Historische fictie is niet altijd een open en daarom vruchtbaar terrein voor historici of andere popularisatoren op soortgelijke terreinen. Eigenlijk omdat Wanneer historische FICTIE wordt geschreven, wordt de zware taak ondernomen om iets meer aan het verhaal te geven. Niets meer en niets minder dan de missie om de hoofdrolspelers leven in te blazen en elk tijdperk waarover het wordt geschreven bewoonbaar te maken als een vierde dimensie.
In Spanje schrijven auteurs als Jose Luis Corral o louis klomp. Anderen zijn schipbreuk geleden tussen eruditie, onthulling zonder meer of de meest aseptische beschrijving.
Bij Franse historicus Ivan Jablonka Het op zich nemen van de taak van fictionaliseren om de geschiedenis te romantiseren betekende uiteindelijk ontdekkingen en openingen van heel verschillende paden. Want sinds de publicatie van zijn eerste historische roman heeft Jablonka heel andere thema's aangepakt die hem onverwacht succes hebben opgeleverd, waarbij wordt aangenomen dat vertellen meer een kwestie van inspiratie is dan van academische vorming. De magie van de schrijver die ontdekt wordt, ver verwijderd van zijn aanvankelijke aannames...
Top 3 aanbevolen boeken van Ivan Jablonka
Laëtitia of het einde van de mensen
Boeken die een kroniek van het onheilspellende maken, komen soms uit de bloedigste werkelijkheid. Verhalenverteller gevallen zoals Laura Restrepo of anderen, en in dit geval Jablonka. Schrijvers die ons, vanuit nauwgezet onderzoek en de emotie van detail, anekdotes sturen die niet verder gaan dan officiële onderzoeken of nieuws. Een gevoeligheid ten dienste van noodzakelijke doelen die ons verzoenen met onze wereld.
Omdat monsters onze wereld niet kunnen bewonen en doen alsof er niets is, in die zin dat alles in ons geheugen blijft als een korte televisie-uitzending op het nieuws. De herinnering aan deze slachtoffers die in de klauwen van de ergste roofdieren van onze samenleving vallen, is een waardigheid waard, een herinnering omgezet in een boek, een waarschuwing voor zeelieden en een besef van de schaduwen die vaker over ons opdoemen dan we denken.
Laëtitia Perrais was achttien jaar oud toen ze werd verkracht, vermoord en in stukken gehakt in de nacht van 18 januari 2011. Het misdrijf bereikte de kranten en schokte Frankrijk. Dit hartverscheurende boek gaat in op de macabere misdaad en de politieke, sociale en justitiële reactie, maar reconstrueert vooral het verhaal van het vermoorde meisje.
Met de camper
Soms in de meest behendige vorm van literatuur die beknopt is in zijn beschrijvingen en behendig in zijn ontwikkeling, bevinden we ons met het gewicht van de diepste reflecties.
Dat is in essentie de formule van Jablonka, hoewel het meer dan een stijl lijkt, is het gewoon een natuurlijke manier om hun verhaal te vertellen, hoe hard of intens die penseelstreken ook zijn die de hoofdstukken verbinden van de subtiele uitnodiging aan de lezer om de scènes, de dialogen en de stiltes te verteren ...
Maar dit boek is geen nieuw verslag van het tragische zoals in het geval van Laëtitia. Niet helemaal tenminste. Omdat de reis van de familie Jablonka in een camper uitkijkt op dat paradijs van jeugdherinneringen. In dit geval gesterkt door het beeld van vrijheid en gemeenschap van een gezin dat gelanceerd werd om de wereld te zien door het zuiden van een boeiend Europa voor hen allemaal.
Maar natuurlijk redt de auteur in zo'n persoonlijk verhaal ook die minder vriendelijke kant. Want in die tijd van gezinsvakanties verschijnen natuurlijk de figuren van hun ouders, vooral die van hun vader, vastbesloten om het geluk van zijn kinderen te verbranden. Een kinderparadijs waarvan hij leed toen hij in de gruwelijke nazi-holocaust van zijn ouders werd beroofd en waarvan het verhaal goed verslag doet.
En de roman is precies samengesteld uit die blikken aan beide kanten van de spiegel, rond een reis die vanaf de kindertijd tot het uiterste werd genoten en op volwassen leeftijd werd gered door hetzelfde kind dat nieuwe details ontdekt in de herinnering van die ouders ver van het verleden .
De geweldige herinneringen aan ons leven zijn flitsen, misschien geïdealiseerde momenten maar opgeroepen met die melancholie die soms bedwelmend is. En Ivan is trouw aan die vluchtige constructie van geluk, door een springende blog samen te stellen tussen herinneringen, geuren, vluchtige landschappen aan boord van de camper, gesprekken, liedjes en veranderende perspectieven op kindertijd en volwassenheid. Een selectieve en gefictionaliseerde biografie over een van die reizen, die familie-avonturen gemarkeerd als essentiële passages in het boek van ons leven.
Rechtvaardige mannen
Niemand beter dan een historicus als Jablonka om een oprechte oefening te doen in reflectie op het vrouwelijke in de geschiedenis, met de marges en lasten die vandaag de dag reiken met hun uitstaande schulden ...
Patriarchaat, feministische revolutie, egalitaire samenleving: dit zijn de concepten waarop dit ambitieuze essay van Ivan Jablonka zich richt. Als in de schokkende kroniek Laëtitia of het einde van de mensen De auteur presenteerde een extreem geval van hoe ver giftige mannelijkheid kan leiden, hier analyseert hij dit probleem uitgebreid vanuit historisch, sociologisch en cultureel perspectief.
Het boek gaat in op de oorsprong van het patriarchaat in samenlevingen en religies, gebaseerd op het feit dat de mens, omdat hij niet het vermogen had om zich voort te planten, ervoor koos om de samenleving op gepaste wijze te beheersen. Dit leidt tot giftige mannelijkheid, die moet worden overwonnen door nieuwe modellen aan te nemen die niet gebaseerd zijn op mannelijkheid en geweld.
Het is de weg naar een echte egalitaire samenleving, met genderrechtvaardigheid, die het patriarchale model achter zich laat. En deze herdefiniëring van mannelijkheid gaat gepaard met de emancipatie van vrouwen in zaken als vrijen en veroveringen zoals zelfvoldoening en expliciete toestemming. Een briljant en noodzakelijk boek, dat een actueel onderwerp met een lange blik en zonder dogmatisme aanpakt.
