Gewiegd in teksten uit poëzie, Sarah Tafel Al snel verplaatste hij zijn teksten naar proza, voornamelijk gericht op de roman, met het gebruikelijke kostbare resultaat in de vormen en diep op de achtergrond van het verhaal.
Op basis van de resultaten kan worden aangenomen dat de materialisatie van de schrijver ontkiemd uit wortels in vers, de verteller een bepaalde stem geeft, een onderscheidend kenmerk. ik herinner me nu Benjamín Prado of Carlos Zanon, auteurs van diverse bibliografieën die ook uit de rijmwereld kwamen.
Bij Sara Mesa, de passage van vers naar alinea verandert in een briljante carrière getooid met geweldige verhalen die zijn bekroond met prestigieuze prijzen.
Met recente uitstapjes naar de repetitie, Sara Mesa is al een van die veelzijdige auteurs, toegewijd (zoals ze zeggen) om hun kroniekvisie van onze dagen over te dragen. Begiftigd met haar krachtige verbeelding, geladen met beelden, schrijft Sara Mesa over die wereld die altijd apart is, in afwachting van herontdekking door lezers die de verborgen latentie van de wereld ontdekken, essentiële mechanismen van onze realiteit die alleen schrijvers met de ziel van dichters kennen hoe ons te presenteren.
3 aanbevolen romans van Sara Mesa
Het gezin
De cel van de moderne samenleving, zoals een denker zei en later het totale sinistere repliceerde in sommige van hun kwetsende liedjes. En dat is het deel dat aan bod moet komen in een zichzelf respecterende roman. Omdat er kwetsende plekken in het gezin zijn. Gemeenschappelijke en tegelijkertijd heel verschillende plaatsen die overal ter wereld in huizen worden nagebootst.
Een roman die ons uitnodigt om door dat verre raam te gluren waar bewegingen te zien zijn in het schemerige licht, waar de dingen die scènes van de mensheid vormen zich afspelen als theatervoorstellingen van een onvoorstelbare tragikomedie.
"In deze familie zijn er geen geheimen!", verkondigt aan het begin van dit boek Damián, de vader, een man met vaste ideeën en idealen, geobsedeerd door rechtschapenheid en pedagogie. Maar dat huis zonder geheimen zit eigenlijk vol scheuren, en de onderdrukking die binnen de muren wordt geademd, zal leiden tot ontsnappingsroutes, clandestiene codes, verhullingen, voorwendsels en leugens.
Dit ogenschijnlijk normale gezin, bestaande uit twee meisjes, twee jongens, een moeder en een vader, is de hoofdpersoon van een koorroman die tientallen jaren omspant en wiens verhalen kloppen met het verlangen naar vrijheid en kritiek van de pijlers die van oudsher de gezinsinstelling ondersteunden en nog steeds grotendeels ondersteunen: autoritarisme en gehoorzaamheid, schaamte en stilte.
Sara Mesa toont eens te meer dat ze een klinisch oog heeft voor het uitkleden van menselijk gedrag, het opsporen van latente wonden en het in al zijn complexiteit uitbeelden van de kwetsbaarheid, tegenstellingen en zwakheden die ons vormen. Dit boek is een nieuwe wending in de constructie van een van de krachtigste literaire universums van de huidige Spaanse brieven en de bevestiging van een talent dat niet stopt met groeien.
Een liefde
Soms overweldigt de taal ons in haar rijkdom, ondanks alles niet in staat tot de perfecte definitie, tot het geschikte woord, tot de verhelderende betekenis die alles laat zien wat ons beweegt. Dit is een verhalende oefening die die ellende wegneemt. Een fantastische berusting, de overgave tegenover de onmogelijke transcendentie van het concept vanuit de beperkte expressie van welke taal dan ook. Liefde zou de noot zijn die nooit kan worden bereikt, maar het is slechts het einde of het begin van de ongelooflijke beperkingen die, ondanks alles, een mozaïek bieden van hondsdolle mensheid op zoek naar onbereikbare horizonten. Het gaat niet om het grandioze of bombastische maar om het detail, de essentie en het anekdotische. Daar waar die schokkende waarheid schuilt die ons beschuldigt van een vreemde melancholische schoonheid van het onmogelijke.
Het verhaal van Un amor speelt zich af in La Escapa, een klein landelijk stadje waar Nat, een jonge en onervaren vertaler, net is verhuisd. Haar huisbaas, die haar een hondje geeft als welkom gebaar, zal al snel zijn ware aard laten zien en de conflicten rond het huurhuis -een slechte constructie, vol scheuren en lekken- zullen voor haar een ware obsessie worden. De rest van de bewoners van het gebied - het meisje van de winkel, Piter de hippie, de oude en krankzinnige Roberta, Andreas de Duitser, de stadsfamilie die daar in het weekend doorbrengt - zullen Nat verwelkomen met schijnbare normaliteit, terwijl wederzijds onbegrip en vreemdheid op de achtergrond kloppen.
La Escapa, met de berg El Glauco altijd aanwezig, zal uiteindelijk zijn eigen persoonlijkheid krijgen, benauwend en verwarrend, die Nat niet alleen zal confronteren met haar buren, maar ook met zichzelf en haar eigen mislukkingen. Vol stiltes en misverstanden, vooroordelen en misverstanden, taboes en overtredingen, behandelt Un amor, impliciet maar constant, de kwestie van taal, niet als een vorm van communicatie, maar van uitsluiting en verschil.
Sara Mesa confronteert de lezer opnieuw met de grenzen van haar eigen moraliteit in een ambitieus, riskant en solide werk waarin, alsof het een Griekse tragedie is, geleidelijk de meest onverwachte impulsen van de hoofdrolspelers naar voren komen, terwijl tegelijkertijd de gemeenschap bouwt zijn zondebok.
De verfilming van Isabel Coixet biedt nieuwe wendingen aan dit plot. En de geschiedenis biedt altijd nieuwe mogelijkheden voor uiteenlopende scenario’s en verrassende randjes.
Brood gezicht
Sinds Almost en El Viejo elkaar hebben ontmoet, zijn we uitgegaan van het onfatsoenlijke, of in ieder geval het ongepaste. En dat is wanneer Sara Mesa ons al heeft gewonnen voor de zaak om het onmogelijke onder ogen te zien dat vanuit moreel oogpunt wordt geschetst.
Want ja, het is ongepast voor een volwassene om met een meisje om te gaan, zelfs onheilspellend op het eerste gezicht. Maar afgezien van het door liefde gemaakte taboe, leidt Sara Mesa ons naar andere betekenissen van symbolen die ethische totems doen schudden. Misschien met een opruiende bedoeling, misschien met de wil om te storen en misplaatst te zijn..., het punt is dat het spinnenweb van ons geweten, dat geweven wordt naarmate de relatie tussen de onmogelijke minnaars in ons licht groeit, dient zodat de plot uitnodigt ons om verder te gaan door het spinnenweb terwijl het ons onherstelbaar in de val lokt.
Omdat de verboden haken zolang de mens reden heeft. En niemand geeft zich meer over aan wat verboden is, meer dan degenen die zich afgescheiden voelen, mishandeld door hun omgeving. Uit hun toestand van vervloekt voor hun omstandigheden, verscheuren de protagonisten de sociale conventies die hen uiteindelijk in hun aard als nevenslachtoffers marginaliseerden. Het is merkwaardig hoe de auteur in haar ogenschijnlijke eenvoud, in de vloeibaarheid van haar scènes, existentiële zaden zaait uit de transcendentie van haar verontrustende beelden.
Andere aanbevolen boeken van Sara Mesa...
Vier bij vier
Praktisch gesteld als een dystopie, een spiegel, een symbool van sociale evolutie, plaatst deze roman ons in die bevoorrechte situatie van iemand die een hele gesloten omgeving observeert, een kleine wereld die uiteindelijk een kleine replica is van de hele sociale kosmos.
We komen binnen onder de sobere toegangsdrempel van Wybrany College, met dat gevoel van voortbewegen door een nieuwe wereld met zijn strikte regels. En we leren de sociale gelaagdheid van leerlingen, leerkrachten en ouders kennen met de horizon van een verontrustend mysterie, hoe kan het ook anders als we een glimp opvangen van het essentiële mechanisme van iedereen en hun onderliggende belangen. Onderwijs, training voor jongens en meisjes die wijzen op hoop op een decadente wereld.
Bevoorrechte kinderen bij wie alle hoop op een mogelijke toekomst is gevestigd. Behaviorisme vanaf het moment dat de muren en deuren gesloten zijn en de eeuwig opstandige geest van gevangenen als Celia en andere vrienden die die verstikkende grijze ruimte willen verlaten. Omdat er logischerwijs dingen zijn die we niet weten over de werking van Wybrany College, hoewel we die spanning voelen die leidt tot vervreemding, vervreemding, pogingen tot geweld. Totdat uiteindelijk het licht van het begrip doorbreekt met zijn bijna verblindende helderheid.
litteken
Een roman die alles doorzoekt met vervreemding om uiteindelijk die tegenstellingen en dichotomieën te ontdekken die essentiële aspecten zoals liefde of het alledaagse in beweging brengen.
Sonia en Knut, twee personages die hun vervreemde kijk op de wereld teruggeven, die gemagnetiseerd raken, maar die, althans vanuit Sonia's perspectief, die verzadiging ook gaan aanraken in het aangezicht van een persoonlijkheid die even symmetrisch is als die van Knut. Omdat hij, die vreemdeling die zijn leven binnenkwam vanuit het verre bestaan van een PI, zijn visie op de wereld even fascinerend als afwijkend blootlegt, die manier van door de wereld gaan zonder morele richtlijnen, gereguleerde attitudes, met het gezag van wie hij denkt dat hij waarheden kent die vreemd zijn aan de rest van de wereld.
Knut heeft zo gelijk en zo goed gefundeerd dat hij Sonia het gevoel geeft dat ze overloopt van haar realiteit. Van hem weggaan is een allesoverheersende verleiding. Maar het zaad van die ontwrichting waaruit het nodig is om te ontsnappen, is al gezaaid en Sonia's leven zal vooruitgaan door geïmproviseerde ontwerpen van ontkenning in het licht van wat wordt opgelegd.
Met aantekeningen over de drijfveren om het schrijven aan te pakken, rond dat labyrint dat op zoek gaat naar de meest interne drijfveren, voert de liefdes- en onthechtingsrelatie tussen Sonia en Knut ons mee in filosofische en metafysische aspecten in een koude samenleving die elke voorwendsel van helderziendheid. Maar naast dat filosofische aspect dat vragen oproept over duizend aspecten, hoewel gefilterd door de behendigheid van de plot, variëren de scenario's tussen het dromerige en het vreemde, tot verrassende benaderingen in hun voortdurende mutatie.
