Een schrijver zoals Antonio Scuratti Het is uit roeping, voor het plezier van het vertellen van verhalen. En dan komt het, of niet, dat succes de eerste tot de vierde of vijfde keer. En zeker Scurati weet dat hij met zijn eerdere verhalen net zo'n goede schrijver was., maar succes gaat meer over het raken van de kern van de commerciële kans, de onverwachte kloof die een plot tot het beste van het moment, van de maand, van het jaar of gewoon van de dag maakt.
En dan terug naar de eenzaamheid van de echte schrijver, degene die vrijer is om te beslissen of hij zich overgeeft aan een idee, een soort historische fictie of als hij daarentegen bezwijkt voor de bijna antropologische neiging tot kronieken van elke verteller van zijn tijd...
Hoewel er onder elk argument altijd een ander soort existentieel leidmotief is van de persoon die ons de feiten vertelt. Na de vermomming van het huidige genre, blijft elke schrijver zijn demonen uitdrijven, zijn diepste genoegens onthullend of de vervreemding die typisch is voor geluk manifesteren als een vluchtig moment en waardevolle creatieve essentie. Scurati is zo'n schrijver die zich vooral aan zichzelf hecht.
Top 3 aanbevolen boeken van Antonio Scurati
M. De zoon van de eeuw
In Spanje heeft het verhaal van M. een zelfs komische toon vanwege de mysterieuze M. Rajoy die in ondoorzichtige verslagen van een politieke partij verscheen. Maar in het geval van Scurati’s Italië is de kwestie M. veel sinister omdat deze betrekking heeft op Mussolini.
Het herscheppen van het leven van een personage dat zo rampzalig is als dit, is niet iets dat mij vreemd in de oren klinkt. Sterker nog, ik heb in mijn roman ook opgemerkt «De armen van mijn kruis»Naar een echronie over het overleven van Hitler aan het einde van de Tweede Wereldoorlog.
Deze keer gaat het Scurati-ding meer naar het sociologische aspect dan het personage zelf. Het resultaat is dat herziening van de motieven van de mens om zich door zijn eigen morele ellende te laten overwinnen...
De menselijke geschiedenis is bezaaid met individuen wier namen voor altijd zullen blijven bestaan; er zijn anderen die zo iconisch zijn dat ze alleen bij hun voornaam bekend zijn. Maar er is een andere categorie, die van degenen die niet eens genoemd kunnen worden en voor wie een brief genoeg is: Benito Mussolini hoort erbij.
Dit is de gefictionaliseerde biografie van een man en via hem ook die van een heel tijdperk, dat van de opkomst van het fascisme. Maar M. De zoon van de eeuw het is vooral een levendig, hypnotiserend verhaal, met de diepgang van een essay en het verhalende ritme van de beste hedendaagse fictie, over hoe een samenleving besloot zich over te geven aan de waanideeën van grootsheid van één man.
Ontrouwe vader
Er zijn momenten in het leven als stel dat het ergste van alles ontrouw is met jezelf. Omdat in de poging om de interne aanspraken om in de schaduw van de ander te gaan leven te begraven, zelfvernietiging wijst op een schuldgevoel zonder mogelijke genezing.
"Misschien hou ik niet van mannen" De dag dat je vrouw plotseling in tranen uitbarst in de keuken, vindt er een kleine catastrofe plaats: je bestaan valt uiteen, maar tegelijkertijd begin je het te begrijpen. Het is dan dat de verteller van de roman, Glauco Revelli (chef-kok in een beroemd restaurant, veertig jaar oud en vader van een driejarige dochter) begint te begrijpen hoe zijn leven werkelijk is.
Terwijl hij vertelt over zijn levenservaringen, zoals toegang tot de wereld van werk, verliefd worden, een gezin stichten, reflecteert Revelli ook op de veranderingen in rollen en waarden die zich hebben voorgedaan in onze samenleving met de eeuwwisseling, veranderingen die radicaal de denkrichtingen waarmee ik was opgegroeid in twijfel trekken:
«Onze fout was dat we gelukkig wilden zijn. De generaties die ons waren voorgegaan, hadden het huwelijk nooit aan dat soort hypotheek onderworpen.
Een romantisch verhaal
Soms is de historische enscenering slechts een hulpmiddel, een noodzaak voor de schrijver om elk personage te positioneren en ruimte te maken voor manieren om het leven en de wereld te zien die ons vandaag al zijn ontsnapt, maar die we dankzij deze creatieve trompe l'oeil kunnen terugkeren om te ontdekken alsof we zielen uit andere tijden bezetten.
Er waaien revolutiewinden in Europa en in Milaan komt een groep slecht bewapende mannen in opstand tegen het Oostenrijkse leger om de vrijheid van de stad te herwinnen.
Er waaien revolutiewinden in Europa en in Milaan komt een groep slecht bewapende mannen in opstand tegen het Oostenrijkse leger om de vrijheid van de stad terug te winnen. In die mooie dagen van 1848, aan de poorten van de Eerste Italiaanse Onafhankelijkheidsoorlog, uitgeroepen door Carlos Alberto de Savoya, en voordat Garibaldi naar Italië terugkeerde om deel te nemen aan de opstand, leefden Jacopo en Aspasia een liefde zo kort als de opstand, maar eeuwigdurend als een ideaal dat nooit zal sterven.
Zijn verhaal gaat over passie en verraad in een wereld die droomde van absolute idealen en liefdes. Zesendertig jaar na deze gebeurtenissen ontvangt graaf Italo Morosini, senator van het Koninkrijk Italië, een anoniem manuscript dat hem terug in de tijd neemt. Als alle illusies verloren lijken en alle passies al gedoofd zijn, klopt het lot op zijn deur om hem ter verantwoording te roepen.
1 reactie op “De 3 beste boeken van Antonio Scurati”