De Noord-Ierse Maggie O'Farrell is een van die auteurs die haar werk markeert met de onmiskenbare afdruk van haar verhalende uniciteit. Omdat in zijn percelen vat de uitbundigheid van zijn personages en beschrijvingen samen met hypnotiserende acties. Van zijn gebruikelijke formele verschijning vol lyriek, tot een boeiende symboliek, maar altijd die dynamiek uitstralend die nodig is om de lezer het gevoel te geven in een avontuur te worden ondergedompeld.
Uiteindelijk is er geen beter avontuur dan de ontdekking van de diepste drijfveren van de personages. Want waar de passies die hen bewegen worden geboren, vinden we onze eigen meest intieme omstandigheden.
In symbolen vinden we altijd spiegels zodat onze dromen, ons onderbewustzijn, zich verbinden met elke actie. En het resultaat is de fascinatie van de vervreemding, het genieten van de literatuur gemaakt vitalisme, avontuur en existentialisme. Een bijna perfecte balans.
Top 3 aanbevolen romans van Maggie O'Farrell
Het moet hier zijn
De karakters van Daniel en Claudette wijzen op dat ontwrichtende stereotype van iedereen die zijn leven weer op wil bouwen. Dit zijn blijkbaar geen grote traumatische perikelen die hen naar hun nieuwe landelijke bestaan ​​hebben geleid, waarin beiden die poging tot een nieuw leven delen.
En alles gaat redelijk. Maar nogmaals, de afgelopen tijd, wat is geleefd, staat erop zich terug te trekken op zijn eigen leven, als een zwart gat dat met zijn onweerstaanbare traagheid het bestaan ​​wil claimen. Dat zwarte gat is van gisteren. En het is dat terwijl je leeft er nog steeds draden zijn die slepen, omgezet in touwen die je soms trekt en trekt. De vraag is hoe de auteur erin slaagt deze benadering om te buigen naar de onmogelijke balansen van gisteren en vandaag als scripts geschreven voor de grootste existentiële spanning.
Wat er van Daniel en Claudette wordt, hangt af van de botsing tussen scenario's, van die intense claim uit het verleden en van hun ondersteunende karakters die op dat moment essentieel waren. Een fascinerend verhaal dat, door de eenvoud van het plot, een wirwar wordt tussen levens waarvoor duizenden romans nodig zijn om verteld te worden. Het leven aan het einde is dat soort subjectieve synthese die elk personage op dat moment presenteert, als een monoloog die voor een leeg publiek wordt gegooid.
Instructies voor een hittegolf
Een roman boordevol fantasie in dienst van magische symboliek. Een actuele tragikomedie over een Riordan-familie die met hun geheimen wordt geconfronteerd, wordt nooit behandeld. De hittegolf in kwestie vindt plaats in 1976 in Londen. De vreemdheid van een dergelijke benadering in de miststad opent naar deze nieuwe focus van licht dat, bij uitbreiding, ook de onafgemaakte zaken van de familie verlicht.
Sinds de verdwijning van de patriarch, Robert Riordan, op wiens zoektocht zijn vrouw Gretta en hun kinderen streven. Maar de hitte lijkt hen te verzwakken en hen bloot te stellen aan de ruwheid van hun bestaan ​​voorbij klatergoud en pretenties. De kinderen: Michael, Monica en Aoife bundelen hun krachten om de verblijfplaats van hun vader te vinden. Alleen is niet alles wat ze weten over zijn verdwijning de hele waarheid.
Niets beters dan een familiale omgeving om die geheimen te ontdekken die voor de meest dierbaren zijn opgesloten, juist om ze niet te beschadigen of om familiebanden boven elk ander idee te stellen dat alles zou kunnen vertroebelen. Maar we zijn in een vreemd Londen, aangevallen door de hitte. En de hereniging vindt ook niet om de beste redenen plaats, dus alles wat er in deze familie gebeurt, zal wijzen op een essentiële transformatie van die omgeving die op wonderbaarlijke wijze wordt volgehouden rond het concept van familie.
De eerste hand die de mijne vasthield
Ongetwijfeld heeft Maggie O'Farrel de vreemde verdienste om met volledige eigenheid te vertellen, vanuit haar enorme verbeeldingskracht, om elk argument van kleurstoffen tussen manieren en existentialisten in een spannend avontuur te presenteren.
De truc is om die harmonie tussen lezer en personages te krijgen. En daarvoor weet Maggie karakters te beschrijven en scenario's voor te stellen met een groot menselijk potentieel voor die empathie als de beste van de haken. Tussen Lexie Sinclair en Elina, inwoners van dezelfde stad, Londen, wordt in tijdelijke ruimtes die decennia lang ver van elkaar liggen een bijzondere verbinding gecreëerd. Een link die als een vreemde symfonie wordt gecomponeerd tussen de straten van een alternatief Londen tussen kunstkringen. De momenten van beide vrouwen zijn heel verschillend.
En toch worden in Elina's recente moederschap vergeleken met de 'ontsnapping' van Lexie parallellen getrokken die even sterk bewegen. Elina's moederschap wordt een keerpunt dat haar op haar plaats lijkt te houden, alsof ze weg is van zichzelf. Ook zijn partner Ted lijkt niet erg gefocust op het vaderschap... Maar het tweetaktverhaal, met zijn bittere connotaties in beide gevallen, wijst uiteindelijk op het overwinnen van allerlei incidenten (soms verontrustend maar heel goed mogelijk in elk dagelijks bestaan), van de meest intense en emotionele levensdrift.
Andere aanbevolen boeken van Maggie O'Farrell
Het getrouwde portret
Het lot begreep fascinerende toevalligheden niet. Gouden kooien voor vrouwen uit een ander tijdperk, afgestemd op gebruiken en gebruiken, verdragen en imperiale behoeften. Een verhaal over ongeluk aan de voet van de troon, een nieuw verhaal dat schudt.
Florence, midden XNUMXe eeuw. Lucrezia, de derde dochter van groothertog Cosimo de' Medici, is een rustig en scherpzinnig meisje, met een uitzonderlijk talent voor tekenen, dat geniet van haar discrete en rustige plek in het palazzo. Maar wanneer haar zus Maria sterft, vlak voordat ze met Alfonso d'Este, de oudste zoon van de hertog van Ferrara, trouwt, komt Lucrezia onverwachts in het middelpunt van de belangstelling: de hertog haast zich om haar hand te vragen, en haar vader om die in ontvangst te nemen.
Kort daarna, op slechts vijftienjarige leeftijd, verhuisde ze naar het hof van Ferrara, waar ze met argwaan werd ontvangen. Haar man, twaalf jaar ouder dan zij, is een raadsel: is hij echt de gevoelige en begripvolle man die hij haar voor het eerst leek, of een meedogenloze despoot waar iedereen bang voor is? Het enige dat duidelijk is, is wat er van haar wordt verwacht: dat ze zo snel mogelijk een erfgenaam ter beschikking stelt om de continuïteit van de titel te verzekeren.
Met dezelfde schoonheid en emotie waarmee ze ons boeide in Hamnet, demonstreert Maggie O'Farrell opnieuw haar ongeëvenaarde talent om in de schuilhoeken van het verleden te duiken in The Married Portrait, een roman die vanuit fictie een hoofdstuk uit het Italië van de Renaissance herinterpreteert en vertelt de strijd tegen het lot van een geweldige jonge vrouw.
Hamnet
De zeldzame vogels en hun synergieën om de wereld te imploderen. Want in de excentriciteiten zit die naakte waarheid, zonder verhullingen of trompe l'oeils. een visioen van Shakespeare zoals genomen uit de hoofdfocus om de onmogelijke lijn van anekdotes te traceren, van de ervaringen die meesterwerken of oorlogen kunnen veroorzaken, volgens de ziel van de hoofdrolspelers van elke historische scène. De typische tragikomedie gezien vanuit het verontrustende gevoel dat alles nog kan gebeuren ondanks dat het al geschreven is.
Een geweldige roman van Maggie O'Farrell die deze Ierse auteur markeert als een verrassende erfgenaam van die mistige en fascinerende literatuur van haar eiland. Natuurlijk zijn de specifieke omstandigheden van de auteur die welke in grotere mate een verrukkelijk vermogen hebben gecreëerd om altijd vanuit nieuwe hoeken te vertellen. Bevoorrechte punten van de observerende schrijver waar de gang van zaken altijd dilemma's zijn geladen met intense aroma's van afscheid, grote veranderingen, in de steek gelaten of ontslag.
Agnes, een eigenaardig meisje dat aan niemand verantwoording lijkt af te leggen en in staat is om mysterieuze remedies te creëren met eenvoudige combinaties van planten, is het gesprek van Stratford, een klein stadje in Engeland. Als ze een jonge docent Latijn ontmoet die net zo bijzonder is als zij, realiseert ze zich al snel dat ze geroepen zijn om een ​​gezin te stichten. Maar zijn huwelijk zal op de proef worden gesteld, eerst door zijn familieleden en daarna door een onverwacht ongeluk.
Uitgaande van de familiegeschiedenis van Shakespeare, reist Maggie O'Farrell tussen fictie en realiteit om een ​​hypnotiserende reproductie te traceren van de gebeurtenis die een van de beroemdste literaire werken aller tijden inspireerde. De auteur, verre van zich uitsluitend te concentreren op bekende gebeurtenissen, rechtvaardigt teder de onvergetelijke figuren die de marges van de geschiedenis bewonen en duikt in de kleine grote vragen van elk bestaan: gezinsleven, genegenheid, pijn en verlies. Het resultaat is een wonderbaarlijke roman die enorm internationaal succes heeft vergaard en O'Farrell bevestigt als een van de helderste stemmen in de Engelse literatuur van vandaag.
prachtige roman van Maggie, DE EERSTE HAND DIE DE MIJN HAD, mijn dochter gaf het aan mij en nu ga ik Hamnet lezen. mooie verteller