A Samuel beckett se le puede tildar de pesimista, de nihilista, de oscuro y simbólico, de cultivador del absurdo. Y, sin embargo, nada más vitalista que sobrevivir para contarlo. Nada más humano que intentar calmar los demonios internos y los miedos generales propios de guerras y postguerras. Para espíritus inquietos como el de Beckett una opción era experimentar con la literatura en busca de nuevos horizontes, puntos de fuga con los que salir de una realidad que hacía agua por todos lados, la Europa de mediados del siglo XX.
Escritor promiscuo en géneros narrativos, cultivó la poesía, la novela y la dramaturgia. Pero siempre con esa intención rupturista. En Beckett se intuye una especie de desencanto con la propia condición humana capaz de provocar los desastres de las guerras. Los cambios de registro y esa intención experimental, que en el caso de Becket acabó derivando en su reconocimiento como genio de las letras, se sustentan en gran manera en el desencanto, la desconfianza, el hartazgo, la búsqueda del cambio, la ridiculización de las formas, la irreverencia y la rebeldía…
Reading Becket သည်ဖျက်ဆီးခြင်း၏ကြမ်းတမ်းမှုနှင့်ဝိညာဉ်ရေးရာ၊ စာရိတ္တနှင့်ရုပ်ပိုင်းကိုပင်ဆုပ်ကိုင်ထားသောနောက်ဆက်တွဲဒုက္ခများနှင့်အတူဖန်တီးမှုစိတ်ဓာတ်၏ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သောထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်မှုတွင်ပါ ၀ င်သည်ဟုယူဆသည်။
ဟုတ်တယ်၊ ဒီနှစ်ဆယ်ရာစုကမ္ဘာဟာဆုတ်ယုတ်နေပုံရတယ် (တကယ်ဆိုသူကအများကြီးကြိမ်ဖန်များစွာတိုးတက်လာလားဆိုတာငါမသိဘူး) ဆုတ်ယုတ်မှုကအရာအားလုံးကိုလွှမ်းမိုးထားပုံရတယ်။ သို့သော်အနုပညာနှင့်ဤကိစ္စတွင်နှစ်ဆယ်ရာစု၏စာပေများသည်ကမ္ဘာကြီးပြန်လည်သတ်မှတ်ရန်ခလုတ်ကိုရှာဖွေနေသည်။
Samuel Beckett ၏ Top 3 အကြံပြုထားသောလက်ရာများ
Godot ကိုစောင့်နေသည်
ပြဇာတ်ဖတ်ခြင်းမှာအထူးအချက်တစ်ခုရှိတယ်။ ပြဇာတ်၏မှတ်ချက်များနှင့်တွေ့ဆုံဆွေးနွေးရေး၏အဓိကအချက်မှာဇာတ်ကောင်များရှေ့တွင်သင်လုံးဝဥာဏ်ရည်အ ၀ တ်မဲ့နေသလား။ အလုံးစုံသောဇာတ်ကြောင်းပြောသူမရှိ၊ ပထမသို့မဟုတ်တတိယပုဂ္ဂိုလ်လည်းမဟုတ် ... အရာအားလုံးသည်သင်နှင့်သင့်ရှေ့တွင်ပြောသောဇာတ်ကောင်အချို့ဖြစ်သည်။
စားပွဲများပေါ်ရှိဇာတ်ကောင်တစ် ဦး စီ၏ရွေ့လျားမှုကိုစိတ်ကူးယဉ်ရန်အစုံနေရာချထားရန်သင်တာဝန်ရှိသည်။ ဒီအရာကသူ့မှာစွဲဆောင်မှုရှိတယ်ဆိုတာသံသယဖြစ်စရာမလိုပါဘူး။
Godot ကိုစောင့်နေသည့်ဖြစ်ရပ်၌ဇာတ်ကြောင်း၏နောက်ခံသမိုင်းကြောင်းသည်ဗလာဒီမာပူတင်နှင့်ဗစ်တိုးရီးယားတို့အားတိုက်ရိုက်ကြည့်ရှုသောလေယာဉ်တစ်စင်း၌ရှိပြီးမင်းကိုသူတို့ရဲ့လမ်းအစွန်အဖျားမှာမပါမဖြစ်ပါဝင်ဆင်နွှဲစေသည်။ Godot ဘယ်တုန်းကမှလာမလာဘူး၊ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့အိမ်ခြေမဲ့လူတွေဟာအဲဒီနေ့အတွက်မက်ဆေ့ခ်ျမရဖူးလို့ဘဲ။
Pozzo နှင့် Lucky ကဲ့သို့အခြားဇာတ်ကောင်များသည်ဘယ်တော့မှဖြစ်လာမည်မဟုတ်ကြောင်းကြေငြာရန်အသုံးမ ၀ င်သောစောင့်ဆိုင်းမှုကိုအခွင့်ကောင်းယူသည်။ အဆုံး၌ငါတို့သည်ဤသူရဲကောင်းများဖြစ်ကြောင်းသင်နားလည်နိုင်ပါသည်။
ထိုကံကြမ္မာကကျွန်ုပ်တို့ကိုစိတ်ရှုပ်ထွေးစေသည်၊ သို့သော်အရာအားလုံးရှိနေလျှင်၊ အသက်ရှင်ခြင်းသည်ဘယ်တော့မှဖြစ်လာနိုင်မည်မဟုတ်သောအရာတစ်ခုကိုစောင့်နေသည် ... Irony, caustic ဟာသများနှင့်စိတ်ကူးယဉ်ဆန်သောပြောဆိုမှုများ၊ သို့သော်ကျွန်ုပ်တို့အားလုံးအက်ဆစ်အရသာဖြင့်မြည်းစမ်းနိုင်သည်။ အမှန်ကန်ဆုံးသောအမှန်တရား
မော်လွိုင်း
"The Trilogy" Beckett ၏အထင်ရှားဆုံး ၀ တ္ထုများအစအဆုံးဖြစ်သော်လည်းအမှန်တရားမှာဝတ္ထုသည်ပဟေဋ္ဌိနှင့်ပဟေိဖြစ်နေတုန်းဖြစ်သည်။
Su trama experimental se nutre del monólogo, con la normal asociación que tiene este recurso para la evocación, para el pensamiento aleatorio, para el desorden… pero también para la síntesis brillante, para el salto de barreras de las estructuras de pensamiento habituales que nos conducen a la lógica, al etiquetado y a los prejuicios.
Molloy es un vagabundo que nos conduce durante la primera parte de la novela. Jacques Moran es una especie de policía que anda tras la pista de Molloy. Los motivos que lo conducen tras los pasos de Molloy confunden al lector que pueda esperar un hilo claro. La confusión es precisamente el hilo, la trama, la composición que permite la deriva de difícil cronología.
Y lo fundamental es que terminas de leer si llegar a comprender el fundamento de Molloy y de Moran. Quizás la misma persona, quizás víctima y asesino en una historia contada al revés. Lo importante es el extraño ínterin en el que has profundizado en la piel de unos personajes cuyo fin no tienes porqué haber entendido.
အမည်မဲ့
သူ့ရဲ့ကြီးကျယ်တဲ့အဆုံးကိုကယ်တင်ဖို့ trilogy ရဲ့ဒုတိယအပိုင်းကိုကျော်သွားခဲ့တယ်။ ဤဝတ္ထု Beckett သည်သူ၏အမြော်အမြင်အရှိဆုံးစမ်းသပ်ကစားပွဲကိုပိတ်လိုက်သည်။ ဤကဲ့သို့သော trilogy တစ်ခု၏အဆုံးသတ်သည် Beckett လုပ်ခဲ့သည့်အတိုင်းသာပြီးဆုံးနိုင်သည်။
ကန့်လန့်ကာသည်အောက်သို့ဆင်းသွားပြီးအောက်ဆီဂျင်သည်သွားရမည့်နေရာသို့ရောက်ရှိသွားသည်နှင့်အညီ၊ နောက်ဆုံးဇာတ်ကြောင်းကပိုပြသောပြဇာတ်ကိုညွှန်ပြသည်။ အမှန် ... အလင်း
ကျန်သည့်ဝတ္ထုသည် Beckett ၏ဆိုးဝါးသော၊ ကြမ်းတမ်းသော၊ ရှင်းလင်းသော prism အောက်တွင်အစီအရင်တည်ရှိသောယခင် monologue ကိုယူသည်။ တစ်ဖန်ငါတို့သည်အမိန့်နှင့်ကြံစည်မှုကိုလျစ်လျူရှုသည်၊ ကျွန်ုပ်တို့သည်စာဖတ်ချိန်၌တွေးရန်လိုအပ်သောကြောင့်အချိန်ဇယားကိုခန့်မှန်းသည်၊ အခြားအရာအားလုံးသည်စမ်းသပ်မှု၏တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်သည်။
