In een literaire presentatie gaf de dienstdoende auteur me zijn theorie dat als je op je veertigste nog geen zekere erkenning voor je werk had gekregen, je het beter niet al te serieus kon nemen.
Lahozo gebruiken hij won de Primavera de Novela-prijs met dertigers. Als we ons houden aan de voortekenen van die schrijver die op de hoogte was van deadlines en processen, heeft Use het doel om schrijver te worden tijdig bereikt. Niet zo vroegrijp als Espido freire maar ja op die leeftijd nog opgenomen in het label van jonge schrijver.
Alleen gaat het daar uiteindelijk niet om. Schrijven is geen papier verzegelen voor deadlines. En Use Lahoz is een goed voorbeeld dat schrijver zijn iets anders is. Want uiteindelijk schrijf je altijd serieus, met alle artillerie die je naar binnen draagt. Zoals zoveel andere dingen die worden ondernomen vanuit de sterkste innerlijke wil.
De lofbetuigingen, onderscheidingen en erkenningen die Use heeft gekoesterd, zijn niet het doel, maar het gevolg. En vanuit zijn toestand als jonge auteur destijds, is hij vandaag al een essentiële verteller van onze literatuur, buiten de orders en deadlines om.
Top 3 aanbevolen gebruik Lahoz-romans
De goede vrienden
We hebben allemaal die dagen geleefd waarin vriendschap een betekenis krijgt die ze tijdens ons leven zelden meer zal bereiken. De kindertijd en zijn intense ontwaken tot ontdekking, vanuit de oprechtheid en open ziel die ervoor zorgt dat je goed kunt opschieten met anderen die net als jij vooruitgaan naar het licht van de eerste horizonten.
Als Aragonees had deze roman me al een beetje verdiend vanaf de kindertijd van de hoofdrolspeler in mijn eigen land. Al het andere, de latere fascinatie kwam over. Indrukken die doordrenkt zijn van de harde naoorlogse jaren, vooral voor een jongen als Sixto die zijn ongeluk vult met zijn weesschap en zo de extreme waarde van vriendschap in de kindertijd versterkt door de omstandigheden die het complot omringen. Adversity is een trompe l'oeil voor de kindertijd, een set om weg te gooien dankzij verbeeldingskracht, picaresque en vriendschap.
Later gaat de roman verder in de richting van die toekomst, geschreven voor de jongens vanuit hun specifieke omstandigheden. Zoals we kunnen vermoeden, beweegt de plot zich in de richting van het melancholische idee dat je nooit meer in dezelfde rivier baadt, en ook niet terugkeert naar de plaatsen waar je gelukkig was. Omdat noch rivieren, noch ruimtes als zodanig bestaan.Sixto en Vicente waren die speelkameraden en tegenspoed, in staat in hun vereniging tegenslagen te overwinnen die ongepast waren voor hun leeftijd. Maar wanneer de dagen verstrijken en ze ervoor zorgen om te begraven wat ze leefden, kan de droomachtige sensatie van hun specifieke kindertijd veranderen in een nachtmerrie. Decennia later wijst de reünie, getraceerd vanuit de unieke toekomst van Spanje, op de dramatische sensatie van een verhaal waarin alles kan gebeuren.
Jauja
Strikt literair is deze roman waarschijnlijk de beste die tot nu toe door de auteur is geschreven. Beheersing van het vak, absolute controle over hulpbronnen, allemaal als een perfecte aanvulling op een essentieel en onuitputtelijk argument in de auteur: het leven.
Omdat schrijven over het leven avontuur en waarheid is. Het ontmaskeren van hoofdrolspelers in wie we kunnen leven met huiveringwekkend realisme, zoals María, is meer dan alleen literair genieten. De constructie van wat we over María moeten weten, komt tot ons van haarzelf maar ook van het idee van haar vader, net uit de dezelfde scène waarin ze Luiba van Tsjechov speelt.
Wat de vader die niet meer is ons vertelt en wat de actrice die tussen de wateren van haar vitale interpretatie en die van haar personage blijft, ons kan overbrengen, veronderstelt een hele reis naar het theater van de wereld, naar het humanisme gemaakte toneelkunst waar iedereen we interpreteren wat we denken dat we zijn Zijn vader is dood. Zeker terwijl ze een traan van Luiba bewoonde. En op dat moment moet hij zijn script herzien en bedenken of hij zich in staat voelt terug te gaan naar het begin van zijn werk, tussen improvisaties uit de kindertijd en gevoelens van verborgen geheimen.
We bewegen ons in een enkele voorstelling van Tsjechov maar we gaan ook terug naar het complete leven van Maria. We zien de actrice op het moment dat we alles kunnen ontdekken wat haar naar die plek heeft geleid. Het verlies van de vader is een dramatisch vitaal moment waarop je niet weet of je een monoloog moet afkondigen, of je het leven ter verantwoording moet roepen, of je moet laten meeslepen door een verstikkende nostalgie naar verre herinneringen en reeds uitgevoerde scènes.
Het verloren station
In wezen is Use Lahoz ook een verteller van historische fictie. Alleen dat hun argumenten zo diep zijn dat men uiteindelijk het landschap vergeet. In deze roman, misschien vanwege een meer klassiek argument, wordt die intentie van een kroniek van andere dagen meer waargenomen (en genoten), die redding van beelden uit een verleden die we gemakkelijk wakker maken dankzij oude sepia-foto's Een onverwacht nieuws het leven van Santiago Lansac zal verstoren.
Vanuit zijn kleine stad zal hij gedwongen worden om eerst zijn weg te banen in de hoofdstad, en vervolgens in Barcelona en waar het lot hem ook heen wil brengen, op een reis vol avonturen waarin hij mensen zal passeren wier bedoelingen hij niet zal weten op tijd ontdekken. Geconfronteerd met zoveel ongeluk, kan alleen liefde hem redden.
Het verloren station Het is een verhaal van verliezers, maar vooral een menselijke komedie met onvergetelijke personages: Santiago, een innemende gek, gekweld door angst en de vogels in zijn hoofd, en Candela, het beeld van naïviteit, kracht en onvoorwaardelijke liefde in een tijd waarin vrouwen werden opgeleid om te dienen.
Zonder afstand te doen van humor, met een behendig en nauwkeurig proza, en een beheersing die het verhaal versterkt, vertelt Use Lahoz de veranderingen die Spanje in de tweede helft van de XNUMXe eeuw onderging door deze antihelden, gedwongen te emigreren en in het onbekende gelanceerd in een roman vol gevoelens.
Andere aanbevolen boeken van Use Lahoz
los vers
Niets zo diep menselijk als losse verzen. Alleen degenen die hun dissonante lyriek uit hun jeugd laten zien, kunnen uiteindelijk de noodzakelijke ontwrichtende elementen in de samenleving worden, creatieve mensen, critici die in staat zijn tot transformatie. Behalve dat soms de voorwaarde om losse verzen te zijn, en zo te ontsnappen aan het afgezaagde sonnet van het bestaan, op een geforceerde manier wordt gegeven. Zo ontmaskert hij de dissonante met zijn vreemde, vervreemde en andere toestand tegenover het bataljon van de beledigende middelmatigheid.
Voordat ze vijftien wordt, ontdekt Sandra Martos haar seksuele geaardheid en woont ze de scheiding van haar ouders bij; twee omstandigheden waardoor ze zich in het nadeel voelt met de wereld om haar heen, totdat ze Isa ontmoet, een meisje ouder dan zij, die de deuren van het leven voor haar zal openen.
Vanaf dat moment zal hij permanent in oorlog zijn met zijn afkomst en zal hij antwoorden en onderdak zoeken buiten het gezin, in vriendschap, maar ook in films en boeken, de enige plaatsen waar verlatenheid en liefdesverdriet mooi kunnen zijn. Zich niet bewust van de vergankelijkheid van de tijd, zal ze zichzelf lanceren in de overtuiging dat haar non-conformiteit niet zal verdwijnen, van de magnetische kracht van vriendschap en van sommige liefdes en van de duurzaamheid van gevoelens, zonder te weten dat een vriend het water kan zijn maar ook de woestijn. .
