Door tegen de stroom in te gaan, wordt de dienstdoende zalm uiteindelijk aangewezen als een onderscheidend, kritisch type, dat in staat is de omgekeerde weg te bewandelen om gevaarlijke kanalen en traagheden te vermijden die uiteindelijk altijd in de zee zullen sterven. Het is het geval van A Albert Boudella De laatste tijd meer dan anti-hond Catalaans en dus slecht Catalaans voor de rest van de zalmen die hun weg naar de zee vervolgen met de gustirrinín van het water in het voordeel, je rug duwend ...
Het punt is dat je bij een man als Albert soms aan zijn zijde gaat staan, vooral tegenover de intolerante separatisten, en bij andere voel je je heel ver van hun standpunten verwijderd. Maar het is wat het heeft om de waarheid van elk aan te nemen tot de laatste gevolgen.
Iemand als Albert, die het Francoïsme en de vervolging heeft meegemaakt, weet heel goed aan welke kant het autoritarisme staat. En natuurlijk verpest dat echt de separatistische omgeving die een antifascistisch icoon is net aan de andere kant. Zoals het trouwens met vele anderen gebeurt.
Want als we goed kijken, zijn degenen die politiek separatisme omringen, magen op zoek naar dank, rolvinnen Pilar Rahola of Juanjo Puigcorbé dat ze, totdat ze een baan in de algemene media hadden, net zo Spaans waren als iedereen. Zonder te vergeten dat vele anderen van dezelfde separatistische factie zoals de pseudo-zanger Lluis Llach afstammen van Franco en natuurlijk lijkt dit zo op separatisme ... En toch bedriegen ze van tijd tot tijd iemand als Chomsky.
Maar kom op, ik verlaat het onderwerp dat ons vandaag bezighoudt, de boeken van een Boadella altijd vol met redenen gekruid met humor, die altijd beter komen ...
Top 3 aanbevolen boeken van Albert Boadella
El Duque
Er zijn mensen die om vijf uur nog thee drinken en in hun vrije tijd naar de stallen gaan om een van hun paarden te kammen. Jongens die midden in de middag een paar holes spelen op de privégolfclub met iemand anders van hetzelfde blauwe bloed. En in de totale discrepantie met de werkelijkheid schuilt er een theatraal punt in het leven, zoals een negentiende-eeuws toneel dat zijn toneelkunst uitbreidt tot de trompe l'oeil van het leven.
De vriendschap die Albert Boadella al jaren met de hertog van Segorbe onderhoudt, doet hem nadenken over twee manieren om de wereld te zien en erin te zijn: die van de aristocraat die een eeuwenlange traditie achter zich heeft en die van de hansworst, de komiek die Het sleept een heel andere traditie mee: showbizzmensen, onbetrouwbaar.
De echte sociale afstand, het protocol, de smaak voor traditie en conservatisme die tegen alle verwachtingen in perfect passen bij de hansworst, ook een liefhebber van schoonheid en de klassieker: architectuur, tuinen, kunst, muziek en zelfs het stierenvechtenfeest. Een literaire en suggestieve reflectie op een wereld van grote schoonheid ondanks zijn anachronisme.
Vaarwel Catalonië: Kroniek van liefde en oorlog
De figuur van Boadella kreeg nieuwe kracht in de tumultueuze dagen waarin het separatistische Catalonië zichzelf in de spiegel bekeek en de spiegel antwoordde dat alles van haar was. Want toen werd Tabarnia geboren, het puistje in de kont, de onherleidbare legaña, de pluisjes in de navel van de grote dictator van het Catalaans nationalisme die altijd precies naar zijn navel gluurde.
Albert Boadella bouwt een diepe en objectieve reflectie op de geschiedenis van het nationalisme door het persoonlijke leven en de gebeurtenissen van deze «voormalige vooraanstaande Catalaan».
Een deel van zijn goede herinneringen aan Catalonië, zijn eerste misverstanden en groeiende ontgoocheling over zijn land, totdat hij een totale oorlog bereikte. Elf jaar later is hij verkozen tot president van Tabarnia in ballingschap. De oorlog gaat door zonder uitstel en liefde, gelukkig ook.
Lang leve Tabarnia!
Albert Boadella, president van Tabarnia in ballingschap, reflecteert in dit boek op de huidige situatie in Catalonië en de politieke, sociale en culturele oorzaken die daartoe hebben geleid. Vanuit analytische finesse en het gebruik van gevoel voor humor als wapen legt hij de redenen en het belang uit van het bestaan van Tabarnia, een antilichaam tegen de extreme situatie die Catalonië doormaakt en die op 21 december 2017 werd gefotografeerd.
"Er is geen verwarring die de moeite waard is: nationalisme is een oudheid die onverenigbaar is met democratie, bron van het ergste geweld, en er is geen reden waarom het in dat beschaafde, moderne en democratische land dat Spanje sinds de overgang is, er een plaats in heeft." " . Uit het voorwoord van Mario Vargas Llosa.
