Kultant il-Premju Nobel fil-Letteratura jagħti aktar attitudnijiet, kuntesti jew motivi oħra li ma jistgħux jiġu mifhuma minn xogħlijiet stretti. Fil-każ ta’ JelinekB’kreattività bla dubju maħkuma minn aspetti differenti, l-impenn politiku tagħha u l-firxa kariżmatika tagħha ssuperawha bħala kandidat għall-Nobel fuq il-kwalità tax-xogħol tagħha.
Ma niddubitax li kultant irid ikun hekk għax il-letteratura hija ħafna iktar mill-iswed fuq l-abjad tagħha. Iżda dejjem tajjeb li tingħata viżjoni kritika tal-kwistjoni mhux biss fil-każ ta’ Jelinek... Il-punt hu li lil hinn mill-premjijiet u oħrajn, ir-rumanziera Jelinek tittrasmetti wkoll fix-xogħlijiet tagħha dik l-enerġija personali li elettrifika emozzjonalment b’rakkonti fil- tarf tal-ħajja nnifisha, fejn il-passjonijiet u l-konvenzjonijiet jagħmlu l-ġlieda partikolari tagħhom bejn il-biżgħat u l-ħtija bħala osservaturi tal-kunflitt.
Lanqas ma jista 'jingħad li l-ġid aħħari ta' kulħadd jispiċċa trijonfanti f'dawn l-istejjer. U l-awtur jagħmel sew li jagħmel hekk biex jimla realiżmu xi frames għamlu riflessjoni ċara tar-rilaxxi li għadhom pendenti; ta’ kundizzjonijiet li jiffissawna lkoll; ta’ eżistenzi astratti minn projezzjonijiet morali ta’ medjokrità aljenanti. Iżda l-mistoqsija hija li nippruvaw, nċedu għal dak li r-ruħ titlob minna u nippruvaw ilaħħqu miegħu bl-aħjar mod ...
L-Aqwa 3 Rumani Rakkomandati ta' Elfriede Jelinek
Il-pjanista
Xi drabi jiġri, kompletament b’kumbinazzjoni jew bħala destin inskrutabbli, li d-dinja tagħna li tinsab mid-diga tar-raġuni tkun maħkuma minn miġja ta’ passjonijiet mhux mistennija li jgħaġġlu mat-tidwib fir-rebbiegħa, meta l-ebda passjoni li hija għal kollox ċerta ma tista’ tiġi kkontrollata. kwalunkwe testment.
Erika hija pjanista frustrata li taħdem bħala għalliema tal-pjanu u dejjem għexet taħt id-dell ta’ omm possessiva u assorbenti. Megħluba minn falliment li huwa biss traskrizzjoni ta’ telfa akbar, dik li taħrab minn dominju mhux mixtieq, u maqbuda fin-nisġa tal-inibizzjonijiet u l-viġilanza perpetwa tagħha, Erika tgħallmet tkun awstera u severa.
Din is-sitwazzjoni tieħu kors differenti ħafna meta tiltaqa’ ma’ studenta li tħobbha. Imbagħad, permezz tal-psikoloġija fraġli tiegħu, jibdew jagħmlu triqthom in-nuqqas ta’ esperjenza tortuża tiegħu fir-relazzjonijiet umani, fantasiji bennieni u mhux imsemmija, li fihom jitħalltu dominanza u subordinazzjoni, pjaċir u tbatija.
L-esklużi
Ix-xenarju jvarja iżda l-idea ta’ dak iż-żagħżugħ li dejjem jitħalla bla sahha huwa skonċert għax dejjem jiġri. Kemm jekk fl-Awstrija wara t-Tieni Gwerra Dinjija jew fi kwalunkwe pajjiż Ewropew ieħor fis-seklu 21. Jekk forsi din l-istorja ssir aktar goff minħabba l-wirt sinistru li ngħixu fil-perjodu ta’ wara l-gwerra, fejn kollox għadu jidher permess, fejn il-vjolenza għadha tiltaqa’ ma’ indolenza bħala reazzjoni ġenerali...
Din l-istorja tiddenunzja d-diffikultà tal-ħajja bla apoloġija tal-Awstrija ta’ wara l-gwerra, ħerqana li tinjora d-delitti tan-Nażiżmu. Huma madwar tliet studenti tal-iskola sekondarja u tifel ambizzjuż tal-klassi tal-ħaddiema li jattakkaw lill-passersby biex jisirquhom. Għad-determinazzjoni ta’ soċjetà determinata li tinsa l-passat u li fiha t-trijonf soċjali jsir il-valur suprem, l-erba’ adolexxenti jirrispondu bi stmerrija u mibegħda.
Huwa rumanz li fih tinkixef il-ħarsa sarkastika ta’ Elfriede Jelinek. Permezz ta ’stil bejn it-turrenti u l-bogħod, u mingħajr ma jagħmel ebda ġudizzju morali, il-kittieb jpinġi l-ħajja perversa ta’ kuljum tal-vjolenza u l-valuri soċjali li għandhom jintużaw.
Il-mewt u x-xebba
Volum ta’ spirtu ta’ protesta fil-femminil. Biss li Jelinek jirkupra postijiet immaġinarji, komuni, paradigmi mdaħħla sa mit-tfulija. Kollox huwa mifrud kif suppost biex jindirizza l-iktar kirurġija morali meħtieġa, l-iktar inċiżjonijiet preċiżi fil-kuxjenza quddiem evoluzzjoni meħtieġa.
Id-drammi tar-re ta’ Shakespeare donnhom sabu tip ta’ kontropunt f’dawk tal-prinċessijiet Jelinekian. Anke meta, kif tenfasizza Elfriede Jelinek, il-mara ma tistax tkun kostitwita bħala suġġett drammatiku, jiġifieri bħala protagonista fis-sens klassiku, hemm Snow White, madankollu, tfittex il-verità wara s-sbuħija, lil hinn mill-muntanji. seba’ nani, biex jispiċċaw isibu l-mewt fil-figura ta’ kaċċatur.
Beauty Sleeping, fit-tfittxija tagħha stess, issib biss prinċep, li minn dak il-mument iqis lilu nnifsu bħala l-alla u l-qawmien tagħha. Rosamunda jesperjenza l-inkompatibbiltà li tkun mara u fl-istess ħin ħassieb, kittieb. Jackie (Kennedy) se tgħix aktar mill-irġiel, mill-poter u minn Marylin (Monroe) lilha nfisha, iżda t-trijonf tagħha se jkun jidher biss. Sylvia (Plath) u Inge (Bachmann), ikoni moderni tal-kitba femminili, se jiddispraw bl-inattitudni totali tagħhom.
Il-prinċessesi u n-nisa prominenti tar-rebbieħa tal-Premju Nobel Elfriede Jelinek jidhru lilna bħala repliki li l-ebda prinċep ma jista’ jifdi. F’dawn il-ħames biċċiet drammatiċi l-awtur itella’ logħba ironika bl-immaġini li l-viżjoni maskili tiddisinja ta’ “mara”. U jiżvela fl-istess impuls awto-ironika s-subordinazzjoni tiegħu għall-immaġini li ġġenera.
