Ik zal het verhaal altijd verdedigen als een alternatieve bron waar je jezelf kunt opfrissen met onthullende lezingen, rond het ambacht van schrijven zelf of als een weergave van je vermogen tot explosieve synthese van de doos van Pandora. Omdat het verhaal vandaag aan relevantie heeft gewonnen, het is volwassen geworden, het heeft zich verspreid naar lezers die ouder zijn maar meer dan ooit verlangen naar verhalen die verveling transformeren.
A Marcelo Lujan, tot zijn verhalen, ik heb ze leren kennen dankzij zijn verhalenboek "La claridad", met zijn gloednieuwe vitola de Ribera del Duero-prijs. Een onderscheiding die al werd gedeeld met zijn voorganger en landgenoot Samantha Schweblin, misschien wel de laatste onderscheiding om me aan te moedigen met zijn "claity".
Maar je ontdekt in Luján onmiddellijk dat spoor van een verteller van de geïnspireerde opdracht. De verteller die geraakt wordt door de gave die getemd kan worden in zijn ongebreidelde stempel, laat zichzelf uiteindelijk in evenwicht brengen met het rationele om uiteindelijk zichtbaar te worden in de mooiste en meest transcendente vormen.
Ook in de romans van Luján vinden we interessante plots die grenzen aan de zwart geslacht, soms geatomiseerd met de genegenheid van de verhalenverteller die zichzelf altijd wil opdringen. Maar Luján maakt ook van trends een deugd en in al zijn boeken kun je genieten van een door literatuur gemaakte ziel.
Top 3 aanbevolen boeken van Marcelo Luján
De duidelijkheid
Vanuit de grot wordt de helderheid met argwaan gadegeslagen. Uiteindelijk zijn we daar allemaal, tussen de schaduwen, uit angst of schuldgevoel. Geconfronteerd met de zelfverdediging van onze kleinzieligheid kan licht weinig doen.
En dan kan duidelijkheid zelfs bedreigend zijn als we erop staan in het duister te blijven. Plato en zijn mythe van de grot, karakters in dit boek die misschien een van de weinige onverschrokken waren die aan het licht konden komen als alles verloren is.
De zes verhalen waaruit het bestaat De duidelijkheid ze kondigen alles aan wat we verlangen en niet bereiken, angsten en uitbarstingen, liefde en verraad en de kleinste geluksmomenten. De helderheid van licht is helderder wanneer het vanuit het donker wordt bekeken.
En juist vanuit die brede parameter van zwartheid slaagt een bijzondere en vastberaden omgang met taal, van de verhalende stem en van registers erin om vrije of veroordeelde karakters te creëren, altijd eeuwig, in onverwachte, buitengewone, gewelddadige en aardse verhalen die ons samen de scherpste kant van schoonheid laten zien.
Ondergrond
Dit verhaal maakt gebruik van het feit dat alles uiteindelijk fragmentarisch is. Het leven is die stukjes van ons en wat we hebben geleefd, in een puzzel waar altijd essentiële stukjes ontbreken. Een complot op zoek naar die stukken om te proberen de redenen voor de donkerste en meest kronkelige herinneringen te verklaren.
Een levend lichaam dat wordt ingeruild voor een lijk. Een zwembad. Een flits. Het moeras. En de tweeling, die een geheim delen dat niet gemakkelijk lijkt te ontsnappen. Als een geruis onder de eeuwenoude aarde, kan de onverschilligheid van de adolescent worden onderbroken door de kalmte van het water; nauwelijks een moment binnen die nacht die gif zweet. Familie, herinneringen, verleden. mieren.
De verborgen wortels die altijd aanwezig en zo actief zijn: de spier van de zin aanspannen. Zoals de tweehandige polsslag die suïcidale oplossingen afdwingt. Zoals de navelstreng die verenigt en scheidt, die bindt en strakker maakt. Tot de dood. Zelfs het schuldgevoel Twee zomers zijn genoeg om het plot in de vallei het toneel te laten worden van perfecte emotionele marteling.
Moravië
Argentinië, februari 1950. Juan Kosic, inmiddels gevestigde en beroemde bandoneonspeler, keert vijftien jaar na zijn vertrek terug naar zijn geboorteplaats. Hij wordt vergezeld door zijn vrouw en dochtertje. Zonder zijn identiteit prijs te geven, verschijnt hij bij het pension dat zijn moeder al meer dan veertig jaar runt in Colonia Buen Respiro, een verdwaald stadje midden in La Pampa. Voor Juan Kosic heeft de langverwachte terugkeer maar één doel: zijn moeder laten zien dat hij geslaagd is dankzij het beroep dat ze hem had ontzegd en dat op een dag de scheiding afdwong.
Rijk in een stad van boeren met weinig middelen, elegant en bombastisch, beladen met de arrogantie die alleen wrok kan opwekken, negeert de bandoneonspeler alle waarschuwingen van zijn vrouw en geeft hij niet op door te gaan met het plan dat hij al jaren bedenkt: grappen maken over degenen die hem of zijn artistieke talent niet vertrouwden.
Maar een onomkeerbare en catastrofale gebeurtenis zal de geschiedenis naar een tragische omweg leiden. Met zijn door critici unaniem geprezen verteltalent reflecteert Luján op de risico's van bedrog en het destructieve vermogen van de mens wanneer, zoals in Griekse tragedies, overmoed en ambitie de personages naar een dramatische ontknoping drijven.
