Een van de meest ervaren en erkende Italiaanse auteurs, onderscheidt zich door Claudius Magris Hij is een schrijver geworden en achter alles, met die licentie die leeftijd verleent aan degenen die de kwartalen hebben gespeeld in allerlei soorten veldslagen.
In de afwezigheid van Andrea Camilleri Magris is een totale autoriteit op het gebied van het Italiaanse verhaal geworden en pakt de speling op, ook al doet hij niet mee aan hetzelfde genre. Omdat het probleem in de literatuur is dat nog steeds wordt aangenomen dat hoe ouder, hoe wijzer, zoals in het verleden aan de macht...
Dus kijken naar de Magris-bibliografie is al een daad van eerbied. Zeker als wordt ontdekt dat de fictie- en non-fictieaspecten ervan regelmatig samenkomen als zijrivieren die elkaar voeden en een kanaal vormen van literatuur en waarheid, van formele esthetiek maar ook van engagement.
Magris is een van die auteurs die zijn werken als noodzakelijke basis afwisselt met andere literatuur die zuiniger is qua inhoud en vluchtig qua ondersteuning.
Top 3 aanbevolen romans van Claudio Magris
De Donau
Soms lijkt het mij alsof de doorgewinterde schrijvers van een ander tijdperk een afgrond verschillen van de nieuwe auteurs die opkomen. Het is niet om afbreuk te doen aan thema's of bronnen, ik bedoel meer over het ritme, de cadans.
Het gebeurt meestal met jongens als Jose Luis Sampedro, Javier Marias of Magris zelf. Het zijn allemaal schrijvers die hun verhaal aan jou willen vertellen. Van wie je je kunt voorstellen dat ze ontspannen aan hun bureau zitten, wetende dat ze alle tijd van de wereld hebben. Vooral omdat het valse gevoel van controle over de tijd veel te maken heeft met het niet toegeven aan de verminkende technologische afleidingen en de routinematige haast ervan.
"De Donau", die is beschreven als "een prachtige reis door tijd en ruimte", sluit aan bij het "tourisme éclairé" van een Stendhal of een Chateaubriand, en luidt een nieuw genre in, halverwege de roman en het essay, de dagboek en de autobiografie, de cultuurgeschiedenis en het reisboek.
In de woorden van de auteur is het boek 'een soort verzonken roman: ik schrijf over de Donau-beschaving, maar ook over het oog dat haar aanschouwt', en het is geschreven 'met het gevoel mijn eigen autobiografie te schrijven'. Landschappen, passies, ontmoetingen, reflecties: "De Donau" is dus het verhaal van een "sentimentele reis" op de manier van Sterne, waarin de verteller de oude rivier van zijn bronnen naar de Zwarte Zee reist, door Duitsland, Oostenrijk, Hongarije , Tsjechoslowakije, Joegoslavië, Roemenië, Bulgarije en reist tegelijkertijd door het leven zelf en door de seizoenen van een hedendaagse cultuur, haar zekerheden, haar hoop en haar zorgen.
Een reis die in de vorm van een mozaïek, langs de bezochte en ondervraagde plaatsen, de beschaving van Midden-Europa reconstrueert, met de onmetelijke verscheidenheid van zijn volkeren en culturen, en ze vastlegt in de tekenen van een grote geschiedenis en in de minimale en kortstondige sporen van het dagelijkse leven en het identificeren van de precieze ribben: de Duitse aanwezigheid, het gewicht van etnische minderheden en verwaarloosde culturen, het stempel dat de Turken hebben achtergelaten, de huidige Joodse aanwezigheid.
microkosmos
Het gebeurt in het eerste jaar van elke schrijver die begint met het schrijven van een verhaal. De theorie van de microkosmos wordt snel en noodzakelijkerwijs geleerd. Zoiets: hoe beter je in staat bent om een kosmos in de fles van een spannend verhaal te stoppen, des te beter je in staat zult zijn om je roman of verhaal transcendentaal of op zijn minst plezierig om te lezen te maken.
Het punt is om slim genoeg te zijn om het te doen. Magris doet in dit werk een oefening in verhalend goudsmeden en laat zien dat zelfs uit de kleinste, uit de verste uithoek van de wereld de essenties van de hele mensheid kunnen worden gewekt.
Hoewel de Donau een uitgestrekt geografisch en historisch gebied besloeg, dient Microcosmos, bekroond met de Strega-prijs voor romans, als een gids bij het ontdekken van steeds kleiner wordende plaatsen.
Uit de beschrijving van het landschap, zelfs in de meest onmerkbare details, uit het relaas van minimale bestaansvormen, van lotsbestemmingen, van passies, van komische of tragische perikelen, komt een grillig en fluctuerend verhaal naar voren, zoals de stroming van een rivier.
Elk van die werelden die worden weerspiegeld en geïntegreerd in de parabel van een bestaan, leeft in de gelijktijdige aanwezigheid van heden en verleden. Mannen zijn de hoofdrolspelers, maar ook dieren, stenen en golven, sneeuw en zand, grenzen, de aanwezigheid van een geliefde, een stembuiging of een misschien onbewust gebaar...
momentopname
De beroepsschrijver voedt zich met snapshots, met die flitsen van het leven die zijn vereeuwigd in een gebaar, in een zin of in een korte zin die alle betekenis van een gebaar kan bevatten.
De lezer vindt hier korte teksten die in staat zijn om vast te leggen wat door de vingers glipt, om menselijk gedrag met inzicht en scherpte weer te geven, om de wereld te observeren met een verfijnde mix van humor, melancholie, goedheid en wijsheid.
Het resultaat is een boeket prachtige miniaturen met uiteenlopende thema's, personages en situaties: de stad Triëst; een komische aflevering in de Leo Castelli Gallery in New York die het bedrog van de avant-garde kunst illustreert; de belachelijke manier waarop Thomas Mann achter het begin van de Tweede Wereldoorlog komt; uitgevers die happy endings opleggen aan de auteurs die ze publiceren; de geheime reden waarom een zeer erudiete en mogelijk geestdodende lezing overloopt; culturele congressen en seks; de eenzaamheid van koppels...
