Успешна метафора помеѓу картите на масата и она што конечно го има животот. Шансата и она што секој од нив го предлага еднаш влезе во играта на животот. Блефирањето може да биде најуспешниот потег, но секогаш е добро да можеш да изневериш, се додека не се осамени.
Во случајот со Хуго, неговата работа е секогаш да ја зголемува понудата, па дури и да ја скрши палубата ако е потребно. Бидејќи во потрагата по најдобриот партнер со кој ќе се стремиме кон успехот на крајот од играта, нашиот протагонист може да извади карти од ракав за да избега од монотона игра кога некој едноставно ги фрла картите за фрлање.
И не се работи само за љубовта што укажувам на паровите. Во овој роман сите средби се спарување од страсти во зародиш, од пријателство или од најцелосна случајност. И авторот го користи ова за да ја разголи душата на неговите ликови со навестување на магичен реализам. Нема преправање, хистрионика или претерување. Само заложба на авторот да им даде цел живот на оние кои нè придружуваат на патувањето на нивното постоење. А тоа се постигнува како веќе да го познаваме секој лик од некој друг живот. Затоа што природноста во овој роман е како подарок кон непосредна емпатија.
Несомнено, ликовите во овој заплет комуницираат со магично чувство на веродостојност и блискост што нè предиспонира да ги живееме најинтензивните авантури. Затоа што малку по малку приказната напредува кон секакви заплетки. Случајноста, картите што ги играат и смелоста на секој играч да ја започне својата нарачка или да го лажира својот покер.
И во нив, улогата на Хуго служи како биографски изговор. Сè се врти околу Хуго кој живее илјада и една дневна авантура на најкласичниот книжевник. Дечко на моменти со неговите блесоци на херој (дефинирање на херој како секој кој едноставно прави што може) но и со неговите мизери помеѓу нихилистички евокации. Карактеризацијата на Хуго има сè за да се вклопи со противречностите на секој син на соседот.
Заплетот се обликува како циклон кој треба да го фати Хуго. Ликовите како Крис или Маноло даваат поддршка за брзата еволуција на настаните што ги поставуваат над несомнените бездни кога приказната ќе замине. Резултатот е експлозија, реалност натоварена со динамит во нејзините темели и која завршува со експлозија, од една страна, а исто така експлодира одвнатре на лик како Хуго кој максимално ги играл своите карти. За добро или полошо.
Сега можете да го купите романот „Картите што нè допираат“, од Рамон Галарт, овде:
