Het is merkwaardig de rondreis die de vertegenwoordigt pseudoniem Yasmina Kadra in de wereld van de literatuur. Ik zeg dit omdat nog niet zo lang geleden veel vrouwen over de hele wereld een mannelijk pseudoniem hebben aangenomen om ervoor te zorgen dat hun werk algemeen beter wordt ontvangen. En toch, in 1989, a Algerijnse schrijver als Mohammed Molessehoul deed de omgekeerde operatie.
Om de beperkingen van zijn militaire prestaties en alle andere filters te omzeilen, vond deze schrijver in Yasmina Khadra dat icoon van een vrouwelijke schrijver, in staat om vrijuit te vertellen, zoals maar weinig mannen in Moulessehouls toestand en omgeving konden doen.
En het is die Moulessehoul, of beter gezegd de schrijver bevrijd in de figuur van Yasmina Khadra, zoveel te zeggen had toen hij eenmaal van zware ballast was ontdaan en zich had overgegeven aan creatieve vrijheid, dat zijn bibliografie uiteindelijk won met die authenticiteit die, merkwaardig genoeg, sommige auteurs uiteindelijk vinden onder het mom van een andere naam.
Top 3 aanbevolen romans van Yasmina Khadra
God woont niet in Havana
Havana was een stad waar niets leek te veranderen, behalve de mensen die kwamen en gingen in de natuurlijke loop van het leven. Een stad als verankerd in de naalden van de tijd, als onderworpen aan de honingzoete cadans van zijn traditionele muziek. En daar bewoog Juan Del Monte zich als een vis in het water, met zijn eeuwige concerten in café Buena Vista.
Don Fuego, genoemd naar zijn vermogen om de clientèle aan te wakkeren met zijn zoete en diepe stem, ontdekt op een dag dat de stad plotseling vastbesloten lijkt om te veranderen, om te stoppen met altijd hetzelfde te zijn, om te stoppen met tijd vast te houden tussen de koloniale huizen, de kantinekelders en de XNUMXe-eeuwse voertuigen. Alles gebeurt langzaam in Havana, inclusief verdriet en wanhoop. Don Fuego merkt dat hij op straat is verdreven, zonder nieuwe kansen om te zingen, behalve zijn nieuwe metgezellen in ellende. Totdat hij Mayensi ontmoet. Don Fuego weet dat hij oud is, meer dan ooit nu hij op straat wordt afgewezen.
Maar Mayensi is een jong meisje dat hem uit zijn door omstandigheden veroorzaakte lethargie wekt. Het meisje zoekt een kans en hij wil haar helpen. Juan del Monte voelt zijn vuur weer herboren... Maar Mayensi heeft zijn bijzondere kanten, de uitsparingen waar hij de geheimen van zijn zwervende persoonlijkheid herbergt. Zij en Don Fuego leiden ons door de geplaveide straten van Havana, tussen het licht van de Caraïben en de schaduwen van een Cuba in transitie. Een verhaal van dromen en verlangens, van contrasten tussen het gevoel van vitale muziek en de schaduwen van sommige inwoners die hun verdriet verdrinken onder het heldere blauwe water van de oceaan.
Algiers-trilogie
Door gebruik te maken van het laatste deel dat de meest controversiële en gewaardeerde werken van de eerste Khadra concentreert, nemen we ook onze toevlucht tot het wijzen op dit compendium als een uniek werk uit de donkerste schaduwen van Algiers in de jaren 90.
Want in die tijd tekende Khadra terwijl commandant Moulessehoul de leiding had over het schrijven van deze romans met zwarte inspiratie, maar die uiteindelijk als geen ander plot ter wereld verbond met de sombere connecties van macht, fundamentalisme en dat soort ultrareligieuze onderwereld die tot alles in staat is om zijn ideologische primaat te behouden, zoals alle religies doen in een samenleving die nog niet vrij is. Commissaris Llob zal ons door oude straten en souks leiden op zoek naar criminelen. Alleen zijn instinct en zijn scherpe humor zorgen ervoor dat hij overleeft in zijn meest directe botsingen tegen muren gebouwd met stevige blokken van angst en haat.
De schande van Sarah Ikker
Het lijkt erop dat de Algiers-trilogie ook kan worden uitgebreid naar een huidig Marokko waarin Khadra dit nieuwe plot plaatst van zijn specifieke herziening van het noir-genre, uitgebreid naar menselijke en culturele aspecten.
Want het gelukkig getrouwde stel Driss Ikker en Sarah (met een verwesterde naam maar de dochter van een Marokkaanse politieman) wijst al snel op een soort wolk die alles zal destabiliseren. Je hoeft alleen maar te beginnen na het lezen van de titel van de roman om het aan te nemen. Een dubbele, driedubbele of talloze verontwaardiging wordt geraden zodra we Sarah aan het bed zien vastgebonden. Driss ontdekt haar samen met ons lezers in die compromitterende situatie, maar voordat hij alert kan worden, wordt hij aangevallen en geslagen.
Alles eindigt slecht, heel slecht. Wanneer Driss weer bij bewustzijn komt, is het ergste met Sarah's lichaam en ziel gebeurd. En zoals bij elke goede minnaar, echtgenoot of zelfs vriend, laat het verlangen om Sarah te wreken het bloed van Driss koken. Hun vroegtijdige vervolging kondigt niets goeds aan dat de gebeurtenis zou kunnen verlichten, verbeteren of herstellen.
In feite bereikt geen enkele wraak dit ooit. Alleen deze keer kan alles erger worden, veel erger, tot het punt dat je bedenkt dat de schuld voor alles uiteindelijk op de bedroefde en verontwaardigde echtgenoot zou kunnen terechtkomen. En dat ontdekken we tenslotte met de vreemde complexiteit van de culturele, gebruikelijke, religieuze en vreemd menselijke connotaties.
