Top 3 Tobias Wolff-boeken

Vies realisme heeft twee aspecten, waarvan de meest nihilistische voorop staat: Charles Bukowski o Pedro Juan Gutiérrez en de tweede geladen met grotere claimconnotaties, weergegeven door Tobias Wolff. Het verschil is een soort totale ontkenning of, integendeel, een voorstel om te strijden tegen ontgoocheling, om te strijden tegen alles wat ons beperkt, inclusief onszelf. Maar hiervoor heeft Wolff de leiding om ons kennis te laten maken met een hele reeks recalcitrante verliezers, misschien slechts een weerspiegeling van wat er is ...

Maar uiteindelijk draait het allemaal om optredens. Literatuur, welk genre dan ook, vertelt uiteindelijk alleen een verhaal. En de intentie loopt halverwege tussen de auteur en de lezer. Uit wat de schrijver van tijd tot tijd wil verhelderen tussen de dialogen van zijn personages en wat de lezer wil begrijpen, ontstaat die ruimte van interpretatieve vrijheid. Het kan niet anders.

Het is waar dat Tobias Wolff's personages soms, wanneer de nederlaag zich zo duidelijk manifesteert dat zelfs de beste zelfhulpgoeroe niet het minst positieve van de gekwelde ziel naar boven kan halen, alleen de verwrongen fantasie van het noodlot hebben om te ontsnappen. de mismatch tussen wat hen overkomt en de middelmatigheid van mensen die hun ongeluk nog steeds slecht kunnen verbergen.

Het gebeurt dan dat in hun fantasieën en zelfs in hun waanideeën blijkt dat de personages van Wolff uiteindelijk de meest authentieke van onze jungle zijn, omdat ze uiteindelijk niets verhullen of filteren. En toch slaagt Wolf erin om die kritische intentie in te brengen die uiteindelijk met de grootste zekerheid de kant van de lezer bereikt.

Top 3 aanbevolen boeken van Tobías Wolff

Het leven van deze jongen

In een boek van Stephen King Op het gebied van schrijven legde hij zijn bijzondere jeugd bloot die werd geplaagd door ongelukken, ziekten en tekortkomingen. Wanneer je toewijding voelt aan een auteur, worden dat soort boeken tussen het autobiografische met een transformerend punt om de zaak te mythologiseren (het overkomt ons allemaal wanneer we onze goede tijden idealiseren), het worden spannende avonturen naar het waarom van de schrijver.

In dit geval vertelt Tobías Wolff ons ook over zijn kindertijd in het transcript van zijn personage. En de vreemde dagen van Wolffs kindertijd en adolescentie verschijnen met die heldere schittering van avontuur om later zwart op wit te portretteren, als een lot geschreven door iets superieur, zodat het eindelijk getuige is van een leven op het randje.

Er is veel moed nodig om niet te bezwijken voor de andere kant van de Amerikaanse droom, waar de hoofdrolspelers leven van de nachtmerries die niemand wil herkennen in die dreunende Verenigde Staten na de trompe l'oeil. Maar er is ook veel van dat noodzakelijke evenwicht tussen overdaad en ontbering. Iets van genegenheid en menselijkheid schuilt altijd in de uitdroging. Want je kunt pas ontgoocheld raken als je het tegenovergestelde hebt gekend, een stukje authentiek geluk dat misschien nooit midden in een comfortabel leven te vinden is.

Ouderwets

En als het gaat om het aanpakken van de motieven van de schrijver om er uiteindelijk één te worden, dan wordt deze roman in het open graf gegooid naar de innerlijke kronkels en wendingen van de verteller, van de spiegels tussen realiteit en fictie, van de ziel die vastbesloten is zich vóór anderen uit te kleden om leer wat is of misschien wat anderen willen dat ik ben ...

Hoe ver zal een jonge schrijver kunnen gaan om de erkenning van een toegewijd auteur te krijgen?Vastbesloten om bij zijn elitaire school te passen, heeft de verteller geleerd om op te gaan in zijn klasgenoten en met hen te wedijveren om een ​​plek waar hij zijn literaire roeping kan waarmaken. Maar gaandeweg moet hij leren de waarheid over zichzelf te vertellen.

Wolff brengt ons de blik van een jonge schrijver terwijl hij ons vraagt: Wie zijn wij? De persoon die we denken te zijn, de persoon die we aan anderen laten zien of de persoon die anderen ons voorstellen te zijn Met het meesterlijke proza ​​en de emotionele subtiliteit die ons verblindde in This Boy's Life, wordt Tobias Wolff geconfronteerd met de vage grens tussen feit en fictie. Een roman over het verleidelijke karakter van literatuur.

Hier begint ons verhaal

Samen met het andere deel met verhalen Jagers in de sneeuw, vinden we in deze voorbeelden van Tobías Wolff's korte verhaal de perfecte synthese van zijn verhaal. Beknoptheid op de achtergrond en beknoptheid in de vorm, maar altijd dubbele lezingen van de geschetste symbolen en ideeën met een promptheid die ze volledig ontdoet van onze morbide blik.

Kinderen die in leugens een manier vinden om de wereld om hen heen weer betekenis te geven, broers die elkaar niet begrijpen, stellen die uit elkaar gaan tijdens een tocht door de woestijn, een vrouw die haar buren bespioneert, vrienden die op jacht gaan dat kan alleen maar fout gaan of een soldaat die te horen krijgt dat zijn moeder is overleden. Alle personages in deze verhalen worden geconfronteerd met alledaagse omstandigheden die toch buitengewoon zijn. Op het hoogtepunt van zijn literaire carrière demonstreert Wolff de wonderbaarlijke kracht van een geweldig verhaal om lezers te provoceren, verrassen en transformeren.