Аферата Алјаска Сандерс од Џоел Дикер

Во серијата Хари Квеберт, затворена со овој случај на Алјаска Сандерс, постои ѓаволска рамнотежа, дилема (тоа го разбирам особено за самиот автор). Затоа што во трите книги, заплетите на случаите што треба да се истражат коегзистираат паралелно со таа визија на писателот, Маркус Голдман, кој игра во тоа да биде самиот тој. Elоел дикер во секој негов роман.

И се случува, за серија на напнати романи: „Аферата Хари Квеберт“, „Книгата на Балтимор“ и „Аферата Алјаска Сандерс“, најбрилијантниот на крајот е оној што најмногу се придржува до самата интрига околу животот на Маркус, тоа е „Книгата на Балтимор“. Мислам дека Џоел Дикер го знае тоа. Дикер знае дека критиките од животот на младиот писател и неговата еволуција до светски познатиот автор го ангажираат читателот во поголема мера. Бидејќи одекнуваат ехо, бранувањата се шират во водите меѓу реалноста и фикцијата, помеѓу Маркус што ни се претставува и вистинскиот автор кој се чини дека остава голем дел од неговата душа и неговото учење како извонреден наратор што е тој.

И, се разбира, таа повеќе лична линија мораше да продолжи да напредува во овој нов дел за смртните случаи на Алјаска Сандерс... Така се вративме на поголема блискост со оригиналното дело, со таа кутра девојка убиена во случајот Хари Квеберт. И тогаш Хари Квеберт мораше да се врати на каузата, исто така. Од почетокот на заплетот веќе можете да почувствувате дека стариот добар Хари ќе се појави во секој момент...

Работата е што за обожавателите на Џоел Дикер (вклучувајќи и јас) е тешко да уживаат во таа игра помеѓу реалноста и фикцијата на авторот и неговото алтер его во иста или поголема мера отколку кога се случува драмата во Балтимор. Бидејќи, како што наведува самиот автор, репарацијата е секогаш на чекање и тоа е она што го придвижува најинтроспективниот дел од писателот кој станал истражувач. Но, високите нивоа на емоции (сфатени во наративната тензија и чисто повеќе лични емоции кога се соживуваат со Маркус или Џоел) не го достигнуваат во овој случај на Алјаска Сандерс она што беше постигнато со испораката на Балтимор Голдман. Инсистирам дека и покрај тоа, се што Дикер пишува за Маркус во сопственото огледало е чиста магија, но знаејќи го горенаведеното, изгледа дека се копнее по малку поголем интензитет.

Што се однесува до заплетот што наводно го оправдува романот, истрагата за смртта на Алјаска Сандерс, што се очекува од еден виртуоз, софистицирани вртења што нè закачуваат и мамат. Совршено исцртани ликови способни да ја оправдаат во својата природна креација каква било реакција на различните промени на насоката што ја заземаат настаните.

Типичните обвиненија „ништо не е како што изгледа“ во случајот на Дикер и за неговата елементарна супстанција Алјаска Сандерс. Авторот нè доближува до психата на секој лик за да зборуваме за секојдневниот опстанок кој завршува со катастрофа. Затоа што надвор од гореспоменатите појави, секој бега од својот пекол или се занесува од нив. Подземни страсти и зли верзии на најдобриот сосед. Сè се заговара во совршена бура која го опишува совршеното убиство како игра на маски каде секој од нив ја преобразува својата беда.

На крајот, како и со Балтимор, може да се разбере дека случајот со Алјаска Сандерс опстојува совршено како независен роман. И тоа е уште една од истакнатите способности на Дикер. Затоа што да се ставиш во кожата на Маркус без да имаш позадина на неговиот живот е исто како да можеш да пишуваш Бог, да нè доближиш до различни луѓе со природноста на некој кој штотуку запознал некого и открива аспекти од неговото минато, без поголеми нарушувања. аспекти.да се нурнете во заплетот.

Како и многу други пати, ако треба да го спуштам Дикер од наративното небо на жанрот на напнатост, би укажал на аспектите што крцкаат, како што е неисправниот печатач со кој познатото „Знам што направивте“ е напишано.а тоа случајно служи да се укаже на наводниот убиец. Или фактот дека Саманта (не грижете се, веќе ќе ја знаете) се сеќава со оган на последната фраза од Алјаска која секако не е ниту fú ниту fá во однос на релевантноста што треба да се памети. Ситници на кои можеби дури и останале или би можеле на друг начин да им се пристапи...

Но, ајде, и покрај таа точка на мало незадоволство што не го достигна нивото на Балтимор, случајот со Алјаска Сандерс те зароби без да можеш да го пуштиш.

Сега можете да го купите романот „Аферата Алјаска Сандерс“ од Џоел Дикер овде:

Случајот Алјаска Сандерс
оценете го постот

Оставете коментар

Оваа страница користи Akismet за намалување на спам. Дознајте како се обработуваат податоците од вашиот коментар.