Wanneer iemand door tegengestelde partijen wordt aangewezen, is het zeer waarschijnlijk dat deze persoon een meer zekere waarheid heeft dan een van de andere twee partijen. Dingen van de neiging tot polarisatie. Kritiek op ideologische lauwheid of equidistantie, zoals ze nu zeggen. En toch, zoals altijd, staat deugd nog steeds in het midden.
Een van de meest representatieve gevallen van dit blind wijzen is dat van de schrijver Ernst Junger. Mogelijk bewogen zijn politieke overtuigingen en zijn filosofie meer dan die van anderen toen het tijd werd om partij te kiezen, toen Hitler echt bang begon te worden... En dat Jünger een van de meest verwezen Duitse nationalisten van het moment was.
Op het slechtste moment misplaatst raken op een pragmatisch niveau voor jezelf. Toen de eerste aardbevingen van de Tweede Wereldoorlog arriveerden, verliet Jünger zijn bijzondere vertrek van het forum. En natuurlijk had hij hem vanaf links altijd als een vijand gezien en het conservatieve deel beschouwde hem in zijn gesluierde desertie, die meer dan wat dan ook tot uiting kwam in zijn werken tot zijn ontslag als legerofficier in 1944. Met andere woorden, uiteindelijk was hij was stonk door iedereen in zijn eigen land.
Maar deze blog gaat over literatuur en daarover, Naast andere geschiedenis- of essayboeken schreef Jünger ook schitterende pagina's in zijn romans.. Doordrenkt van het epische maar ook toegewijd aan de missie om de hardheid van zijn tijd in het overschaduwde Europa te vertellen, die niet eindigde met de ene oorlogsstorm en al in de andere, vult deze auteur op de een of andere manier de groot duits genie Thomas Mann. Het is niet dat het op zijn hoogtepunt is, maar het geeft die visie parallel, zonder het niveau van betekenis van Mann te bereiken, maar met die oefening in het benaderen van een oorlogsverhaal dat nog nooit zo dichtbij is, of andere verhalen die wonderbaarlijke fictie over de politiek van dat interbellum.
Ernst Jünger's Top 3 aanbevolen boeken
Op de marmeren kliffen
Sommige werken krijgen met het verstrijken van de tijd de juiste dimensie. En precies dat, een opportunisme tussen magisch en precies van de filosoof die wordt geconfronteerd met de missie om de paden van zijn sociale en politieke omgeving te voorspellen, glijdt weg in dit allegorische werk dat wijst op de dystopie die op het punt staat zich te materialiseren.
Gepubliceerd in 1939 aan het begin van de IIWW, is het vermoedelijk dat het geruime tijd vóór de uitkomst van de oorlog werkelijkheid werd. Het is waar dat de bijzondere ervaring van de auteur in de Grote Oorlog, die Europa eerder had laten doodbloeden, dat vermogen om de ramp te raden compleet maakte.
En dat de roman zelf perfect kan worden vermomd in zijn metafoor, op zijn onnauwkeurige locatie in het land dat La Marina heet. De verteller en degenen die overblijven van zijn familie wonen daar na een conflict dat hen uiteindelijk uit elkaar heeft gedreven. Vrede, ondanks de vorige oorlog, wijst niet op een definitieve oplossing. De dreiging houdt nooit op vanuit de duisternis van het bos bij de kliffen, waar de Ranger altijd op de loer ligt.
Een soort militie van deze Ranger is vastbesloten om de inwoners van La Marina te vernietigen. En gezien wat er is gezien, kan alleen een openlijk conflict een einde maken aan de misstanden en misdaden van de dictator die kwam van die donkere plaatsen bedekt met gigantische bomen waar het licht nauwelijks doordringt.
Stormen van staal
Voordat de tweede de eerste was. En toen heette het de Grote Oorlog. Half Europa zag hoe zijn jongeren omkwamen op een front waar facties werden gevonden die grote groepen landen verenigden.
Onder de jongens die werden gestuurd om te doden of gedood te worden, was er een 19-jarige Ernst die ervaringen verzamelde die uiteindelijk in 1920 werden samengebracht voor het plezier en de glorie van de meest trouwe nationalisten zoals Hitler zelf.
Ernst werd toen zo'n referentie die door diezelfde nationalisten werd gebruikt en legde de basis voor zijn toekomst in het leger. Pagina's bevlekt tussen het bloed van de soldaten en de tint van het epos.
Verhalen die door loopgraven of ziekenhuizen gingen. Vanuit een ietwat macaber oogpunt kan dit boek worden gezien als een inwijdingswerk voor soldaten die zich willen vastklampen aan het ideaal van vernietiging. Hoewel beschouwd vanuit een kouder en meer analytisch oogpunt, is het verhaal een van de grootste voorbeelden van literatuur in plaats van oorlogsvoering, van de oorlog zelf.
Een compositie die niet is gevrijwaard van de intensiteit van de jeugd van de auteur, misschien in staat om sommige gebeurtenissen te idealiseren of op zijn minst te transformeren, maar altijd trouw aan het uiteindelijke effect van de menselijke ramp.
de hinderlaag
Een van die verfijnde essays, maar waarin, zodra een ontspannen lezing wordt ondernomen, een transformerende intentie van het individu wordt gezien.
Na oorlogen te hebben meegemaakt en ideologieën vanuit verschillende perspectieven te hebben meegemaakt, is Jünger die fundamentele denker, misschien samen met anderen zoals Orwell, op weg naar bevrijding van dystopie, een aspect van de toekomst dat gepaard gaat met vervreemding en angst voor de eigen vrijheid. Om een sociaal individu te zijn, hebben mensen ethische richtlijnen en referenties nodig. Het probleem is wie ze markeert of wie ze weet te gebruiken voor hun eigen voordeel.
Helaas zijn de slimsten altijd de meest ambitieuze geweest. En de ambitie brengt uiteindelijk het slechtste in elk naar boven. Geschreven vanuit de rust na de ramp, tussen het puin van het verslagen Duitsland en ook verslagen in zijn scheiding tussen Oost en West, dient deze oproep tot hinderlaag, die ontsnapt en hurkt op het juiste moment, voor elk moment van onderwerping.
Wanneer de tijden zwaar zijn. Het rechtvaardigen van onrecht is niet zo moeilijk om te doen, er is slechts een minimum aan hoop voor nodig dat je niet opnieuw wordt gestraft, noch dat je zelf de plaats inneemt van degenen die onrecht ondergaan.
