စားပွဲပေါ်ရှိ ကတ်ပြားများနှင့် ဘဝနောက်ဆုံးတွင် မည်သည့်အရာများကြားမှ အောင်မြင်သော ဥပမာတစ်ခု။ အခွင့်အလမ်းနှင့် လူတစ်ဦးစီ အဆိုပြုသည့်အရာသည် ဘဝ၏ဂိမ်းထဲသို့ တစ်ကြိမ်ဝင်ရောက်ခဲ့သည်။ အထီးကျန်မဟုတ်သရွေ့ လှည့်စားခြင်းသည် အအောင်မြင်ဆုံးဖြစ်သော်လည်း လှည့်စားနိုင်ခြင်းသည် အမြဲတမ်းကောင်းမွန်ပါသည်။
Hugo ၏ကိစ္စတွင်၊ သူ့အရာမှာ လေလံကို အမြဲတမ်းမြှင့်တင်ရန်နှင့် လိုအပ်ပါက ပက်လက်ကိုပင် ချိုးဖျက်ရန်ဖြစ်သည်။ ဂိမ်း၏အဆုံးတွင် အောင်မြင်မှုဆီသို့ ဦးတည်မည့် အကောင်းဆုံးပါတနာကို ရှာဖွေရာတွင်၊ ကျွန်ုပ်တို့၏ ဇာတ်လိုက်သည် ဖဲချပ်များကို ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပစ်ချလိုက်သောအခါ ငွီးငေါ့နေသောဂိမ်းမှ လွတ်မြောက်ရန်အတွက် ကျွန်ုပ်တို့၏ ဇာတ်လိုက်သည် ဖဲချပ်များကို ထုတ်ယူနိုင်သည်။
ပြီးတော့ စုံတွဲတွေအကြောင်း ညွှန်ပြတဲ့ အချစ်ရေးတင်မကပါဘူး။ ဤဝတ္ထုတွင် တွေ့ကြုံမှုအားလုံးသည် အခြေတည်သော ကိလေသာများ၊ မိတ်ဖွဲ့မှုမှ သို့မဟုတ် အပြည့်စုံဆုံး တိုက်ဆိုင်မှုမှ အတွဲများဖြစ်သည်။ စာရေးသူသည် မှော်ဆန်သော လက်တွေ့ဆန်မှုဖြင့် သူ့ဇာတ်ကောင်များ၏ စိတ်ဝိညာဉ်ကို ဖော်ထုတ်ရန် ဤအချက်ကို အခွင့်ကောင်းယူသည်။ ဟန်ဆောင်မှု၊ သမိုင်းဝင် သို့မဟုတ် လွန်လွန်ကဲကဲ လုပ်ဆောင်ခြင်း မရှိပါ။ စာရေးသူ၏ ဘဝခရီးလမ်းတွင် ကျွန်ုပ်တို့နှင့်အတူ လိုက်ပါသွားသူများကိုသာ တစ်သက်လုံး ပေးလှူရန် ကတိကဝတ်ပြုထားသည်။ အဲဒါက တခြားဘဝက ဇာတ်ကောင်တစ်ယောက်ချင်းစီကို သိပြီးသားဖြစ်သွားသလိုပဲ။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ဒီဝတ္ထုထဲက သဘာဝတရားဟာ ချက်ခြင်းကိုယ်ချင်းစာဖို့ လက်ဆောင်တစ်ခုလိုပါပဲ။
ဤဇာတ်ကွက်ရှိ ဇာတ်ကောင်များသည် အပြင်းထန်ဆုံးသောစွန့်စားခန်းများကို အသက်ရှင်ရန် ကျွန်ုပ်တို့အား တွန်းအားပေးသည့် မှော်ဆန်သော အာရုံခံစားမှုနှင့် နီးကပ်မှုတို့နှင့် သက်ရောက်မှုရှိမည်မှာ သေချာပါသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဇာတ်လမ်းသည် အမျိုးမျိုးသော အရှုပ်အထွေးများဆီသို့ တဖြည်းဖြည်း ရွေ့လျားလာသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ အခွင့်အလမ်းမှာ၊ သူတို့ကစားသည့်ကတ်များနှင့် ကစားသမားတစ်ဦးစီ၏ အမှာစာများကို စတင်ရန် သို့မဟုတ် ၎င်းတို့၏ဖဲချပ်အတုပြုလုပ်ရန် သတ္တိရှိမှုတို့ဖြစ်သည်။
ထိုအရာများတွင် Hugo ၏အခန်းကဏ္ဍသည် အတ္ထုပ္ပတ္တိဆိုင်ရာ အကြောင်းပြချက်တစ်ခုဖြစ်သည်။ စာပေထဲတွင် ဂန္ထဝင်အပြေးအလွှားဆုံးသူ၏ နေ့စဉ် စွန့်စားခန်းပေါင်း တစ်ထောင်နှင့် တစ်ကြိမ်နေထိုင်သော Hugo သည် အရာအားလုံးနှင့် ပတ်သက်နေသည်။ တခါတရံတွင် သူ၏ဟီးရိုးနှင့်အတူ ယောက်ျားတစ်ယောက် (သူရဲကောင်းအဖြစ် သူတတ်နိုင်သမျှ ရိုးရှင်းစွာ အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုခြင်း) နှင့် နိမိတ်ပုံများကြားတွင် သူ၏စိတ်ဆင်းရဲမှုများလည်း ရှိသည်။ Hugo ၏ သွင်ပြင်လက္ခဏာသည် အိမ်နီးချင်း၏သားတိုင်း၏ ဆန့်ကျင်ဘက်များနှင့် ကိုက်ညီရန် အရာအားလုံးရှိသည်။
ဇာတ်ကွက်သည် Hugo ကိုဖမ်းတော့မည့် ဆိုင်ကလုန်းမုန်တိုင်းကဲ့သို့ ပုံသဏ္ဍာန်ရှိသည်။ Cris သို့မဟုတ် Manolo ကဲ့သို့သော ဇာတ်ကောင်များသည် ဇာတ်လမ်းပြီးဆုံးချိန်တွင် ၎င်းတို့အား မထင်မှတ်ထားသော ချောက်ထဲကျစေမည့် အဖြစ်အပျက်များ၏ အရှိန်အဟုန်ပြင်းစွာ ပြောင်းလဲမှုကို ပံ့ပိုးပေးနေသည်။ ရလဒ်မှာ ပေါက်ကွဲခြင်းဖြစ်ပြီး ၎င်း၏အုတ်မြစ်တွင် ဒိုင်းနမိုက်များတင်ဆောင်ကာ တစ်ဖက်တွင် ပေါက်ကွဲသွားကာ ၎င်း၏ကတ်များကို အမြင့်ဆုံးအထိ ကစားခဲ့သည့် Hugo ကဲ့သို့ ဇာတ်ကောင်အတွင်းမှ ပေါက်ကွဲထွက်လာသည်။ ကောင်းသည်ဖြစ်စေ ပိုဆိုးသည်ဖြစ်စေ။
Ramón Gallart ၏ "ကျွန်ုပ်တို့ကိုထိသောကတ်များ" ဝတ္ထုကို ယခု ဤနေရာတွင် သင်ဝယ်ယူနိုင်သည်-
