Ny fianjeran'ny taonjato faha-XNUMX sy ny fiandohan'ny taonjato faha-XNUMX hita tao Benito Perez Galdos ary ao Vicente Blasco Ibanez ho an'ireo mpitantara lehibe roa izay sahirana mitanisa ny fotoanan'ny nostalgia natao ho fitantarana, ny realisme (indrindra ny momba an'i Galdós) fa koa ny idealisma amin'ny fitadiavana tantara izay nentim-paharazana sy akaiky ny tany miaraka amin'ny mody fanasana ho amin'ny fiovana; mankany amin'ny fitadiavana ireo olona very; amin'ny fanamarinana izay malaza na dia eo aza ny fatalisma izay nitarika ny toe-javatra ara-tantara.
Miaraka amin'ny fanondroana akaiky ny taranaka '98, nitarika ny fisehoan-javatra nampientanentana indrindra nataony tao Lohasahan'i Inclán, Blasco Ibáñez koa dia nanomboka asa politika izay nitarika azy ho amin'ny fiarovana ny repoblika izay nobeaziny hatramin'ny fahazazany tamin'ny nananganana azy voalohany ary nitaona azy hiatrika fanoherana tsy an-kanavaka izay rehetra tsy niainga tamin'io idealy repoblikana io.
Angamba satria ny olan'ny repoblika dia tsy nahavita namita hatramin'ny fahazazany hatramin'ny fahazazany, Vicente Blasco Ibáñez dia nifindra erak'izao tontolo izao tamin'ny dia iray izay nitantara azy ny fitantarana tantara mahafinaritra sy ny fijoroana ho vavolombelona momba ny toetra hafahafa amin'ireo toerana tsy mitovy fantany .
Ny literatiora nataony (satria amin'ny mpanoratra mahery vaika toy izany dia afaka miresaka momba ny literatiora azy manokana) ny teniny sy ny tarehin-tsoratra avy any amin'ny taniny Valencien akaiky azy hatrany amin'ny toerana maro hafa, miaraka amin'ny Humanisme tsy misy lamba mafana, miaraka amin'izany naturalisma izay resy lahatra fa ilaina. Fijoroana vavolombelona ilaina natsangana tamin'ny tantara foronina momba ny tontolo iray izay alevina foana ny Tantara ofisialy., ho fakan'ny intrahistory ilaina.
Boky faha-3 natolotray an'i Vicente Blasco Ibáñez
Ireo mpitaingin-tsoavaly efatra amin'ny Apokalipsy
Raha te hahalala ny tantara dia mila mamaky ny tantaran'ny vanim-potoana tsirairay koa ianao. Ary i Vicente Blasco Ibáñez dia nanoratra tao amin'ity tantara ity ny fomba fijeriny manokana, nanolo-tena tanteraka, tamin'ny aloka izay niafara nanarona tontolo iray latsaka tamin'ny Ady Lehibe.
Rehefa mamaky boky tantara dia atolotra antsika ny zava-misy tokony hinoantsika ary, raha ny tokony ho izy, matetika dia voafetra ihany amin'ny zava-misy kendrena. Ny famonoana ny Archduke ho fihetsiky ny fandikan-dalàna tanteraka tamin'ny fanjakana Austrian, ny Triple Entente ary ny hery afovoany.
Saingy mamporisika hatrany ny hanatona ireo olona ambony toa an'i Desnoyers sy Hartrott, izay an'ny ankilany ary niditra tao anaty hadalana satria nifamono na dia teo aza ny vatan'ny fianakaviana iraisana.
Ny tena zava-misy marina momba ny sivilizasiona tsika dia ny fahatsapana sy ny fihetsem-po notantarain'ireo izay niaina azy ireo, ary ny fiheverana nomen'i Blasco Ibáñez an'ireo tarehin-tsoratra ireo dia nahatonga ny fanekena azy ireo manerantany.
Ny toby
Nanana ny fahatsiarovana foana aho, rehefa nanomboka namaky ity boky ity, momba ireo andian-tsarimihetsika natao ho an'ilay tantara. Tamin'izany fotoana izany dia nanome ahy ny fahatsapana ho andian-dahatsoratra izay tsy nandroso, miaraka amin'ny hazavana mediteraneana maro sy resaka maro avy amin'ny tompon-tany ao amin'ilay faritra, ny sasany miresaka momba ny fiainana fambolena sy ny sisa.
Taona maro tatỳ aoriana, rehefa namaky an’ilay boky aho, dia hitako hoe hatraiza ny halavitry ny tenantsika rehefa mandeha ny fotoana. Tao anatin'izany fomba amam-panao izay toa mahasosotra ahy fony aho mbola kely, dia hitako ny fihenjanan'ny volom-borona izay mitondra anao any amin'ny tontolo manokana amin'ny Espaina tony, variana amin'ny adidiny, natokana ho an'ny fahoriana ary tsy afaka manokatra ny tenany ho an'izao tontolo izao.
Miseho amin'ity tantara ity ny voina satria fahatsapana ny fahafatesana nambara teo amin'ny filan'ny nofo sy ny fifanolanana tsy azo resena.
Volotara sy fotaka
Noho ny fitsidihan'i Blasco Ibáñez tao Valencia niaviany, ny antsasak'i Espaina dia levona tao anatin'ny tsiron-tsiran'ny ranomasina Levantine izay ahafahan'ireo olo-malaza tsy mety maty toa an'ireo ao Cañas y Barro hiaina ny zava-niainany tao anatin'ny lagoon mahagaga.
Tonet dia maneho ny tanora trotraky ny fatalisme nolovaina tamin'ny ray aman-dreny diso fanantenana. Ny famoahana farany ny fianakavian'i Dove dia naseho tamina fahatsapana mahery setra mahery setra, fahalotoam-pitondran-tena ary valifaty.
Los Palomas, tantaram-pianakaviana fanaovana sorona izay tsy maintsy nandefa an'i Tonet zanany farany ho any amin'ny ady tany Kiobà dia hiatrika ny loza amin'ny filan'ny nofo izay hiafara amin'ny fanaparitahana ny mponina rehetra ao amin'ilay toerana.
Rezension zu «Die vier Reiter der Apokalypse» (Anfang – den Rest würde ich Ihnen gerne per e-mail-Anhang zusenden – Adresse…?)
Mitten im Ersten Weltkrieg (1914) wurde dieses Buch in Paris geschrieben – ein spanischer Beitrag zur Kriegsverherrlichung, der zB in den USA zum Bestseller und bald auch verfilmt wurde. Keine Frage: Die Absicht des Autors, den preußischen Militarismus als den eigentlichen Kriegstreiber zu geißeln, ist aus heutiger wie aus damaliger Sicht berechtigt. Nicht aber die Absicht, pauschal zum Leitbild/Zerrbild einer ganzen Nation zu machen, dass alle nur «Tritte bekommen, die sie dann nach unten weitergeben wollen». Ganz anders natürlich die Widersacher dieser «mit Fußtritten erzogenen Kriegerhorde»: Da beschwört der Vater, als Zivilist gerade noch der Marneschlacht entkommen, seinen Sohn im bedrohten Paris, als dieser sich endlich auf seine seine kriendiger dieser sich endlich auf seine krie krieger , Gegner, sondern eine «Jagd auf wilde Tiere». Und auf solche solle er ruhig schießen, denn: «Jeder, den du zu Boden streckst, bedeutet eine Gefahr weniger für die Menschheit.»