Wanneer gevoeligheid de mens in de literatuur aanspreekt, kun je altijd genieten van een volledige literatuur. Maria Tena Hij schrijft zo dat elke zin resoneert op de huid, met dat atavistische cellulaire geheugen dat van de ervaringen van de mens rond liefde, gebrek aan liefde, afwezigheid of geluk replica's maakt op zoek naar de meest accurate verklaring in woorden.
Op een bepaalde manier maakt het nostalgische lezen van Maria Dueñas en de intensiteit van Almudena Grandes, María Tena kristalliseert in haar personages die menselijkheid die vooral ontspruit in de intra-vitale geschiedenissen waaruit de bestemmingen bestaan. Als je de karakters van María kent, moet je je verdiepen in de ultieme motieven voor iedereen, in die halve waarheden die worden blootgelegd als de basis van elke beslissing, van elke vitale verandering.
En dat is waar de verrassingen komen, en de nabootsing van empathie. Omdat achter de excuses de zekerheden schuilgaan; Onder het traliewerk van het heden van de bewoners van de pagina's naderen we om dat verleden te overdenken dat alles rechtvaardigt, zoals het grote mysterie dat het pad van elk personage in zijn eigen levensgeschiedenis markeert.
María Tena verschijnt in de literaire wereld met minder cadans dan je lezers zouden willen. Maar in elk van zijn romans geniet hij van die echte motivatie naast de overweging van het schrijven, die impuls om te schrijven als een noodzaak die uiteindelijk overgaat in een fascinerende waarheid.
Top 3 aanbevolen romans van María Tena
Niets dat je niet weet
Het is merkwaardig hoe soms het beginnen met het schrijven van een roman wijst op een interne motivatie richting sublimatie of zelfs literair exorcisme. En toch is het moment om over jezelf te gaan schrijven het moment waarop je al eerdere oefeningen hebt gedaan.
De komst van Nada que no sepas was die bijna bekentenisoefening van de auteur, van het ontmaskeren van de vrouw, toen de vlechten van de persoonlijkheid zich met hun knopen begonnen te verstrengelen tussen de gladheid van de nieuwe vezel. Terugkijken op de kindertijd of adolescentie is altijd een oefening in authenticiteit en melancholie.
Wat verlaten wordt door de imperatief wekt schuldgevoelens en nostalgie op. Maar uiteindelijk weten we dat we nooit ophouden te zijn wie we waren. Sinds haar jaren in Uruguay combineert María Tena wat was en wat niet was, wat had kunnen gebeuren en wat niet.
Maar hoe dan ook, de transparantie in de beschrijving van de personages, de waarheidsgetrouwheid van het geheel en de magie van de personages maken dit verhaal niet alleen een hereniging met de kindertijd van de hoofdpersoon, maar ook met ons kleine paradijs van de jeugd.
Chinese bruidegom
Een van die verhalen die verbijsteren of fascineren, afhankelijk van de aanleg van de dienstdoende lezer. Nadenken over een homoseksuele relatie in China klinkt als een uitdaging, een rechtvaardiging in de harten van plaatsen die zelfs vandaag, ondanks officiële acceptatie, morele taboes afwegen tegen deze vrije liefde.
Bruno en John hebben die toevallige ontmoeting waarbij de vonken overslaan. Shanghai beschermt hen voor die benadering van Bruno, een man die als een institutionele vertegenwoordiger uit Spanje arriveert in een Expo en John, ontsnapt uit zijn leven in het diepe China. Eenzaamheid is even droevig als magnetisch voor de zielen die erin wonen.
En afgelegen ruimtes zijn altijd gunstige plaatsen om informele ontmoetingen te versterken. Bruno en John beginnen hun tijd te delen in dat terloopse voorgeborchte van de ondernomen reizen die hen tussen volslagen vreemden plaatst.
De therapeutische aspecten van nieuw begonnen relaties eindigen met het breken naar een waarheid en een passie die door alles heen loopt, van de diepten van de ziel tot de begraven driften, altijd tussen bekentenissen die beide personages lichtjaren verwijderd plaatsen van al die wereldse wezens die hun leven, elke dag terwijl ze genieten van een tijd die binnen enkele dagen kan verdwijnen.
De kwetsbaarheid van panters
Het is altijd curieus hoe die gedeelde werkelijkheid wordt opgebouwd uit herinneringen. Zeker in het geval van gezinsomgevingen die uiteindelijk meer verbergen dan communiceren tussen tafeluren en routinematige reünies.
Voor Itziar, Teresa of Laura vertoont hetzelfde moment in hun leven de sporen van parallelle realiteiten waarop levens en lotsbestemmingen zich ontvouwen. Iñaki verschijnt vandaag terloops, op een verschrikkelijke afstand van de kindertijd waarin ze allemaal leefden.
De vriendelijke herinnering aan een bekend gezicht ondermijnt geleidelijk het leven van de drie zussen. In de magische compositie van wat was, gepresenteerd in dat mozaïek van visioenen, zullen we ontdekken hoe de fundamenten van wat de drie zussen nu zijn, kunnen worden onderworpen aan het leed van hun oude verlangens, angsten en de daaruit voortvloeiende huidige passies en verzakingen.
