ernaar uitkijkt om het leven en werk van een familieverhaal in vrouwelijke vorm te vertellen, al op die verhalende spanning van hoofdrolspelers die altijd op het randje staan, het onmogelijke doen en nog meer om stigma's en labels te overleven.
Gala Marlborough reist met haar twee dochters, Kate en Adele, naar een klein stadje in de Empordà met als enig doel een erfenis te innen van een onbekend familielid en zo snel mogelijk haar leven in New York te hervatten. Hij is zich er niet van bewust dat deze beslissing een perfecte, subtiele en afgemeten machine zal activeren die bereid is om begraven leugens en familiegeheimen af te stoffen en zielen te genezen die zijn overgeleverd aan de bitterheid van pijn.
«Het is een week geleden dat je vader stierf, het is een week geleden dat ik troost vond voor zoveel pijn. Sinds ik terug ben uit Boston, waar ik te laat was om de begrafenis van je vader bij te wonen, heb ik het huis niet meer verlaten; het is mijn toevluchtsoord geworden, mijn heiligdom van tranen. In deze opsluiting heb ik begrepen dat er in een glimp van waanzin de maximale uitdrukking van gezond verstand is. Daarom schrijf ik je, daarom zit ik in deze oude stoel om te biechten aan mijn enige nog levende familielid, wie ben jij, mijn kleine Gala..
Een fascinerende reis naar het hart van La Muga, een kleine plaats op de planeet die wordt bestuurd door een enkele kring van oude vrouwen met een oneindig hart, wetende dat het kleine onmetelijk kan worden. Reflexief, eigentijds, magisch, rebels... Dat klopt Het land van vrouwen een hartstochtelijke terugkeer naar de oorsprong, een herontdekking, de zekerheid dat met de kracht en instemming van de voorouders iedereen het lot kan verleiden.
Lach in de wind
Sandra Barneda's tweede roman wees al op die schrijver met grote zorgen, met de ontdekking van schrijven als projectie voor grote romanverhalen uit dat innerlijke forum van de schrijver op zoek naar antwoorden...
Heb je er ooit aan gedacht om land in het midden te plaatsen? Verdwalen in een verre plek en je eigen leven van een afstand bekijken? Zou je durven?
Alex, een zelfhulpboekenschrijver die zichzelf moet helpen, besluit een reis naar het hart van Bali te maken. Onderweg ontmoet hij een spirituele leraar, twee heel verschillende zussen en een raadselachtige schilder van godinnen. En hij zal de verrassing van een moord tegenkomen.
Innovatief en eigentijds, leuk en opwindend, deze reisroman met hints van misdaadfictie is een hymne aan het leven en de behoefte om onszelf te zijn.
Andere aanbevolen romans van Sandra Barneda...
De golven van verloren tijd
De meest dramatische keerpunten hebben te maken met veranderende levensscripts. Niets wordt uiteindelijk zoals verwacht. Elk draagt dan die ballast van een bestemming die zich op een parallel vlak beweegt als de meest natuurlijke ontwikkeling van gebeurtenissen. Terwijl de realiteit erop staat om als een genadeloze zandloper weg te glijden en overgeleverd te worden aan de zwaartekracht. Het verleden opnieuw opbouwen is een onmogelijke missie. Teruggaan naar de plaatsen en met de mensen waar je zowel gelukkig als ongelukkig was, is als Russisch roulette.
Ze waren medeplichtig aan avonturen. Wat De vijf , die jeugdromans over onafscheidelijke vrienden. Ze waren tot een seconde alles veranderde. De zomers van de kindertijd, het leven zonder haast en die vriendschap die eeuwig leek, explodeerde op een winterochtend in een auto. Het gewicht van schuldgevoel verbrijzelde hun dromen en ze zagen elkaar niet meer.
Maar de misleidende belofte om samen de veertigste verjaardag van een dode man te vieren, zal hen eenentwintig jaar later opnieuw ontmoeten. Het is te lang geleden. Ze zijn vreemden geworden, maar ze besluiten allemaal om elkaar te ontmoeten en vier dagen samen door te brengen om zichzelf te herontdekken en te verifiëren dat er na de dood, voorbij de pijn, leven is en die vriendschap die bij hen hoort en waarde heeft gegeven aan hun overleving.
