voor dertig John Bonilla Ik wees al op de self-fulfilling prophecy van schrijver zijn. Een profetie beladen met wil, meer dan enige vorm van voorzienigheid. Omdat schrijven al bekend is... (laten we in koor herhalen: 99% transpiratie en 1% inspiratie).
Maar evenmin kan worden ontkend welk talent hij toen was en het was slechts een kwestie van aandringen op literatuur als een vitaal kanaal. En Bonilla nam het pad om het tot vandaag niet te verlaten, met die bovenreligieuze toewijding van de maker overtuigd, geleverd en verslaafd aan zijn medicijn.
Zoals u weet, wordt Rome bereikt via heel verschillende wegen. En dus andere schrijvers van zijn generatie als ze kunnen zijn Jezus Carrasco o Jon Bilbao kwam later. Maar ze allemaal, vooral deze en enkele andere zoals deze, zuiveren, fixeren en geven glans aan taal, zoals taalpuristen graag literatuur zijn.
Wat geen obstakel is (formele delicatesse, bedoel ik) om de realiteit te verslaan met die hardheid tussen het existentialistische, het fatalistische en het noodzakelijkerwijs vitale ondanks alles. Literatuur om te vibreren vanuit een empathie van binnenuit, van de putten van het geweten van de personages naar de wereld die op hen en op ons is gebouwd.
Top 3 aanbevolen boeken van Juan Bonilla
Een kudde gnoes
De vriendelijkste siësta vindt merkwaardig plaats terwijl in de steppe op onze televisie de dieren zich overgeven aan jou of mij, survival made pyramid. En in die sinistere preonyrische avonturen verloren gnoes altijd met hun magere lichaam en nietige gewei.
De hoofdrolspelers van dit boek: gnoes die een vijver moeten trotseren die is geteisterd door krokodillen zonder te weten of zij degenen zullen zijn die worden opgeofferd om de kudde te laten passeren. Velen van hen zijn volwassenen die worden bezocht door de adolescent die ze waren. Van een afstand gezien, nooit in situ verteld, kan de adolescentie van de personages in dit pakket worden weerspiegeld in ambities die geen andere keuze hebben dan onvervuld te blijven - een verlanglijstje, verliefd worden op een filmster - of in prestaties die te lang duren lang zal aankomen, wanneer ze niet meer zijn dan een openhartig feest dat nostalgie vermenigvuldigt - de opkomst van een klein team naar de eerste divisie, de wraak waarmee ze een onoverwinnelijke grootheid willen teruggeven aan een kleine dichter.
De maximalismen die typisch zijn voor de adolescentie worden hier gecorrigeerd door de verhalende blik, altijd al gelokaliseerd op een plaats waarvan bekend is dat dat verloren paradijs nooit een paradijs was en met zo'n kracht in ons blijft dat het ook nooit verloren zal gaan. in een ziekenhuis, de relatie met een vader door de mislukkingen van een voetbalteam, de tafels die een jongen voor Bobby Fischer maakt in een simultaanspel, het vergeten van een creditcardpin, het huilen van een baby in het appartement van de buren, zijn enkele van de uitgangspunten van waaruit de gnoes in deze verhalen proberen de verschrikkelijke poel te passeren die is geteisterd door krokodillen.
Verboden om zonder broek naar binnen te gaan
Hoe vanzelfsprekend ze ook lijken, gezond verstand moet soms expliciet worden gemaakt. Vooral als je te maken krijgt met excentrieke personages voor wie protocol en fatsoen opleggingen en hindernissen zijn om te springen.
Mayakoski moet geen gemakkelijke kerel zijn geweest. Consequent ja en ervan overtuigd dat op het moment dat je het vertrouwen verliest in de principes die je in je jeugd bewogen, je ook het toneel moet verlaten. Het excentrieke wordt bewonderd als het afkomstig is van een lichtwezen in het creatieve, van de ingenieuze dichter en maatschappelijke ontwrichter. Het zou iets anders zijn om het thuis te verdragen.
Maar daar worden geen boeken over geschreven omdat mythen worden ontmanteld. En mythen, zoals alles wat ons boven onze conditie kan verheffen, zijn altijd nodig.Juan Bonilla treedt in de voetsporen van Vladimir Maiakoski, een van de meest charismatische figuren van de Russische avant-garde. New York, Londen, Parijs, Moskou en Mexico zijn enkele van de decors in deze gepassioneerde roman, waarin Bonilla zich verdiept in het leven van een grensverleggend personage dat met overweldigende intensiteit zijn gepassioneerde liefdesaffaire met Lily Brik beleefde, toegestaan en aangemoedigd door haar man , in een van de beroemdste trio's uit de wereldliteratuur.
De boekvindersroman
Juan Bonilla is een andere fervente gelovige in het leven na de dood daar bij de begraafplaats van vergeten boeken die hij heeft gebouwd Ruiz Zafon. Want voorbij de verandering van de derde naar de commerciële literatuur van het Catalaanse genie, is het idee in beide gevallen om te schrijven over boeken en literatuur, over leesdriften, voedsel voor de ziel en intellectuele passies die niet altijd begrepen worden.
Ik kan me geen dag herinneren dat ik niet naar boeken zocht, bekent Juan Bonilla, die op deze pagina's het verhaal vertelt van een passie - een ondeugd of een sport, bibliomanie - die ook of vooral een manier van leven is. Zijn relaas is niet bedoeld als verontschuldiging of historisch essay, maar als een ontregeld geheugen, want het zoeken naar boeken is zo, wanordelijk en gevaarlijk. Het is de belangrijkste charme ervan, weten wanneer je gaat jagen dat je niet weet wat je gaat vinden, wat vereist wat Nietzsche vroeg om de melodie van het bestaan te waarderen: permanent aandachtig zijn. Boeken en boekhandels, ontelbare vragen en vele bijbehorende verhalen die, net als de volumes van de persoonlijke collecties, een soort autobiografie vormen.
Doelen zijn lang in de goot van goede bedoelingen gelaten en de wens om te zoeken is op zichzelf vervuld: de bibliotheek is een organisme dat het hele idee afwijst en vast gelooft in het oneindige. Er is altijd wat volume te veroveren, een deel dat daarbuiten ligt, niet alleen die welke tot de toekomst behoren, maar ook die welke verborgen zijn in de plooien van het verleden.
1 reactie op “De 3 beste boeken van de verrassende Juan Bonilla”