Het is merkwaardig hoe de geesteswetenschappen hun voorkeursplaats in het onderwijs terugwinnen naarmate de technologie vordert en Kunstmatige intelligentie opdoemt (of liever op de loer ligt) als iets komen om ons als productieve individuen op veel gebieden te vervangen. En ik verwijs niet alleen naar het humanistische als academische agenda, waar het nu om gaat. Het is ook een kwestie van werken. Omdat er veel grote technologiebedrijven zijn die snakken naar werknemers die kunnen bereiken waar machines alleen maar van dromen (knik naar Philip K. Dick en zijn androïden dromen van elektrische schapen).
We blijven achter met creativiteit en subjectief denken, de kritische notie van dingen en het dwalen of projecteren van ideeën als een ruimte die onbereikbaar is voor de machine (Ay si Asimov of andere meer afgelegen like Wells ze zullen zien deze dagen ...). Vandaar dat het differentiële feit, de vonk en de filosofie als zodanig tegenwoordig een noodzakelijk toevluchtsoord zijn. De robot zal zich nooit afvragen waar hij vandaan komt en waar hij heen gaat. Wij doen.
Filosofie, filosofie... En ik citeer sciencefictionschrijvers. Waarom zal het zijn? Waarschijnlijk omdat we filosofie zo gemakkelijk associëren met Thales van Miletus of Nietzsche als we de replicant van Blade Runner oproepen die zijn stukje ziel verdient, de mens alles uitlegt wat hij heeft gezien en dat het in zijn geheugen van bytes als tranen in de regen verloren zal gaan ...
Hier ga ik een paar boeken van grote denkers brengen (nu gaan we naar de filosofen). Er zullen niet allemaal zijn die zijn en ook niet allemaal die zijn. Velen van jullie zullen de klassiekers missen, de basis van alles. Maar filosofie is zoals alles, een kwestie van smaak. Er zijn mensen voor wie Kant onbereikbare verfijning lijkt (ik meld me) en die geloven dat Plato's zote niet de meest voordelige leerling van Socrates zou kunnen zijn. Laten we daar dan heen gaan, vrijdenkers...
Top 3 aanbevolen boeken over filosofie
Zo sprak Zaratrusta, door Nietzsche
Sorry, ik ben een vroom gelovige in Nietzsche en ik begrijp dat dit werk gelezen moet worden door iedereen die durft te kijken naar het metafysische, het epistemologische of zelfs te onthouden waar de sleutels zijn gebleven. Elk proces van minimaal transcendentale twijfel moet de ketenen voortslepen van een ego dat is versierd met waarneming als veroordeling, omstandigheden als anker en de conditionerende factoren van het zijn als uitgangspunt. Dan kan de superman die we allemaal in ons hebben, ernaar streven de sleutel te vinden. En dan gelooft niemand ons. We zullen een nieuwe Ecce homo zijn die schreeuwt met onze waarheid even absoluut als leeg.
Ik moet bekennen dat toen ik dit eerste boek van Nietzsche in mijn handen had, iets als een soort respect me overviel, alsof ik nog een heilig boek voor me had, waarvan de bibilia voor agnosten vastbesloten was op te houden dat zo te zijn. Dat van de superman trof me, gegrond, geloofwaardig, motiverend ..., maar soms klonk het ook als excuses van de verslagen man, niet in staat om in de leegte te ontsnappen.
samenvatting: Waar hij in de vorm van een aforisme de essentie van zijn filosofie verzamelt, bestemd voor de schepping van de supermens. Er is gezegd dat Aldus sprak Zarathoestra kan worden beschouwd als de tegenfiguur van de Bijbel, en een boek naast het bed vormt voor wie op zoek is naar Waarheid, Goed en Kwaad.Een van de fundamentele werken binnen de filosofie van de negentiende eeuw.
Verhandeling over methode, door René Descartes
Descartes niet meenemen naar een selectie filosofische boeken is als het maken van een aardappelomelet zonder ui, heiligschennis. Als Descartes ons de essentie van het denken presenteerde als het axioma van het bestaan, kunnen we verzekeren dat Descartes in het begin begon met een wetenschappelijk pragmatisme. Lichtjaren verwijderd van Nietzsche, is er in Descartes een vriendelijke filosofie, vertrouwend op de intelligentie om elke benadering van hier en daar, van deze wereld of van het veld van ideeën het hoofd te bieden ...
Het cartesianisme is al lang dood. De gedachte van Descartes overleeft echter en zal blijven bestaan zolang de vrijheid om te denken als leidraad voor reflectie bestaat. Dit principe vormt de heerlijkste fabel die de mens had kunnen bedenken, en dit is grotendeels te danken aan de mensheid, aan Descartes en vooral aan de twee werken die de lezer in handen heeft. Het lezen van Descartes is een van de beste oefeningen om de belangrijkste impuls van de moderne filosofie levend te houden: een absolute voorafgaande twijfel, een scepticisme als uitgangspunt van echte kennis.
De belangrijkste verdienste van wat toevallig de eerste officiële rationalist in de geschiedenis van de filosofie is, is echter zijn genuanceerde kritiek op het dogmatische denken. Niets kan inderdaad worden aanvaard op grond van welke autoriteit dan ook. Deze held van het moderne denken heeft, in de woorden van Hegel, de filosofie geleid langs paden die nog nauwelijks eerder waren waargenomen, durfde het in de woorden van Dalembert te zeggen, om goede hoofden te leren het juk van de scholastiek, van de opinie, van het gezag af te schudden; kortom, van vooroordeel en barbaarsheid en met deze rebellie waarvan we vandaag de vruchten plukken, heeft ze de filosofie misschien belangrijker gemaakt dan alles wat ze te danken heeft aan de illustere opvolgers van Descartes.
Kapitaal door Karl Marx
Vanwege de sociologische betekenis ervan geloof ik dat Kants denken verwijst naar de meest relevante filosofie van onze huidige beschaving. Het sociale klassensysteem is een ondertekende overeenkomst die ons in staat stelt het conflict te vermijden onder het mom van democratie, gelijkheid en al die hoaxes. En het is dat Marx uit goede wil handelde aan het hoofd van het proletariaat. Maar de hinderlaag werd geserveerd. Het uiteindelijke plan was om iedereen blij te maken om door de hoepel te gaan...
Beschouwd als het meesterwerk van Marx. Om je vijand het hoofd te bieden, is het noodzakelijk hem te kennen ... En daarom wordt dit boek begrepen met de bedoeling de politieke economie volledig te ontleden, met alle betekenis die deze bedoeling heeft dat politiek en economie altijd hand in hand gaan.
De onzichtbare hand van Adam Smith heeft de andere hand nodig van een regeringsvader die de uitspattingen van een grillige zoon als de markt weet om te buigen. Het is een werk dat voor twee jaar is geschreven maar door Engels is voltooid door middel van een compilatie die hem negen jaar na de dood van Marx kostte.
De waarheid is dat dit werk over het duivelse kapitalistische systeem waarvoor de figuur van Marx verscheen, een van de beste verhandelingen is over het heersende kapitalisme in elk productief systeem, over speculatie en het enige uiteindelijke belang bij het bevredigen van ambitie.
Van grote technische nauwkeurigheid, maar het biedt ook de briljante details, de observatie van de ondergrond van het kapitalistische systeem ...
Andere interessante filosofieboeken...
Voorbij dit podium van wereldfilosofische werken, is er een filosofie die afglijdt naar fictie en die het existentiële over de personages en het transcendentale over de verhalende voorstellen aanpakt. En het is ook goed om te genieten van die filosofie omgezet in een metafoor. Ik ben gekomen, we gaan daarheen met drie goede romans van de filosofie ...
Dagboek van een verleider, door Soren Kierkegaard
Deze roman kan worden beschouwd als de voorloper van zoveel schrijvers die vastbesloten zijn om in hun personages die glimpen van de mensheid te bieden die diep tot in het diepste, zelfs psychosomatische, zijn.
En alleen daarom, naast zijn inherente waarde, benadruk ik het in de eerste plaats. Achter deze titel, die eruitziet als een rozenroman, gaat een krachtig verhaal schuil over het subjectieve feit van liefde, passie en het vermogen om de werkelijkheid te transformeren. En natuurlijk is er niets beters voor een denker van de diepte van Kierkegaard dan te vertrekken met een persoonlijk gebrek aan liefde om het verhaal samen te stellen. Want alles begint bij een van die ware liefdes en hun wonden.
Juan en Cordelia zijn de liefhebbers van dit verhaal. Juans passie, vermomd als liefde, verbergt alle filosofische bedoelingen van de plot, terwijl Cordelia wordt verbannen naar dat bijna romantische lijden, een uitdrukking die al door de nieuwe schrijvers van die tijd werd verlaten. Juan en zijn reis door de wereld zonder grote vragen dan zijn meest gepassioneerde behoeften. Juan en de drijfveren die hem door zijn dagen leiden. Misschien geluk maar zeker onwetendheid. Het gewicht van als niets door de scène gaan of proberen te begrijpen wat waar is buiten het levensstadium.
De wereld van Sofia door Jostein Gaarder
Met die connotatie dat het een keerpunt was in de overweging van kinder- of jeugdverhalen als louter een introductie tot lezen, werd deze roman een bestseller en tegelijkertijd werd geraden op zijn blijvende karakter, zijn notie van klassiek. van De Kleine Prins of Het eindeloze verhaal.
Elk van hen werd vanuit zijn revolutionaire prisma van literatuur voor jongere leeftijden omgezet in de basis van een literatuurgeschiedenis die werd begrepen vanuit het onderhoud van 's werelds eerste kennis. De onvergetelijke Sofia verschijnt als de mens die zonder voorwaarden openstaat voor kennis, voor kennis. De brief die haar uiteindelijk naar de kennis van de wereld brengt, is dezelfde brief die we allemaal op een bepaald punt in ons leven vinden, met soortgelijke vragen over de ultieme waarheid van alles.
Het vleugje mysterie van de roman was een onmiskenbare claim voor jonge lezers, de symboliek van de scènes fascineerde veel andere open volwassenen in die redding van het eerste zelf dat aan de wereld werd blootgesteld waarmee we een magische mimiek ondergingen om terug te keren naar die oude vragen die we nooit heb. volledig reageren. Nadenken over wat we zijn en ons einde is een voortdurend opnieuw beginnen. En Sofia, dat etymologische symbool van wijsheid, dat zijn we allemaal.
Misselijkheid, door Jean Paul Sartre
Het wegnemen van een roman uit deze titel anticipeert al op een somatiseerde malaise, een viscerale uitbarsting van ontgoocheling. Bestaan, zijn, wat zijn wij? Dit zijn geen vragen die op een fantastische heldere nacht naar de sterren worden gegooid.
De vraag gaat naar binnen, naar wat we zelf kunnen zoeken in de donkere hemel van de ziel. Antoine Roquetin, de hoofdpersoon van deze roman, weet niet dat het deze latente vraag herbergt, dwingend om zich uit te spreken met zijn zware vragen. Antoine gaat verder met zijn leven, zijn lotgevallen als schrijver en onderzoeker. Misselijkheid is dat kritieke moment waarop de vraag rijst of we iets fundamenteels zijn, voorbij onze routines en neigingen.
De schrijver van Antoine wordt dan Antoine de filosoof die het antwoord zoekt en wiens gevoelens van beperking maar van oneindigheid, melancholie en de behoefte aan geluk.
Braken kan worden gecontroleerd vóór de duizeligheid van het leven, maar de effecten ervan blijven altijd ... Dit is zijn eerste roman, maar al in de dertig is het duidelijk dat de thematische volwassenheid, de filosoof groeide, de sociale ontgoocheling ook toenam, het bestaan leek gewoon onheil. Uit deze lezing komt een zekere nasmaak van Nietzsche naar voren.
1 reactie op “De 3 beste filosofieboeken”