De 3 beste boeken van Monica Ojeda

Het is niet zo dat Ecuador tegenwoordig een van de belangrijkste Latijns-Amerikaanse literaire referenties is. Maar alles hangt altijd af van generaties, van die toevalligheden die verhalenvertellers uit hetzelfde land verenigen om uiteindelijk talent in overvloed te exporteren.

En daarin a Monica Ojeda Franco die begin dertig al de noodzakelijke pen wil zijn in een verhaal in het Spaans, altijd productief in genieën uit de wereldliteratuur. Zij, misschien samen met Mauro Javier Cardenas, wijzen ze met alle verve en schittering van de wereld op dat literaire Ecuadoraanse ontwaken.

Mónica Ojeda neemt de teugels van haar werken in handen met die mengeling van uitzinnige jeugd, met lyriek die nog steeds wordt ondersteund in haar gedeelde roeping als dichter, en met de natuurlijke voorliefde voor het verhaal of het verhaal dat elke wiegschrijver altijd cultiveert als een project, een vent of narratieve expressie parallel.

Als achtergrond een zeer generatief thema, in harmonie met de tijd. Een echte kroniekschrijver van haar tijd die uiteindelijk een noodzakelijke verteller zal worden van wat ze was. Tegenwoordig worden zijn romans of verhalen met plezier gelezen op het behendige ritme van zijn acties zonder rust maar met veel nadenken. Een effectieve en efficiënte combinatie van vermakelijke literatuur om dat kritieke punt te overtroeven dat lijkt te sieren maar uiteindelijk de essentie is van alles wat geschreven is.

Top 3 beste boeken van Mónica Ojeda

afschuwelijk

Als echte oude sulletjes oordelen die van mijn generatie altijd over een kindertijd en jeugd die zich als vampiers voor het buitenlicht lijkt te verbergen. Maar diep van binnen, en een lange vraag luidt... wat zou er van ons geworden zijn, onwaardige bewoners van verveling op zomermiddagen, als we donkere onderwerelden hadden kunnen kennen zoals die nu beschikbaar zijn voor de jeugd?

De ervaringen van gamers staan ​​nu centraal in de discussies van gamers in de diepste forums van het deep web, maar hun gebruikers lijken het er niet over eens te zijn: was het een horrorspel voor geeks, een immorele enscenering of een poëtische oefening? Zijn ze zo diep en verwrongen als de binnenkant van die kamer lijkt?

Zes jonge mensen delen een appartement in Barcelona. In de kamers vinden activiteiten plaats die zo verontrustend en duister zijn als het schrijven van een pornografische roman, het gefrustreerde verlangen naar zelfcastratie of de ontwikkeling van ontwerpen voor de demoscene, een artistieke computersubcultuur.

In zijn privéruimtes wordt het territorium van het lichaam, de geest en de kindertijd verkend. Kijkgaatjes naar het abjecte dat hen verbindt met het proces van het creëren van een cultvideogame.

afschuwelijk

Onderkaak

Op mijn instituut waren er twee professoren die graag op de laatste dag in onze klas waren gekomen om ons te overgieten met napalm. En het is het geduld van sommige leraren dat aan het oneindige grenst. Zelfs de gevallen waarin het overloopt ...

Fernanda Montero, een tienerfanaat van horror en creepypastas (horrorverhalen die op internet circuleren), wordt wakker vastgebonden in een donkere hut midden in het bos.

Zijn ontvoerder, verre van een vreemde, is zijn taal- en literatuurleraar: een jonge vrouw, getekend door een gewelddadig verleden, die Fernanda en haar vrienden maandenlang hebben gekweld op een elite Opus Dei-school.

De redenen voor de ontvoering zullen worden onthuld als iets dat veel complexer en moeilijker te verteren is dan het pesten van een leraar: een onverwacht verraad gekoppeld aan een verlaten gebouw, een geheime sekte geïnspireerd door creepypasta's en een jeugdige liefde.

Onderkaak

De vliegende meisjes

Op korte afstanden is Mónica Ojeda zo mogelijk nog intenser dan in langere werken. Het synthetiseren van zijn enorme verbeeldingskracht wijst al op een compendium van donkere, bijna gotische lyriek. Verbeelding en gruwelijke beelden en grensoverschrijdende concepten. Het is wat het is en het zal niemand onverschillig laten. Een bundel verontrustende verhalen vormde een showcase van verschrikkingen en andere overblijfselen van de mensheid.

Wezens die naar de daken klimmen en vluchten, een tienermeisje met een passie voor bloed, een lerares die het hoofd van haar buurman opraapt in haar tuin, een meisje dat zichzelf niet van haar vaders tanden kan scheiden, twee luidruchtige tweelingen op een festival van experimentele muziek, vrouwen die van de top van een berg springen, apocalyptische aardbevingen, een sjamaan die een spreuk schrijft om zijn dochter nieuw leven in te blazen.

Las voladoras brengt acht verhalen samen die zich afspelen in steden, dorpen, heidevelden, vulkanen waar geweld en mystiek, het aardse en het hemelse, tot hetzelfde rituele en poëtische vlak behoren. Mónica Ojeda verbaast ons met een Andes-gotische stijl en laat ons nogmaals zien dat horror en schoonheid tot dezelfde familie behoren.

De vliegende meisjes
5 / 5 - (8 stemmen)

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.