De 3 beste boeken van Mary Karr

Veelzijdigheid is wat het heeft. Van een totaalschrijfster als Mary Karr kennen we alleen het aspect dat het beste internationaal heeft weten te ‘verkopen’ als iets unieks. En Karr is zeker een andere auteur omdat ze zichzelf op alle niveaus blootgeeft, ze laat zichzelf openlijk zien in een verhaal dat haar eigen ervaringen, indrukken en opvattingen over het leven verkent en projecteert. Alles in een trilogie omgezet in essentiële metaliteratuur over de redenen om te schrijven.

Maar er zitten zeker nog dingen in de pijplijn, zoals zijn essays of een poëtisch werk dat parallel zal evolueren met die visie van het literaire als een uitdrukking zonder enige kunstgreep, zonder karakters of instellingen die ver van jezelf verwijderd zijn. Als schrijven een oefening in bevrijding is, een ontsnappingsklep, een daad van intimiteit in vorm en inhoud, dan is Mary Karr een van de auteurs die literatuur het beste begrijpt.

Mary was naar verluidt een inspiratiebron voor David Foster Wallace, met wie hij midden in een stormachtige relatie een unieke verhalende kosmos zou delen. Het soort marginale relaties dat, zoals bekend, altijd kan leiden tot die leegte die zo vaak gevuld moet worden met literatuur of wat dan ook ...

Top 3 aanbevolen boeken van Mary Karr

De leugenaarsclub

Wie heeft niet gehoord: “Ik moet een roman schrijven”? Er zijn er nogal wat die je zo antwoorden als je vraagt: hoe gaat dat? Of hoe zit het met jouw leven? Of, in het ergste geval, zonder het hen zelfs maar gevraagd te hebben.

We moeten allemaal een roman schrijven, die van ons leven. Alleen weten hoe je je biografie moet schrijven is een kwestie van grappig zijn, weten hoe je herinneringen moet doorzoeken en overal een rode draad door kunt geven, een reden om iemand uit te nodigen die je leven in principe weinig of niets interessants vindt om verder te lezen.

Mary Karr is een bolwerk van herinneringsverhalen, een soort Noord-Amerikaanse literaire trend. Een literatuur waarin het vertellen van je leven een excuus is om te praten over de realiteit, de omgeving waarin je hebt geleefd, een regio, een regio, een stad.

Je leven is dan niet meer alleen je leven om zich te bedekken met omstandigheden, gebruiken en eigenaardigheden. En dat is wanneer de magie ontstaat, je leven kan interessant worden als je het confronteert met wat er om je heen gebeurt terwijl je het vertelt.

Mary Karr weet wat er met haar is gebeurd te vertellen met humor, wanneer ze speelt, of met de tragische toon die uit die slechte momenten komt ... En ondertussen draait de wereld, Texas, haar regio draait, de oliebronnen van haar stad fluisteren terwijl het leven van Maria voorbijgaat...

Daar zit iets magisch in, een speciaal verhalend vermogen. Je verjaardag kan een slaapverwekkend verhaal zijn..., maar wat zeg je ervan als het diezelfde dag 25 jaar geleden hevig regende en je geïsoleerd moest zijn op een eenzame weg tussen je werk en je huis.

Het moment kan veel opleveren. Jij in je auto, het moment oproepend dat je niet meer zult beleven, zou er een verrassing bij je thuis zijn of zou er niemand op je wachten? De voorruit probeert tevergeefs water los te maken, net als jijzelf, in een poging je verjaardagen uit je kindertijd te herinneren midden in een storm. Misschien heb je het nodig. De afwezigheden zijn wat ze zijn. Ze zou vandaag niet met haar glimlach op je wachten toen je de deur opendeed. En in jouw drassige herinneringen, aan de kant van een verloren weg, kan zij in jouw herinneringen zijn...

Het is ook pech dat het in 19XX begint te regenen op de dag van je verjaardag, na maanden van droogte, onderbrekingen in de watervoorziening en een aantal gruwelijke gewassen die de boeren in de armen hadden gehouden ...

Ik weet het niet, er zou nog veel over zijn om de beschrijving te verrijken, maar Mary Karr doet zoiets in dit boek The Liars' Club. Meer weten over Mary Karr? Op dit moment ken je alleen haar naam en kun je haar zoeken op internet en haar informatie lezen op Wikipedia, maar wat zou je nog meer willen weten over haar leven, haar omstandigheden, wat haar heeft gebracht tot wat ze is? ?

De bloem

Het lijkt onuitputtelijk, onuitputtelijk. Maar de bloem vertrekt, zijn bloembladen vliegen in een windvlaag van de herfst. De stengel is kaal in de open lucht, krimpt en roept onherstelbare aroma's op.

Wie zag het aankomen? Het is een van de fundamentele vragen van dit boek. Een vraag over het verleden en de toekomst, over identiteit en over de tijd van naïviteit en rebellie die de adolescentie heet.

Wie zijn wij op twaalfjarige leeftijd? En met zestien? Wie hopen we te zijn en wat worden we? En nog ingewikkelder: hoe kunnen we ontsnappen aan wat we zouden moeten zijn? Met haar gebruikelijke brutaliteit, in een verslavend spel, leuker en sexyer dan ooit, schrijft Mary Karr een liefdesbrief aan de adolescentie.

In zijn puberteit, want we worden geconfronteerd met een autobiografisch verhaal. Nooit meer zal de tijd rekken zoals in die jaren, nooit meer zal de wereld zo nieuw, zo ongebruikt zijn, noch zullen onze ogen zo zuiver zijn. Natuurlijk zijn er ook twijfels en angsten. Er is eenzaamheid en hulpeloosheid.

Maar dankzij passages die ons in lachen doen uitbarsten en een ontroerende en eerlijke empathie lezen we gefascineerd en vol hoop de geboorte van de eerste echte vriendschap, de ontmoeting met die andere persoon met wie we groeien en onszelf ontdekken, wie we zijn. helpt ons alles te zijn waarvan we niet wisten wat we wilden zijn.

En de schittering van verlangen doordringt ons ook, die heldere luminescentie die voor de eerste keer weergalmt, een diepe kennis die ons lichaam schudt totdat het is getransformeerd. En we zullen ons, ook voor het eerst, bewust zijn van wat het in deze wereld betekent om vrouw te zijn en de grote beperking van vrijheden die het ons als kinderen oplegt.

Het is niet verwonderlijk dat de jonge Mary niet tevreden is: ze is het oliestadje in Texas waar ze haar jeugd doorbracht, beu, en voegt zich bij een bende surfers en drugsverslaafden die op hun weg naar Californië op duizend manieren met autoriteit te maken zullen krijgen. "Sex, drugs en rock'n'roll", staat op een van de stickers op zijn busje. Zelden heeft een boek dit motto zo diep geëerd.

verlicht

Is het mogelijk om hardop te lachen terwijl je een boek leest dat gaat over liefde, alcoholisme, depressie, huwelijk, moederschap en... God? Natuurlijk. Iluminada is een goed voorbeeld, het beste voorbeeld. Er zijn maar weinig memoires (met het ritme van een geweldige roman) die deze pagina's waarmaken.

De jonge vrouw die haar harde jeugd in Texas doorbracht, in de schoot van een veel meer dan "eigenaardige" familie, leeft tijdens haar vroege volwassenheid een hel waaruit ze misschien alleen kan worden gered, naast literatuur en geloof, de hulp van anderen die eerder hetzelfde hebben meegemaakt; zonder de liefde voor haar zoon te vergeten, iets dat haar tegelijkertijd overspoelt dat haar in verwarring brengt, zoals zoveel moeders.

Iluminada is geschreven met de meedogenloze eerlijkheid van Mary Karr, die zichzelf gewetenloos en met oneerbiedige humor analyseert; en hij praat erover zonder er woorden aan vuil te maken, zonder een gevoel van spot, en met een visceraal proza ​​dat een grote verleidingskracht heeft.

Iluminada is een spannend en niet te classificeren boek over hoe te groeien en hoe we onze plek in de wereld kunnen vinden. Er zitten hilarische passages en schokkende passages in, pura vida. Verlicht door literatuur, verlicht door het spirituele, verlicht (d.w.z. bedwelmd totdat het besef van de werkelijkheid verloren gaat) door alcohol ...

Verdriet en opoffering worden humor en belofte voor de toekomst; Karr laat op elke pagina zien dat ze zich werkelijk inzet voor literatuur als kunstvorm, niet alleen ontroerend maar ook motiverend en bevrijdend. Als er een boek is dat ons kan helpen begrijpen wat we waren, wat we zijn en wat we zullen zijn voor en na het doorkruisen van een woestijn, dan is het dit boek, spannend als een opstanding.