Los 3 mejores libros de Alex Michaelides

Hay países o regiones con una gran cantera de autores del género de turno (no podemos obviar al noir nórdico como paradigma). Pero también encontramos, por el contrario, a escritores de países sin cantera que acaban siendo la parte por el todo y sobresaliendo ny anarany ho saina. Ny tena marina dia satria mivoaka avy any amin'ny tany lao tsy fahalalàna eo amin'ny mpamaky manerana izao tontolo izao momba io fiaviana tsy dia malaza io.

Ny Sipra alex michaelides Tsy manana na inona na inona hialona ny hafa amin’ny taranany toa azy intsony izy. John Gomez Jurado, si miramos de puertas hacia adentro. Y eso que Michaelides apenas ha dado comienzo a su carrera literaria, asentándose en el suspense más despiadado, en los giros ingeniosos y en la tensión que avanza desde el desconcierto fronterizo con el miedo.

No podía ser de otra forma para un narrador acostumbrado, hasta su primer gran éxito en novela, a escenarios más tangibles como guionista de cine. Pero es que la literatura es lo que tiene, no se depende de nadie, ni productores, ni actores, ni presupuestos ingentes para efectos especiales, ni licencias de rodaje. Todo nace de la imaginación y desde ahí se extiende a unos lectores ya encandilados con esas oscuridades propuestas por Michaelides.

Ankoatra ny fitiavana voajanahary ho an'ny mpanoratra noir rehetra ho an'ny mpanao heloka bevava, ny asan'i Michaelides dia farany momba ny mampientam-po avy ao anatiny, manomboka amin'ny tahotra sy ny fihenjanana eo ambanin'ny hoditry ny toetrany. Ireo tranga tsy voavaha dia mifanitsy amin'ny fiainan'ireo mpandray anjara. Ny tantarany rehetra dia piozila amin'ny ampahany mamitaka, labyrinth goavambe momba ny meloka, tsiambaratelo ary sarintany hafa momba ny anjaran'ireo izay toa ho levon'ny haizina. Loza mitranga eo imasontsika alohan'ny hivoahan'izy ireo amin'ny vaovao miaraka amin'ny tantara maharikoriko. Ka eny, azontsika fantarina amin'ny an-tsipiriany ny antsipirihan'ny zava-mitranga amin'io lafiny bibidia io...

Boky tsara indrindra nosoratan'i Alex Michaelides

Ilay marary mangina

Saika mitady onitra hatrany ny rariny. Raha sanatria ka tsy azo atao izany, na azo onitra amin’ny fomba sasany nefa manjaka ny fahavoazana, dia azo atao fitaovana ihany koa ny sazy. Na izany na tsy izany, ny Justice dia mila fahamarinana mivaingana izay ahafahana manamarina ny zava-misy.

Saingy i Alicia Berenson dia tsy vonona ny hilaza na inona na inona manazava manoloana ny porofo izay manondro azy tsy misy farany amin'ny famonoana ny vadiny. Raha tsy misy ny fijoroana vavolombelona avy amin'ny voampanga dia toa malemy foana ny Justice. Vao mainka izany ho an'ny fiaraha-monina izay mijery amin'ny talanjona ny vehivavy iray manana molotra voaisy tombo-kase tsy manazava na inona na inona, tsy manazava na inona na inona. Ary ny fahanginana, mazava ho azy, dia mamoha ny akon'ny fahalianana manerana an'i Angletera.

Raha toa ka efa manasa an'io fihetseham-po mampiahiahy manokana sy mahavariana io amin'ny fomba fijery mibanjina ny toetran'i Alice ny tetika voalohany, rehefa miezaka ny hiditra ao anatin'ireo motif voaisy tombo-kase ireo i Theo Faber, dia mihamitombo hatrany ny fihenjanana.

Alicia Berenson sy ny toe-javatra misy azy ho fototry ny fandalinana ho an'ity psikology ity dia nanapa-kevitra ny hanazava. Mpanakanto manana ny maha izy azy amin'ny fiainana toa mahazatra. Mandra-pahatongan'ilay kitiho tao amin'ny atidoha narahina tifitra dimy teo amin'ny lohan'ny vadiny... Dia mangina.

Theo llega hasta la cárcel en la que Alicia cumple su condena. El acercamiento a la mujer, evidentemente no es nada fácil. Pero Theo tiene sus herramientas para ir atando algún cabo, tirar de algún hilo desde ese silencio como refugio, pero del que todo humano debe salir de vez en cuando como animal en su madriguera. No solo las palabras transmiten información…

Mandra-pahatongan'i Theo handinika ny zava-drehetra. Satria izy, ilay hany olona manakaiky kokoa, midina any amin'ny fantsakan'ny sain'i Alicia, dia manomboka matahotra sao havela tsy hisy hazavana koa izy manoloana ny fahamarinana faratampony mampatahotra izay mety hiandry azy ary hanakorontana ny zava-drehetra.

Ilay marary mangina, nataon'i Alex Michaelides

Ny tovovavy

El término doncella suena tan arcaico como siniestro porque incluso apunta a la visión de la sexualidad femenina como un trofeo. Y porque despierta esa aberrante sensación de la masculinidad como una perversa noción de superioridad. Una superioridad de la que puede desprenderse la aviesa idea de que ellas le pertenecen. Porque sólo él es capaz de guiarlas y convencerlas para que se entreguen en cuerpo y alma…

A sus treinta y seis años, Mariana intenta recuperarse de la pérdida de Sebastián, el gran amor de su vida, ahogado durante unas vacaciones en una isla griega. Ella trabaja en Londres como terapeuta, pero cuando su sobrina Zoe, la única familia que le queda, la llama desde Cambridge para contarle que Tara, su mejor amiga, ha sido brutalmente asesinada cerca de la residencia de estudiantes, decide acudir en su ayuda.

Tany izy no nihaona tamin'i Fosca, mpampianatra karismatika momba ny Filolojia Klasika. Ny profesora dia mitazona vondrona fianarana misy mpianatra tena voafantina, tsara tarehy sy avy amin'ny fianakaviana sangany, izay anisan'ny Tara: ny tovovavy. Tao amin’ny efitrano fatorian’ilay zatovovavy, i Mariana dia nahita carte postale misy andininy sasany amin’ny teny grika klasika izay mitaky sorona. Tsy ho ela dia hiseho eo amin'ny toeram-pianarana ny fatin'ny tovovavy hafa miaraka amin'ny masony miboridana ary manana mananasy eny an-tanany, ary i Mariana dia tsy maintsy hiatrika ny famahana ireo heloka bevava ireo ihany, fa koa ny matoatoa tamin'ny lasa.

La furia

Las emociones más antagónicas y su fatal encuentro en los polos. Too much love will kill you, como decía el bueno de Freddy Mercury. Nada más cierto y nada más conocido por quienes consigue llegar a lo más extremo del amor, allí donde la vida duele y desgasta, tan solo de pensar que pueda darse la existencia sin ese otro ser amado. La locura entonces no es otra cosa que la razón, que como diría Heine, ha tomado la firme determinación de volverse loca.

Esta es la historia de un asesinato. O quizá esto no sea del todo cierto. En el fondo, es sobre todo una historia de amor. Lana Farrar es una antigua estrella de cine, un icono de la moda admirado durante años. Desde que su marido falleció, vive reclusa en su mansión de Londres. Cada año invita a sus amigos más íntimos a escapar del clima inglés y pasar la Pascua en su idílica isla griega privada, un pequeño islote de lujo azotado por un poderoso viento que los lugareños llaman «la furia».

Cuando la furia deja al grupo atrapado en la isla sin poder salir, las viejas amistades acaban sacando a flote el odio, la envidia y el deseo de venganza reprimidos durante años. Y, de repente, alguien desaparece. Así se inicia un juego de encerronas y trampas, una batalla de ingenio llena de giros y sorpresas que desemboca en un final inolvidable donde resuenan los ecos del temible The Grove, el célebre hospital psiquiátrico de La paciente silenciosa.

sarany post

Leave a comment

Mampiasa Akismet ity tranonkala ity mba hampihenana spam. Fantaro ny fomba amoahanao ny angona fanehoanao.