ညှို့အောင့်ခြင်းတို့အတွက်ဖြစ်သည် Marcel Proust, စာရေးသူ Andre Aciman ပြီးပြည့်စုံသောမြေကွက်များကဲ့သို့အငြင်းအခုံများနှင့်ကိလေသာများကဲ့သို့စိတ်ကူးများကိုဖြန့်ဖြူးပေးသောသူ၏သီးခြားစာအုပ်ကြီးများကိုခြေရာခံသည်။
အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော်၎င်းသည်ကူးစက်နိုင်သည့်မသေနိုင်သောအမျိုးအစားကိုရှာဖွေတွေ့ရှိသောကြောင့်ဖြစ်သည် ဂုဏ်ယူသည် "ပျောက်ဆုံးသွားသောအချိန်ကိုရှာဖွေခြင်း" ကဲ့သို့အရေးကြီးသောလက်ရာများ၏အရှိန်အဟုန်ဖြင့်၎င်းသည်တီထွင်ဖန်တီးမှုအတွက်မကုသနိုင်သောအဆိပ်ကဲ့သို့စုတ်ပြတ်သည်။
ဆိုတော့ André Aciman သည်စွဲမက်သည်အထိချစ်ခြင်းမေတ္တာ၏အောင်မြင်သောစကြဝာ၌သူ့ကိုယ်သူနှစ်မြှုပ်ထားသည်အချဉ်ဖောက်ခြင်းမှသည်အနိမ့်ဆုံးသောလူသားဝါဒ၏အမြင့်ဆုံးအဆင့်သို့ရောက်ရှိသည်အထိကျွန်ုပ်တို့ကိုစိတ် ၀ င်စားဖွယ်ကောင်းသောအထင်အမြင်တစ်ခုတွင်ဘဝနှင့်ပေါင်းစပ်စေသည်။ အဲဒီမှာတိုင်းတာတဲ့နေရာမှာစိတ်ခံစားမှုနဲ့အကြောင်းပြချက်အကြားဟန်ချက်ညီအောင်ညှိတယ်။
ခရီးသည်အမြဲကြွယ်ဝစေသည်၊ အဓိကလိုအပ်သောစာနာမှုကိုနားလည်ပြီးလိုအပ်သောစာနာမှုအဖြစ်နားလည်သည်၊ ကျွန်ုပ်တို့အားပို။ ပြည့်စုံသောရူပါရုံသစ်များပေးသည်။
အနည်းငယ်သောစာရေးဆရာများသည်စပ်စုသောအရာများအကြားအင်တိုက်အားတိုက်စီးဆင်းနေသောစာဖတ်ခြင်းအတွက်ပြီးပြည့်စုံသောချန်နယ်တစ်ခုကိုစီမံနိုင်ခဲ့သည်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ မည်သည့်လှုပ်ရှားမှုကိုမဆို၊ အတွင်းပိုင်းဆန္ဒများမှမောင်းထုတ်သည်မရ။ ပြီးတော့ငါတို့ရဲ့အင်ဂျင်စက်တွေနိုးလာတဲ့အခါငါတို့ရဲ့အိပ်မက်တွေ၊ စိတ်ပျက်မှုတွေ၊ ကြောက်ရွံ့မှုတွေနဲ့မျှော်လင့်ချက်တွေအားလုံးကိုလောင်ကျွမ်းစေတယ်။
André Aciman ၏အကောင်းဆုံးဝတ္ထု ၃ ပုဒ်
နာမည်နဲ့ခေါ်ပါ
Oliver လူတစ် ဦး အပေါ်တပ်မက်မှုသည် Elio အားသူ၏အရေပြားပိုင်ရှင်အဖြစ်ဟန်ဆောင်ရန်၊ သူ၏အိမ်ပိုင်ရှင်အားဟန်ဆောင်ရန်၊ သူ၏အိမ်သို့ဧည့်သည်၏ရနံ့သို့အောင်နိုင်ခြင်းကို ဦး တည်ချင်ပုံရသည်။ Oliver ကသူ့အဖေကိုဖိတ်ပြီးသူ့အိမ်ကိုရောက်ခဲ့တယ်၊ Elio ရဲ့ဘဝကသူ့အိပ်မက်တွေကိုဖြည်းဖြည်းချင်းသူနေထိုင်တဲ့သူ့အိမ်သူအိမ်သားတွေဆီကိုလှည့်ပတ်လာတယ်။
Oliver ရိုက်ကွင်းထဲသို့ ၀ င်လာကတည်းက Elio နှင့်ဘာမျှတူညီလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ Elio သည်သူ၏ဝါသနာများ၏ libretto ၌ဇာတ်ကောင်ဖြစ်လာလိမ့်မည်ဖြစ်သောကြောင့်ဘာမျှမပြောကောင်းပါ။ သူ၏အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုချက်တွင်ကျွန်ုပ်တို့သည်အခြားမည်သည့်ဗီဇကိုမှကျော်လွန်နိုင်စွမ်းရှိလိုသောဆန္ဒ၊ မျိုးဗီဇပြောင်းလဲခြင်း၊ histrionic အတ္တဝါဒကိုချစ်ခြင်း၏စိတ်ရင်းအမှန်၌မိမိကိုယ်ကိုနှစ်မြုပ်နေသည်။ Elio သည် Oliver နှင့်နီးစပ်ရန်ရက်သတ္တပတ်အနည်းငယ်အကန့်အသတ်ရှိသောနောက်ဆုံးရက်များတွင်အလွန်ပြင်းထန်သောစိတ်ဆန္ဒများ၏ peremptory သဘောသဘာဝကိုအထင်အမြင်ပေးသည်။
Elio ၏အိမ်သည် Oliver ၏နေရာမဟုတ်ပါ။ အရာအားလုံးပျောက်ကွယ်သွားလိမ့်မည်၊ ထိုနေ့ရက်များသည်အနာဂတ် (သို့) ထာဝရကာလကိုအမှတ်ရနိုင်မည်မဟုတ်ပါ။ ဒါပေမယ့်တိကျတဲ့ဒီအကြောင်းပြချက်အတွက် Aciman ဟာဘယ်တော့မှမေ့ပျောက်မသွားဘဲစိတ် ၀ င်စားမှုတွေရဲ့အစပထမအကောင်းဆုံးအရာနဲ့ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာအထိဖြစ်လာတယ်။ နာကျင်ခြင်းရဲ့ ..
စကားထာအပြောင်းအလဲများ
ချစ်ရသူတို့၏ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးထက်ကျွန်ုပ်တို့၏တည်ရှိမှု၏အလင်းရောင်နှင့်စိတ်အနှောက်အယှက်ခံစားမှုတို့နှင့်နှိုင်းယှဉ်ပါကပိုလေးလံသည်။ ငါတို့ရဲ့အချစ်စာအုပ်ကဘာလဲ။
ပေါလု၌သူ၏အရေပြား၌ဒဏ်ရာများကျန်ခဲ့သည်၊ သို့မဟုတ်အမွေးအမှင်များကျန်ခဲ့သည်။ ပေါလု၏ပုံပြင်၌ပညာရှိဇာတ်ကြောင်းဖွဲ့သီကုံးမှု၏အကြီးမားဆုံးသောအရာသည်ကာမဂုဏ်အာရုံကိုတစ်ဖန်ပြန်လည်အမြင့်ဆုံးသို့ရောက်စေသည်။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာသည်ထူးချွန်ထက်မြက်မှုရှိခြင်းနှင့်ပေါလုသည်သူချစ်သောအရာနှင့်သူချစ်သောအရာကိုနားလည်ခြင်းနည်းလမ်းကိုကျွန်ုပ်တို့အားအလျှော့မပေးဘဲသွန်သင်ပေးသည်။ သိမ်မွေ့သောရွှေချည်မျှင်သည်အတိတ်နှင့်ပစ္စုပ္ပန်အချစ်များကိုပေါင်းစည်းစေပြီး၎င်း၏ထက်မြက်မှုသည်တိုက်ကြီးတစ်ခုမှတစ်ခုသို့ဥရောပမှအမေရိကသို့ကူးသည်။
ဤအရာသည်အချစ်၏ချည်နှောင်ခြင်းအားဝါသနာ၊ ဆည်းကပ်လိုစိတ်၊ ဆန္ဒသို့မဟုတ်ဆုံးရှုံးမှုတို့ကိုဖြစ်စေသည်။ အခိုက်အတန့်တိုင်း၌အချစ်သည်ပေါလု၏အရာနှင့်အနှစ်သာရကိုသင်္ဂြိုဟ်ရန်အခင်းအကျင်းများအခိုင်အမာပြောသောအခါအခြေအနေများကအမှန်ဖြစ်သည်ကိုဖော်ထုတ်သည်။ တစ် ဦး တစ်ယောက်၏ကိုယ်ပိုင်သိစိတ်ထက်အခြားသူများ၏အထင်အမြင်၌ရှိနေခြင်းကိုမေ့မထားပါနှင့်။ ဝတ္ထုတစ်ခုတွင်ဇာတ်ကောင်တစ် ဦး ၏ဖြစ်ရပ်၌ ပို၍ ပင်ကျွန်ုပ်တို့တစ် ဦး စီသည်မရေမတွက်နိုင်သောဖြစ်နိုင်ချေများသို့ရောက်စေသောစကားလုံးတစ်လုံး၏တေးသွားကိုအခြေခံသည်။
အဖြူရောင်ညရှစ်လုံး
Aciman သည်ဟင်နရီထက်လေးညပိုမိုထောက်ပံ့သည် Dostoyevsky "White Nights" ၏အဓိကဇာတ်ကောင်ထံသို့ သို့သော်အနှစ်သာရအားဖြင့်ဤဇာတ်ကောင်နှစ် ဦး ၏ဝိညာဉ်များသည်စုံလင်စွာလိုက်ဖက်ညီသည်။
အချစ်သည်ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်စေသည်၊ ၎င်းသည်အစစ်အမှန်ဖြစ်လာနိုင်သည် (သို့) မဖြစ်နိုင်သည်ကိုကြောက်ရွံ့ခြင်းကြားတွင်ဖြစ်သည်။ စိန့်ပီတာစဘတ်မှမန်ဟက်တန်အထိ မည်သည့်ညတွင်မဆိုအဖြူရောင်နှင့်အတူကြည်လင်သောနွေရာသီညများ၏အဖြစ်မှန်မှ Henry သည်အဖျားခတ်သောအပူနှင့်မတူဘဲအေးမြမှုနှင့်အတူ New York ၏နှစ်သစ်ကူးအကြားနေထိုင်ရမည့်သူများ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော်သူမ Clara သည်သူမ၏မီးခိုးရောင်တည်ရှိမှု၌အရာအားလုံးကိုသိမ်းပိုက်ရန်လာခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးအခွင့်အလမ်းကိုပေးပုံပေါ်သောကြမ္မာ၏မှတ်တမ်းအပြောင်းအလဲနှင့်တူပုံပေါ်သောပေါ့ပေါ့ပါးပါးတင်ပြချက်။ သို့သော် Henry သည်သူ၏ကံကြမ္မာကိုအခွင့်ကောင်းယူနိုင်စွမ်းမရှိဟုခံစားရနိုင်သလိုအဆိုးဆုံးမှာ Clara နှင့်အတူတိုးတက်ခြင်းသည်သူ၏စက်ဆုပ်ရွံရှာဖွယ်ကောင်းသောနေ့စဉ်ဘ ၀ သို့အသွင်ပြောင်းသွားစေနိုင်သည်ဟုသူထင်သည်။
သူ့လိုမီးခိုးရောင်လူတစ်ယောက်ကအပြောင်မြောက်ဆုံးအရောင်တွေကိုအရောင်ခြယ်နိုင်တယ်။ သို့သော်အချစ်ကိုထိန်းချုပ်နိုင်ခြင်းမရှိသောရူးသွပ်ခြင်းများကြားတွင်သူ၏ inertia ကိုအမှတ်အသား ပြု၍ Henry သည်သူ့အား Clara သို့ပြန်ပို့သောအင်အားဖြင့်သယ်ဆောင်ခွင့်ပြုသည်။ နှစ်သစ်အတွက်အရုဏ်တက်ချိန်ရှစ်ညနှင့်အချစ်သစ်ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်အနေနှင့် ပို၍ စိတ်အားထက်သန်မှုကိုလောင်ကျွမ်းစေသောအနာဂတ်သည်ကြောက်ရွံ့ခြင်း၊ လွမ်းဆွေးခြင်း၏အရသာဟောင်းနှင့်လိုက်ဖက်နေဆဲဖြစ်သည်။ အောင်မြင်ကျော်ကြားသောစာရေးဆရာများသာလျှင်၎င်းကိုမည်သို့လုပ်ရမည်ကိုသိသောကြောင့်ပြောပြသောအချစ်ဇာတ်လမ်း၊ သိမ်ဖျင်းသောသဘောမပါဘဲနှင့်ဇာတ်ကွက်တစ်ခုစီကိုအဓိပ္ပါယ်၊ ဆွေးနွေးမှုများနှင့်အားကောင်းသောရောင်ပြန်များဖြင့်တင်ပေးသည်။
André Aciman မှ အကြံပြုထားသော အခြားစာအုပ်များ
Homo unrealis
စာရေးဆရာတိုင်းသည် လောကုတ္တရာ စိတ်ဝိဥာဉ်ဆီသို့ ဗေဒင်ဟောရန် အချိန်အမြဲရှိသည်။ စာရေးသူသည် ကမ္ဘာပေါ်ရှိ စာရေးဆရာကိုသာမက ပြီးပြည့်စုံသော လူသားဖြစ်မှုကိုပါ ရှာဖွေပေးသည့် ဥာဏ်စမ်းလေ့ကျင့်မှုတစ်ခုလိုပင်။ စာရေးဆရာအဖြစ် ဖတ်ရှုသူမည်သူမဆို အယောင်ဆောင်ရန် ရွေးချယ်မှုဖြင့် ဤအရာကို ထည့်သွင်းတွက်ချက်ပါ။ စာရေးခြင်းသည် မေးခွန်းများမေးခြင်း ဖြစ်သည်။ တစ်ခါတလေ အထူဆုံးတွေကို ဖြေဖို့ အချိန်ရောက်လာတယ်။ တစ်ခုတည်းသောလက်နက်များသည် ဉာဏ်ပညာတစ်မျိုးမျိုးအတွက် အမှတ်တရများနှင့် အတွေ့အကြုံများဖြစ်သည်။
အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ကျွန်ုပ်တို့၏ မည်မျှ ပျောက်ပျက်သွားသနည်း။ သူချစ်တဲ့ နေရာတွေမှာ ဘယ်လောက်ကြာကြာနေမလဲ။ မင်းစိတ်မ၀င်စားတဲ့ နေရာတစ်ခုကို ပြန်ရောက်နိုင်ပါ့မလား။ Homo irrealis တွင်၊ André Aciman သည် လေးစားရသော အနုပညာရှင်များနှင့် စာရေးဆရာများ၏ တစ္ဆေသရဲများနေထိုင်ရာ Alexandria၊ Rome၊ Paris၊ Saint Petersburg သို့မဟုတ် New York ကဲ့သို့သော ချစ်လှစွာသောနေရာများမှတဆင့် ခရီးတွင် သူ့အမှတ်တရနယ်မြေများသို့ လိုက်ပါရန် ကျွန်ုပ်တို့ကို ဖိတ်ခေါ်ပါသည်။
Proust၊ Freud၊ Cavafis၊ Pessoa၊ Rohmer၊ Sebald နှင့် အခြားများစွာသော အခြားအရာများနှင့် လက်တွဲပြီး စာရေးသူသည် အချိန်မဟုတ်သော အချိန်ကို ရှာဖွေသည်- ဖြစ်နိုင်၊ မဖြစ်၊ ဖြစ်မလာနိုင်သမျှ အရာအားလုံးသည် ဖြစ်ပျက်နိုင်သည်သာမက၊ စိတ်ကူးယဉ်နှင့် လက်တွေ့တွင်ပါ လစ်ဟာနေဆဲဖြစ်သည်။ အဲဂုတ္တုပြည်မှ ဝေးကွာ၍ မင်းနာမည်ဖြင့် ငါ့ကိုခေါ်သည့် စာစီစာကုံးပုံစံ အက်ဆေးအချို့သည် အတိတ်နှင့် ပစ္စုပ္ပန်၊ တောင့်တတောင့်တမှုနှင့် သူ့အပေါ်၌ တွယ်ကပ်နေသော လွမ်းဆွတ်နေသော သွေးပြန်ကြောနှင့် သူ့အလုပ်အားလုံးနီးပါးကို နားလည်ရန် ကြိုးပမ်းမှုဖြင့် ရင်ဆိုင်နေရသည်။
