De Mexicaanse literatuur heeft altijd een veelvoud aan stormrammen gehad en heeft ze nog steeds, schrijvers met zeer uiteenlopende achtergronden die dat immateriële erfgoed van brieven hebben verrijkt en nog steeds vergroot.
Guadeloupe Nettel is een van de geweldige huidige Mexicaanse verhalenvertellers. Van de onuitputtelijke Elena Poniatowski omhoog John Villoro, Allvaro Enrigue o Jorge Volpi. Ieder met zijn eigen specifieke "demonen" (demonen omdat er niets motiverender is om te schrijven dan een punt van duivelse verleiding, een "krankzinnige" voorliefde voor de vreemdheid waarmee elke goede schrijver de wereld uit haar ellende haalt).
Nettel is nog een voorbeeld in het beroep van schrijven als een volledige, deterministische roeping. Omdat zowel academische opleiding als toewijding aan verhalen zijn verstreken met die parallelle wording van iemand die geniet van een ijzeren wil, gesmeed uit een krachtige innerlijke adem.
Alles in Nettel vindt die ideale weg naar het einde toe. Om te trainen in literatuur, begin je met het schrijven van verhalen en eindig je in romans of essays met de zelfredzaamheid van iemand die zichzelf al kent in de essentiële kunsten. Dus vandaag kunnen we alleen maar van zijn boeken genieten.
Top 3 aanbevolen romans van Guadalupe Nettel
De gast
Om mijn theorie te ontdekken dat deze auteur tot de roman kwam met haar huiswerk goed gedaan en dat meesterschap dat de virguerÃa van het genie mogelijk maakt, is er niets beters dan je te verdiepen in dit debuutwerk. Een uitgebalanceerde explosie, als een explosieve cocktail, tussen existentialisme, intimiteit en verbeelding.
Bij sommige gelegenheden kunnen we, als we met onverwachte situaties te maken krijgen, het gevoel hebben dat we reageren alsof wij het niet zijn. Blootstelling aan het abnormale, aan een atypisch fenomeen voor onze samenstelling van tijd en plaats, om in ons een gastheer te laten zien die in onze hersenen zit en die ons volledig kan sturen, van stem tot gebaren...
Het vreemde verhaal van een meisje dat intern wordt bewoond door een verontrustend wezen, misschien denkbeeldig, misschien niet. Ana voert een stille strijd tegen die Siamese zus, totdat de gast zich op een verwoestende manier begint te manifesteren in hun familieomgeving.
Rond die aanwezigheid worden de gebeurtenissen van een leven gesmeed, waaronder familietragedies en haar bestaan ​​als volwassene. Ana weet dat er vroeg of laat een verdubbeling in haar zal optreden.
Deze roman beschrijft een lang afscheid van de wereld van het zien en een ontmoeting met het universum van de blinden, maar ook met het ondergrondse en meest afgelegen gezicht van Mexico-Stad. De personages, inclusief de stad, ontvouwen zich in een verwarring van reflecties, bewegend tussen het oppervlakkige en het diepe, het bewuste en het onbewuste, het donkere en het heldere, zonder ooit te weten op welk terrein we ons bevinden.
Het zijn mensen die door een fysiek of psychisch defect geen plek in de wereld vinden en zich organiseren in parallelle groepen die hun eigen waarden opleggen en de zeldzame schoonheid ervan begrijpen. De auteur onderzoekt deze universums geleid door een intuïtie: in de aspecten die we weigeren te zien van de wereld - of van onszelf - zijn de richtlijnen die ons helpen om te gaan met het bestaan ​​verborgen.
De gast was de eerste en verontrustende roman die, met het verstrijken van de boeken en de prijzen, een van de stemmen is geworden met de meest actuele – en toekomstige – verhalen in het Spaans.
Het enige kind
Niets meer geliefd dan wat verloren was, zoals Serrat zou zeggen. Maar niets meer gewenst dan wat nog niet bekend is (of niets mooiers dan wat ik nooit heb gehad, zoals Serrat uiteindelijk belandt).
Het verwachte dat nooit wordt, het ergste dat ons kan overkomen. Omdat onze dromen en verlangens zijn gebaseerd op het ingebeelde; onze manieren om een ​​beetje aan onszelf te ontsnappen. Zeker als het erom gaat het gezicht van een kind te kennen en dichter bij het ontdekken van zijn ademhaling terwijl hij slaapt.
Kort nadat ze acht maanden zwanger is, krijgt Alina te horen dat haar dochter de geboorte niet zal overleven. Zij en haar partner ondergaan vervolgens een pijnlijk, maar ook verrassend proces van acceptatie en rouw. Die laatste maand van de zwangerschap wordt voor hen een vreemde kans om die dochter te ontmoeten die ze zo moeilijk kunnen opgeven.
Laura, Alina's grote vriendin, verwijst naar het conflict van dit stel, terwijl ze nadenkt over de liefde en de soms onbegrijpelijke logica ervan, maar ook over de strategieën die mensen bedenken om frustratie te overwinnen. Laura vertelt ook het verhaal van haar buurvrouw Doris, een alleenstaande moeder van een charmante jongen met gedragsproblemen.
Geschreven met slechts schijnbare eenvoud, Het enige kind Het is een diepe roman vol wijsheid over het moederschap, over de ontkenning of de aanname ervan; over de twijfels, onzekerheden en zelfs schuldgevoelens die haar omringen; over de vreugden en hartzeer die ermee gepaard gaan. Het is ook een roman over drie vrouwen –Laura, Alina, Doris– en de banden –van vriendschap, van liefde– die ze tussen hen aangaan. Een roman over de verschillende vormen die het gezin kan aannemen in de wereld van vandaag.
Na de winter
Een van die romans die ons allemaal uitkleedt. Een blootstelling aan het grote Nettel-licht van ons lichaam, belichaamd als lezers in de personages van dit verhaal.
Het uitkleden waaraan we worden onderworpen, wordt geproduceerd als een literaire alchemie die ons sublimeert, die erin slaagt ons te verheffen naar dat perspectief dat het leven van anderen aanschouwt en uiteindelijk leidt.
Omdat literatuur empathie is en, op een meesterlijke manier gebruikt als in deze roman, weet ze ons ook een bijna goddelijke kracht te bieden om de levens van anderen te observeren en te leven.
Claudio is Cubaans, woont in New York en werkt in een uitgeverij. Cecilia is Mexicaans, woont in Parijs en studeert. In zijn verleden zijn er herinneringen aan Havana en de pijn over het verlies van zijn eerste vriendin, en in zijn huidige, de gecompliceerde relatie met Ruth.
In haar verleden is er een moeilijke adolescentie, en in haar huidige, de relatie met Tom, een jongen met een kwetsbare gezondheid met wie ze haar voorliefde voor begraafplaatsen deelt. Het zal zijn tijdens Claudio's reis naar Parijs wanneer hun lot elkaar kruist.
Terwijl Claudio en Cecilia hun dagelijkse leven in Parijs en New York in detail beschrijven, onthullen beiden hun neurosen, hun passies, hun fobieën en de herinneringen aan het verleden die hun angsten dicteren, en vertellen ze hoe ze elkaar ontmoetten en de omstandigheden die van invloed zijn ze leidden ertoe dat ze elkaar met tussenpozen aardig vonden, liefhadden en haatten.
Na de winter toont hij met een indringende, soms humoristische en soms ontroerende stijl de mechanismen van liefdesrelaties, evenals hun verschillende ingrediënten.
Met een achtergrondsoundtrack met Nick Drake, Kind of Blue van Miles Davis, Keith Jarrett of The Hours of Philip Glass, maakt het liefdesverhaal tussen Claudio en Cecilia deel uit van een groter verhaal dat een belangrijke periode van hun leven beslaat.
Ieder vervolgt zijn reis en tekent een kaart van ontmoetingen en afwezigheden, van zoeken en onzekerheden, van verlangens en spijt; Ieder, gedwongen door zijn omstandigheden, daalt af in de afgrond van zijn mentale nederlagen, op zoek naar de sleutels om zowel met anderen als met zichzelf om te gaan, en om, indien mogelijk, zijn eigen oase van geluk te bouwen.
Guadalupe Nettel heeft een klinkende roman geschreven, van ongewone ambitie en intensiteit, die meesterlijk duikt in haar herkenbare universum, dat van de wezens die de marges bewonen, de vervreemding, de anomalie. Hiermee vestigt hij zich definitief als een van de essentiële stemmen van het huidige Latijns-Amerikaanse verhaal.
Andere aanbevolen boeken van Guadalupe Nettel
de zwervers
Door de wendingen van deze wereld zijn er soms mensen die het noorden en hun horizon verliezen. Omdat wendingen veranderingen met zich meebrengen. En terwijl sommigen altijd dezelfde positie terugvinden wanneer ze 360 ​​graden bereiken, keren anderen nooit meer terug naar wat ze waren. Personages wendden zich tot de antipoden van het bestaan.
In een van de verhalen die in dit boek zijn verzameld, legt de hoofdpersoon haar ontmoeting uit met een albatros, de eenzame vogel met zijn majestueuze vlucht waaraan Baudelaire een gedicht heeft gewijd. Zij en haar vader komen wat zij 'verloren albatros' of 'zwervende albatros' noemen tegen, vogels die door overmatige inspanning door gebrek aan wind gek worden, gedesoriënteerd raken en uiteindelijk plaatsen bereiken ver weg van hun natuurlijke habitat. .
De hoofdrolspelers van deze acht verhalen 'dwalen' elk op hun eigen manier. Een onverwachte gebeurtenis heeft de routines van hun leven doorbroken en hen gedwongen hun gebruikelijke ruimte te verlaten en door vreemde gebieden te trekken. Bijvoorbeeld het meisje dat op een dag in een ziekenhuis een man ontmoet die al jaren buiten de wet is gesteld in zijn familie vanwege iets dat niemand wil zeggen; de gefrustreerde acteur die onbedoeld een ander leven begint in het huis van een oude klasgenoot met wie het beter is gegaan; de vrouw die met haar kinderen leeft in een stervende wereld waar het beter is om te slapen dan wakker te zijn, of de verteller van het schitterende verhaal ‘De Roze Deur’, die in een eenzame straat de oplossing ontdekt voor zijn onbevredigende gezinsleven.
Deze verhalen, die zich bewegen tussen realisme en fantasie, confronteren hun personages met de obsessie die onze samenleving zorgvuldig heeft gebeiteld: die van succes en mislukking, en ze geven verslag van het meesterschap dat Guadalupe Nettel in dit genre heeft bereikt.
