Van de sportiefste radiogolven tot papier, als een van die verrassende verhalende invallen die doorbreken in het fictieve of de documentaire, afhankelijk van wat er gebeurt. Het was een verrassing voor mij om een ​​eerste roman als "Flight 19" te ontdekken door die vriendelijke stem die ons meestal zijn sportvisie brengt, of het nu de VS-versie is, alle motor- of avontuurlijke modus, meer naar het epische dan naar het louter sportieve .
Want in elke journalist kun je de schrijver raden. Recente gevallen zoals die van Julia Navarro, al een ervaren schrijver of Carme Chaparro met zijn recente landing in noir. Maar het is moeilijker om te zien, zeker vanwege vooroordelen, dat een sportjournalist je een verhaal vertelt van het type dat een sportonderzoeksboek te boven gaat.
Maar in Ponseti wakkerde zijn journalistieke optreden dezelfde smaak aan voor het diepgaande verhaal van de journalist in essentie. Schrijven is het samenstellen van een kroniek, van echte of fictieve gebeurtenissen of ruimtes waar de journalist zijn personages het lijkt te laten doen, ze interviewt door middel van dialogen of ze presenteert met de meest vrije streken die de literatuur toelaat. En ja, Ponseti dat laatste effect van de journalist die ervan overtuigd was iets meer te willen vertellen dan de werkelijkheid aangepast aan het korset van de 5 W van taal ten dienste van de media.
Top 3 aanbevolen boeken van José Antonio Ponseti
vlucht 19
In een rechte lijn van Puerto Rico naar Miami en een derde hoekpunt bereikend dat de Bermuda-eilanden bereikt in de kaken van de Noord-Atlantische Oceaan. De ruwheid van de zee, het onvoorspelbare weer en een waarschijnlijk fenomeen van terrestrisch magnetisme hebben uiteindelijk de mythe over de incidenten van zee- en luchtvaartnavigatie bevestigd.
In dit boek van Joseph Antonio Ponseti we werden geconfronteerd met de natuurlijke spanning die dit mythische gebied genereert, een expeditie van eenvoudige training voor beginnende piloten. De Tweede Wereldoorlog is al voorbij. 5 Grumman Avenger-vliegtuigen vertrekken met in totaal 14 man. Ze vertrekken goed uitgerust met brandstof en met alle vliegtuigen in perfecte staat.
Het is 5 december 1945. De jongeren zetten die dag om 14 uur geen voet meer op de grond die ze hadden verlaten.
Niets vervelender en verontrustender dan de dood van de verdwenen persoon officieel te moeten maken. Ponseti heeft de leiding gehad over het vertellen van een verhaal over wat er had kunnen gebeuren en hoe het had kunnen gebeuren. Misschien heeft de recente opening van geclassificeerde bestanden door de Amerikaanse regering de taak gemakkelijker gemaakt. Zoiets is al gebeurd met de raadselachtige Area 51, waarover annie jacobsen schreef een documentair werk waar ook je haren van overeind gaan staan.
In het geval van Ponseti is dit verhaal nog schokkender wanneer het wordt gepresenteerd als een levendig, intens, enigmatisch verhaal met het uiterlijk van een telegram waarin een vermiste persoon zijn familie meedeelt dat hij nog leeft. Het is dan wanneer de mythe van Flight 19 groeit en intensiveert. En het is vanaf dat keerpunt tussen dramatisch en fascinerend waar Ponseti al zijn kennis over het onderwerp ontvouwt, en het afveegt als de beste setting voor een mysterieroman die verloren gaat tussen de grappen van een recent waargebeurd verhaal.
De lezing van de plot leidt ons tussen vragen die van het vlak van fictie naar realiteit springen, die overgaan van de rusteloosheid van de personages die het verhaal bewonen, maar die ook onze eigen opvatting van de wereld verstoren.
Ongetwijfeld een van die romans gebaseerd op echte gebeurtenissen die balanceren tussen de grote betekenis van de waarheid en de verhalende mogelijkheid over zoveel opmerkelijke onderwerpen. Met dit verhaal vindt Ponseti een plekje aan tafel naast zichzelf JJ Benitez, Tenminste bij deze gelegenheid.
de blauwe doos
Berichten om een ​​goed verhaal te vertellen, soms hoef je niet naar hele verre of totaal buitenlandse benaderingen te gaan. Bijdragen vanuit het prisma van de alwetende verteller is overtuigender wanneer die intrahistorische kant die het eigen bestaan ​​omvat, wordt bijgedragen. Dan is er al dat ziften dat bestaat uit een bad van tijd, vleugjes idealisering en de hele wil om te romantiseren om meer leven te geven aan personages die zo dicht bij de auteur zelf staan. Het resultaat is vertederend en episch. Ik weet niet hoe heldhaftig het is om te overleven in moeilijke tijden, kleinzieligheid onder ogen te zien en geheimen te verbergen als het nodig is om een ​​betere toekomst te toveren voor degene die de erfenis verzamelt.
Ik weet niet hoe ik je dit verhaal moet vertellen, dat verhaal over de blauwe doos. Mijn moeder had een geheim leven dat alleen mijn grootmoeder en tante Teresa wisten, niemand anders in de familie. Jarenlang zochten ze naar mijn grootvader Antonio, vader, echtgenoot en broer, een soldaat van het Republikeinse leger die verdween in de strijd in de Slag om de Ebro. Deze zoektocht was zo geheim dat slechts een paar dagen voor haar dood mijn moeder het aandurfde om deel het met mij, om te praten over mijn grootvader en de blauwe doos.
Daar lag ik, aan het voeteneind van zijn bed, een blauwe kartonnen doos in ontvangst te nemen. Ik beloofde hem dat ik het een paar weken niet zou openen, nadat hij stierf. Twee dagen later liet hij me als wees achter. Het duurde lang voordat ik de moed had verzameld om het deksel eraf te halen. Binnenin brieven, krantenknipsels, documenten uit gevangenkampen, foto's, aantekeningen van het Rode Kruis... Het werk van drie alleenstaande vrouwen tijdens de naoorlogse periode op zoek naar de man die ze wilden... Daar is deze roman geboren.
100 verdiepingen 100 meter
Getallen zijn pure magie. Alles kan op afstand worden verzameld, in een berekening. Hoe vreemd het ook mag lijken, alles past van 0 tot oneindig zoals in de mythische voortgang van schaakvelden. Bij deze gelegenheid gebeurt alles op die 100 meter die de horizon van glorie in rugby vertegenwoordigen. De maatstaf die, naar analogie, elke Amerikaanse burger moet volgen om op een dag de andere kant te bereiken en zijn Amerikaanse droom te verwezenlijken. Alleen onderweg moet men strijden tegen krachten voor onoverkomelijke momenten.
100 meter is de officiële maat van een American football-veld. Een rechthoek van gras verdeeld in secties die het pad naar glorie markeren. In 100 meter is er ruimte voor passie en emotie, overwinning en nederlaag, heldendicht en tragedie... en 100 essentiële verhalen zoals die in dit boek.
De partij die de patriotten ontdekte wie Tom Brady was; Kaepernicks knie op de grond, een universeel politiek icoon; de beste vangst in de geschiedenis; de opkomst van Patrick Mahomes of persoonlijkheden als Whitney Houston, Mohamed Ali en John F. Kennedy worden op deze pagina's vermengd met de bizarre reizen van The Four Horsemen naar elke Super Bowl. Zonder de verhalen over straatbendes, zeehondenmissies, afdalingen in de hel te vergeten... Een prachtig portret van de Verenigde Staten door hun stersport.
