De 3 beste boeken van Alberto Chimal

Er zijn mensen die korte literatuur komen opzoeken en blijven. Het lot van de schrijver van korte verhalen is zoiets als of Dante nooit zijn weg uit de hel had gevonden. En daar bleven ze Dante aan de ene kant en Chimal aan de zijne, alsof hij gefascineerd was door dat vreemde voorgeborchte van de kleine vurige verhalen, in staat tot grotere wendingen en reflecties.

Flitsen van realisme gevuld met het allegorische en het dromerige. Literaire slapers die even beknopt zijn als wonderbaarlijk uitbreidbaar naar onvermoede universums. Alberto chimal hij weet dat het verhaal als de rechte lijn is, de kortste en meest directe weg naar de verbeelding van de lezer. Want je hoeft niet met kronkels of bochten te lopen, of introducties of omwegen. Het verhaal loopt naakt door de wereld van geboorte tot dood. En elke lezer krijgt de opdracht om het in zijn verbeelding te verwerken.

Poe, Cortazar o Tsjechov ze maakten van het verhaal hun natuurlijke habitat. In het heden Samantha Schweblin of Alberto Chimal gaat verder in dat niemandsland en cultiveert korte transcendenties met smaken die nog nooit eerder zijn geproefd dankzij de specifieke wortels van alles dat klinkt als een verhaal, als een intra-geschiedenis van momenten, als de geschiedenis als bijschrift voor de foto van de werkelijkheid.

Top 3 aanbevolen boeken van Alberto Chimal

Vuurhanden

Het beste voorbeeld van die overgang van vervreemding naar vervreemding of verbijstering maar ook naar passie voor het onbekende. Want alles hangt af van het prisma waarmee we moeten kijken. Omstandigheden heersen en op basis daarvan zijn de personages in deze verhalen nooit hetzelfde. Een boek om op verschillende tijdstippen te lezen en te herlezen en zo verschillende boodschappen te ontdekken en verschillende sensaties op te wekken.

Een schrijver die literair plagiaat beoefent, een obsessieve vrouw met een onbegrepen moederschap of een zieke vrouw die in de trance van het kiezen staat, zijn enkele van de personages van Alberto Chimal die met hun eigen hel leven, met hun eigen huichelarij, manipulatie of onzekerheid.

Chimal ontsteekt een proza ​​dat de nuance van het fantastische onderstreept en dat altijd grenzen opzoekt, en zo zijn literatuurspel en hypnose is waar we kunnen binnendringen en ons mogelijk verbranden.

Het verhaal van de tijdreiziger

Het is nieuwsgierig. Het is niet zo dat het het meest literaire sociale netwerk is vanwege zijn karakterbeperking. En toch, alsof het een uitdaging is, hebben zich onder de bescherming van Twitter (het zal nooit X worden genoemd) prachtige draadjes ontwikkeld tot multi-karaatsliteratuur. Alberto Chimal kon de zaak niet negeren...

Gedurende enkele maanden schreef Alberto Chimal via Twitter een reeks microverhalen die als uitgangspunt de mogelijke reis namen die de Tijdreiziger, de hoofdpersoon van HG Wells' The Time Machine, aan het einde van de roman zou hebben ondernomen.

Deze kleine prenten, die niet alleen een eerbetoon zijn aan Wells maar ook aan sciencefiction, voeren ons naar het verleden, het heden en de toekomst waar we de wereld vanuit een bevoorrecht gezichtspunt kunnen observeren en getuige kunnen zijn van zowel ware als valse grote gebeurtenissen uit de geschiedenis, zoals evenals bijna onmerkbare dagelijkse gebeurtenissen.

De teksten, in de vorm van snapshots, bieden de lezer ook zeer bijzondere portretten van allerlei personages -historisch, literair, echt of fictief - die de Tijdreiziger, en overigens ook zijn kat, onderweg tegenkomt: schrijvers als Sor Juana Inés de la Cruz, William Blake, Edgar Allan Poe en Jane Austen; literaire personages zoals Helena van Troje, Dracula, de onzichtbare man; herkende pictogrammen en ook pictogrammen om te weten.

Alsof fictie deel uitmaakt van een andere temporele dimensie, nodigt dit voorstel ons uit om door de tijdmachine te navigeren die het boek zelf is, hand in hand met een van de meest gedurfde vertellers in de hedendaagse Mexicaanse literatuur.

de aanvallers

We hebben allemaal wel eens het gesprek afgebroken. Ontspannen, onder vrienden, merken we op dat onze mobiel ons gesegmenteerde advertenties laat zien (een somber eufemisme waar ze bestaan). Het probleem is dat zelfs een advertentie voor het nieuwe merk X-televisie ons verschijnt nadat we er in woorden op hebben gereageerd, niet in Google-zoekopdrachten. Ze zien ons, ze horen ons ... Wat weten ze niet over ieder van ons?

Beveiligingscamera's geven ons de gemoedsrust dat iemand over ons waakt. Maar ook de onzekerheid dat er altijd iemand anders naar ons zal kijken. De wetenschap heeft ziekten uitgeroeid, maar ook monsters en ondenkbare infecties gecreëerd. E-mail, sociale media, een telefoon op zak: troost voor eenzaamheid, verbeteringen in de communicatie, maar ook het begin van het einde. Intimideerders, stalkers, nabootsers. Aanvallers van ons comfort.

Met een absoluut persoonlijke beeldtaal en esthetiek biedt Alberto Chimal - een van de grote Mexicaanse revelaties van de afgelopen jaren - ons, gehurkt tussen zeven meesterlijke verhalen, de terreur waarmee we samenleven, zelfs zonder het te beseffen. Een boek met enge verhalen - niet per se horror - dat in de donkerste hoeken van onze samenleving kijkt, zonder afstand te doen van de meest vrije fantasie, de meest fantastische blik, humor en zelfs poëzie. Hoewel dit de poëzie is die hoort bij het einde van de wereld.