3 beste boeken van Paolo Cognetti

De schrijver Paul Cognetti hij is een van die auteurs die vastbesloten zijn om in zijn fictieliteratuur een punt van transcendentie te glippen, bijna filosofisch, met een voorliefde voor geschiedenis met humanistische implicaties.

En toch gaat het niet om het schrijven van verhalen met een moraal of het verhullen van de plot van complexe vertakkingen. Cognetti lijkt alleen maar een soort impressionisme te zoeken, een existentieel canvas rond personages gepresenteerd in de naaktheid van hun emoties, bijna altijd met een positivistische notie binnen de onmiskenbare realistische toets die uiteindelijk het melancholische gevoel van het verstrijken van de tijd verschuift.

Hoofdpersonen die vertrekken om opnieuw te ontmoeten wat ze waren, bekentenissen na wat ze leefden toen dat, wat ze leefden, plaatsen deze personages al in een helft van het leven waar Dante al over sprak in De goddelijke komedie.

Natuurlijk, wat het ook is om tegenwoordig sappige introspectieve dilemma's te heroverwegen, brengt altijd dat mimetische landschap, die natuurlijke kennis van zoveel waar de hoofdpersoon doorheen gaat. En als de voorgestelde acties ook die interesse in persoonlijk avontuur brengen, nog beter.

Top 3 aanbevolen boeken van Paolo Cognetti

De acht bergen

Vriendschap zonder trivia, zonder uitvluchten. Weinigen van ons kunnen vrienden op de vingers van één hand tellen, in het diepste concept van vriendschap, in zijn betekenis vrij van alle interesse en gesterkt door omgang. Kortom, de genegenheid die elke andere band te boven gaat waaruit een soort wederkerigheid voortkomt.

Wat ons in dit boek tussen Pietro en Bruno wordt verteld, brengt ons terug naar de essentie van wie we waren, naar die vriendschap die we soms aangingen, naar die banden die we zelfs met bloed verbinden. paradijzen verlaten. Zolang je in staat bent om dat of die vrienden met wie je die onbreekbare genegenheid opgesloten hebt te behouden, kun je verzoenend opgroeien met je kindertijd die je zag vertrekken. Een emotionele en transcendentale lezing, een niet diep maar licht begrip van de magie van het lot dat komt en gaat, dat je als deel van een ander persoon opeist en dat je alleen daarmee weer betekenis vindt terwijl je door de wereld dwaalt.

Pietro baant zich een weg tussen steden, smeedt een van die toekomsten gewonnen door hard werken en vasthoudendheid. Bruno verblijft tussen de bergen van de Dolomieten. Maar ze weten allebei dat daar, tussen hoge toppen, uitgestrekte weilanden en diepe kloven, de tijd op hen wacht. Een haakje om met God of met wie dan ook je waarderingen over het verleden en de toekomst, over ouders, over liefde, over schuldgevoelens en over dromen te delen. Een roman die zich een weg baant over de wereld als een onuitblusbare echo geboren tussen de acht bergen.

De wilde jongen

De allegorie van de verlating als filosofie. De zegen van de asceet als de enige placebo op weg naar bevrijding. De jongen die nu een man is, vindt moeilijk huisvesting in sociale conventies, in de formules die al aan de orde zijn geweest, in ideologische aanpassingen.

De verteller gaat op pad. De eerste stappen zijn vol onzekerheid. Maar terwijl hij verder gaat, ontdekt de man dat de zaak probeert te overleven om te voelen dat je leeft, dat er geen ergere inspanning is dan je te laten meeslepen door traagheid. Dat wat hem te wachten stond toen hij oud werd, was dat ranzige wroeging waarvoor hij niet terug zou komen. Tussen bergen (natuurlijk), vluchtige interacties met andere mensen (zoals in wezen door de auteur gezien), dieren en die natuurkrachten die hem opnieuw verbinden met de essentie voorbij andere ruwe vervangingen voor verbinding van de XNUMXe eeuw, eindigt de verteller genieten van de reis, het gevoel fundamenteel te behoren tot de cyclus van het leven.

Zonder ooit de top te bereiken

De top van de wereld is niet meer wat het geweest is. Het biedt niet langer die mystieke visie sinds honderden zondagse mensen werden vereeuwigd in een supermarktachtige rij om toegang te krijgen tot de top. Het kan dus geen kwaad om die bijna goddelijke geest van de berg terug te vinden via verhalen als deze, deze keer overgebracht in een prachtig reisboekje.

Gelukkig biedt Nepal veel meer scenario's die verband houden met dat punt van onsterfelijkheid, van spiritualiteit uit het hoogste gebied van de wereld om een ​​offer te brengen of de sterren aan te roepen. Cognetti nodigt ons uit om een ​​lange reis in etappes te ondernemen in de omgeving van dit als geen ander teruggetrokken land naar het hoogste. Voorbij Everest zijn er plaatsen die vrijwel onaangeroerd blijven voor gewetenloze fotografen. En daar worden we geraakt door een Cognetti die van het atavistische een fascinerende verbinding maakt met het tellurische van die plek die de lucht probeert te raken.

Cognetti op zoek naar het einde van de wereld om elkaar onderweg te ontmoeten. Het leven maakte avontuur en gepresenteerd in intense slokjes tussen de vrieskou en de vreemde ascetische beschutting van naturalistische lezingen die alleen antwoorden bieden vanuit de volledige ervaring van de onteigening van het materiaal in de verte van de beschaving.