De 3 beste boeken van Karina Sainz

In de krachtige en groeiende bibliografie van Karina Sainz Borgo we ontdekken een vreemde en fascinerende balans tussen de huidige literatuur en de herovering van scènes van het meest briljante Latijns-Amerikaanse verhaal van de XNUMXe eeuw. Want niet weinigen ontdekken nuances van Borges of Garcia Marquez inbegrepen.

De overweldigende vergelijkingen die al geboren waren met haar eerste grote roman, deden niets af aan een auteur die ondanks alles gewoon haar eigen weg is blijven volgen. En dus genieten we al van twee geweldige romans en verlangen we naar nieuwe delen van dat leven dat hier en daar een paar sporen van manieren redt om het plotseling te verslinden door die avant-garde die in staat is te spelen met scenario's en leeft als mobiele trompe l'oeil die op de meest onverwachte en fascinerende manier voor onze ogen glijden.

Literatuur bevindt zich meestal op gemeenschappelijke plaatsen. De composities hebben de neiging om vast te houden aan de haak, knoop en het einde of aan het totum revolutum van modernere bijdragen. Karina Sainz speelt iets anders, schrijft iets anders. Omdat in zijn verbeelding alles een plaats heeft en verrassing is een helling die zijn toch al magnetische frames in zijn presentatie verfrist en activeert. Wat op een klassiek plot wijst, brokkelt af naar de verandering van perspectief, zoals een schilderij gezien vanuit nieuwe hoeken waar proporties veranderen. Een auteur om altijd te ontdekken...

Top 3 aanbevolen boeken van Karina Sainz

De dochter van de Spanjaarden

De roman waarmee Karina Sainz de internationale uitgeverijmarkt bestormde. Een verontrustend plot over een ruw realisme, van nabijheid. Een implosief verhaal over moraliteit en gerelateerd zonder concessies aan de galerij, voorbij een kostbare esthetiek van de vorm die altijd in overeenstemming is met de diepte van de ontketende emoties.

Adelaida Falcón, een lerares uit Caracas, sterft na een lang ziekbed. Zijn achtendertigjarige dochter Adelaida heeft niemand en woont in een stad waar geweld het dagelijkse ritme van het bestaan ​​markeert. Kort na de begrafenis vindt hij zijn huis overgenomen door een groep vrouwen in opdracht van de maarschalk. Ze klopt op de deur van haar buurman zonder antwoord te vinden: Aurora Peralta, die iedereen 'de dochter van de Spaanse vrouw' noemt, is overleden. Op de tafel in de woonkamer informeert een brief hem over de afgifte van het Spaanse paspoort: een vrijgeleide om de hel te ontvluchten.

De dochter van de Spanjaarden Het is het portret van een vrouw die ontsnapt aan alle stereotypen in een extreme situatie. Met haar eerste roman is journaliste Karina Sainz Borgo het grote literaire nieuws van het jaar geworden.

Het derde land

Er is altijd een derde partij in conflict. In ieder geval in onze duale en dichotome wereld. Alles wat zich opent naar de derde hoek van welke driehoek dan ook, gebeurt in de richting van de meest stompe driehoekige representaties... Maar ik heb het niet over liefdes of affaires. Het gaat om alles wat er in dat derde land gebeurt, om zo te zeggen. Het was Karina Sainz die de leiding had over het voorzien van grenzen en het lokaliseren van ondenkbare bestaansvormen in het gebied tussen schuldgevoel, verdriet en een woedend verlangen om in leven te blijven en op het moment te wachten. Alleen de meest voorbereide zielen kunnen in dit land leven zonder te besluiten te ontsnappen uit het lichaam waarin zij wonen.

Alles gebeurt op een grens, de grens die de oostelijke bergketen scheidt van de westelijke. Angustias Romero ontvlucht de pest met haar man en twee kinderen op haar rug vastgebonden. De tweeling, zeven maanden oud, sterft onderweg, en nadat ze ze in schoenendozen hebben opgeborgen, gaat het paar ze begraven in El Tercer País, de illegale begraafplaats van de mythische Visitación Salazar.

In de steek gelaten door haar man, zal Angustias samen met de doodgraver vechten tegen een vijandige omgeving waar de enige wet wordt gedicteerd door degenen die gewapend zijn, waar de tijd wordt gekenmerkt door vissen, feesten en het mysterieuze speelgoed dat iemand achterlaat op de graven van de twee kinderen, terwijl het gevaar en het geweld tot op het laatste moment toenemen en de grenzen tussen leven en dood vervagen.

De dochter van de Spanjaarden Het was de revelatie van de Spaanse literatuur, vertaald in XNUMX talen en door critici vergeleken met Borges en Coetzee. Met Het derde landbevestigt Karina Sainz Borgo haar talent, en dat ze behoort tot een nieuwe Latijns-Amerikaanse literatuur die lezers over de hele wereld verovert en de grondlegger is van de thriller, western, de klassieke tragedie en de erfenis van de meesters van de boom.

Het eiland van Dr. Schubert

Er moet altijd een eiland zijn, ieders Ithaca, waar de wereld verandert. Ver weg van alle overblijfselen van de beschaving lijkt de wereld nog steeds authentiek, verbonden met het universum vanuit de sterrennachten en verbonden met de geest vanuit de overweldigende stilte. Een ruimte geschonken door de oceaan om terug te keren naar de kindertijd, naar het atavistische, naar het verlangen naar avontuur.

In dit verhaal van grenzeloze verbeeldingskracht en grote schoonheid vermengt Karina Sainz Borgo de realiteit met het fantastische en de mythe om, met een zeer zorgvuldig en zeer poëtisch proza, een nieuwe wereld te creëren rond een denkbeeldig eiland waar Dr. Schubert woont, een halve dokter en half avontuurlijk.

Dit verhaal, dat vergezeld gaat van de suggestieve illustraties van Natàlia Pàmies, sluit aan bij de grote avonturen- en fantasieboeken aller tijden, van de Odyssee, door Homerus, tot Het eiland van dokter Moreau (dat wordt geëerd in de titel). , door HG Putten; Treasure Island, van Stevenson, of de beroemdste verhalen van Jack London en Emilio Salgari.

Andere aanbevolen boeken van Karina Sainz Borgo

Barbituraatkronieken

De redenen om te schrijven zijn uiteindelijk een excuus voor de wiegschrijver, degene die geboren is met de gave en de straf van het leven, om het verhaal te vertellen. Daarom is het altijd interessant om te stoppen bij een boek waarin de huidige auteur boete doet voor zijn vis en zichzelf als eccehomo aanbiedt aan het grote lezerspubliek. Het resultaat is meestal, zoals in dit geval, een ontroerende en huiveringwekkende aanpak. Omdat de gedeelde afgronden ons veel te begrijpen geven over de schepping als de enige mogelijke sublimatie van zelfvernietiging.

«Toen ik meer dan twaalf jaar geleden in Spanje landde, wist ik dat als hij wilde overleven, moest hij schrijven. Alleen op deze manier kon ik begrijpen en de kracht hebben om de kano van mijn eigen proza ​​te besturen. De teksten die deel uitmaken van Barbituraatkronieken het zijn schetsen van een afschaffing: dat van het land dat ik achterliet en dat andere waar ik me bij aansloot, Spanje. Dit boek is de farmacopee van mezelf. Het is het medische recept van degene die schrijft om de pil van ontgoocheling door te drukken. Het is mijn arseen en mijn ontevredenheid. Het zijn de bezinksels waaraan mijn verbazing en woede zijn geëindigd."