Ahoana ny amin'ny mpanoratra italiana Desy Icardi dia metaliterature. Manodidina ny zava-misy amin'ny literatiora sy ny fahaiza-manoratra ho toy ny zavatra mahagaga ny teti-dratsiny. Zavatra tsy azo hazavaina afa-tsy amin'ny fiaramanidina isan-karazany izay manohana, ary mifameno amin'ny farany, ny hevitry ny dikan'ny hoe mitantara faritra misy ny olombelona.
Satria ao amin'ny fifanakalozan-kevitra dia misy ny valiny raha eo amin'ny fanoratana ny fifanakalozan-kevitra dia nahemotra, nahemotra mandra-pahatongan'ny saina hafa mamerina indray avy amin'ireo famantarana ireo litera, hevitra mahafinaritra iray manontolo izay misokatra ao amin'ny eritreritra toy ny tontolo vaovao voaloko amin'ny loko vaovao.
Tsy raharaha tsy misy dikany àry ny fanankinan’i Desy. Miaraka amin'ny teboka vaovao sy maivana izay matetika mamerina antsika amin'ny fahazazana, amin'ny fianarana mamaky teny, ny asany dia mitarika antsika amin'ny salantsalany ivelan'ny sesin'ny teti-dratsy ankehitriny. Ny literatiora ho fiainana, saika ho fanahy na fanahy. Tantara tonga amintsika ary manamarina hatrany ny asan'ny famakiana ho zavatra manova.
Novelarin'i Desy Icardi tsara indrindra
Ilay tovovavy manana milina fanoratana
Iza no manoratra, ny saina sa ny rantsantanana? Izy ireo no manao ny dihy farany amin'ny fitendry, miaraka amin'ny cadence mahatsikaiky na miezaka mandroso na dia eo aza ny fitohanan'ny fifamoivoizana. Ny rantsan-tànan'ny mpanoratra dia miandraikitra ny automating amin'ny feon'ny tsindry izay asehon'ny eritreritra.
Tamin'ny fotoam-piasako dia tsy maintsy nandeha tany amin'ny gazety aho mba hampidirana dokambarotra voasokajy. Adala aho tamin'ny fomba nanoratan'ilay tovovavy teo amin'ny fanaraha-maso ny ordinatera ilay hafatra, sigara teo anelanelan'ny molony, tamin'ny gadona devoly. Angamba afaka nanoratra tantara lehibe izy fa tsy nampiditra dokam-barotra tamin'ny 100 peseta ny teny iray. Raha ny marina, ny zava-drehetra dia miankina amin'ny rantsantanana feno fanahy sy hendry afaka manambatra ny fanalahidy mety indrindra ...
Hatramin'ny fahazazany, Dalia dia niasa toy ny mpanao sora-baventy, nandalo tamin'ny taonjato faha-1 niaraka tamin'ny milina fanoratana azo entina, Olivetti MPXNUMX mena. Efa antitra izao ilay vehivavy, ka tapaka lalan-dra, izay na dia tsy mahafaty aza, dia manaloka ny ampahany amin’ny fitadidiany. Ny fahatsiarovana an'i Dalia anefa dia tsy nanjavona, tafavoaka velona amin'ny fahatsiarovana ny rantsan-tànany izy ireo, izay tsy azo avoaka raha tsy mifandray amin'ny fanalahidin'ny Olivetti mena.
Amin'ny alalan'ny milina fanoratana, i Dalia dia mandalo amin'ny fiainany manokana: ny fitiavana, ny fijaliana ary ny tetika an'arivony ampiasaina mba hivelomana, indrindra mandritra ny taonan'ny ady, dia mipoitra amin'ny lasa, mamerina amin'ny laoniny ny sariny mazava sy mahagaga. , ny tantaran'ny vehivavy iray mahavita mandresy am-polony taona maro, miaraka amin'ny lohany ambony, miaraka amin'ny fahamendrehana sy ny vazivazy tsara. Na izany aza, fahatsiarovana manan-danja iray no nandositra azy, fa i Dalia kosa dia tapa-kevitra ny hahita izany amin'ny fanarahana ireo famantarana fa niparitaka teny amin'ny lalany ny vintana, na angamba ny lahatra.
Ny fitantarana amin'ny fitadiavana ny fahatsiarovana very dia ampitomboina amin'ny pejy manaraka miaraka amin'ny fihetseham-po sy sary mifandray amin'ny zavatra tranainy mahaliana: hahita ny fitadidiany ihany koa ny mpilalao fototra amin'ny boky noho ity karazana famantarana ity, izay miseho isaky ny toerana tsy ampoizina, amin'ny karazana fikarohana ny harena an-tsaina, eo amin'ny zava-misy sy ny nofinofy.
Taorian'ny Ny fofon'ny boky, momba ny fofona sy ny famakiana, tantara mampientam-po momba ny mikasika sy ny fanoratana, dia ny fanarenana ny fiainan'ny vehivavy eo amin'ny dian-tongotry ny hany fahatsiarovana mendrika ny mitandrina.
ny hanitry ny boky
Taorian'ny tantara mahafinaritra momba an'i Jean-Baptiste Grenouille, ilay mpanao hanitra tsy misy hanitra avy aminy, dia tonga ity tantara ity izay mitodika any amin'ny fahatsapana mampikorontan-tsaina sy ny fofona fofona. Ny fahatsiarovana mahery vaika indrindra dia ny hanitra ary ny fanontaniana dia ny hamantatra raha misy zavatra mandositra antsika momba ny fofona, mihoatra lavitra noho ny fofona tsotra ...
Turin, 1957. Efatra ambin’ny folo taona i Adelina ary miara-mipetraka amin’ny nenitoany Amalia. Eo anelanelan'ny latabatry ny sekoly, ilay tovovavy no fihomehezan'ny kilasy: amin'ny taonany dia toa tsy mahatadidy ny lesona izy. Tsy nitsahatra ny mpampianatra azy, ary nanapa-kevitra ny hanampy azy amin’ny fianarana i Luisella, mpiara-mianatra aminy marani-tsaina.
Raha manomboka mihatsara kokoa i Adelina any am-pianarana, dia tsy noho ny fanampian’ny namany izany, fa noho ny fanomezam-pahasoavana iray izay toa nomena azy: ny fahaizana mamaky teny miaraka amin’ny fahatsapana fofona. Io talenta io anefa dia maneho fandrahonana: ny rain'i Luisella, notary tafiditra amin'ny raharaham-barotra tsy dia mazava loatra, dia hiezaka hampiasa azy handikana ilay sora-tanana malaza Voynich, ilay kôdeksa mistery indrindra eran-tany.
ny tranomboky ny bitsibitsika
Ny fahanginana mahazo aina indrindra dia hita amin'ny famakiana tsara. Ny fifanakalozan-kevitra anaty dia mahatratra ny vokatra lehibe indrindra sy tsara indrindra ateraky ny famakiana afaka mametraka izany fahatsiarovana ilaina izany. Fahatsiarovana izay mihozongozona ny maha-irery mandra-pahatapitry ny fotoana ary indrindra ny tabataba ivelany sy anatiny...
Any amin'ny sisin-tanin'i Turin, ao amin'ny fitopolo taona, dia misy trano iray eo amoron'ny renirano izay anaovana ny zava-drehetra amin'ny tabataba araka izay azo atao: ny vilany dia mikotrokotroka eo amin'ny fatana, ny dian-tongotra dia nanako eny amin'ny lalantsara, ny radio squawks, ny fanaka. Efa ao anatin'ny fitopolo taona izahay ary i Dora kely dia miaina ao anatin'ity tontolo mitabataba ity miaraka amin'ny fianakaviany manontolo, izay miavaka amin'ny nenitoany.
Indray andro anefa, io fifandanjana hafahafa nefa mampionona io dia tapaka noho ny fisaonana; lasa nalahelo sy nangina tampoka ny trano ary, haingana, nanomboka nandre tabataba manelingelina i Dora. Mba hialana amin'io rivo-piainana mampahory io, dia mahita fialofana ao amin'ny toerana iray izay manjaka ny fahanginana izay tsy fanehoana ny fahanginana, fa ny fanajana sy ny fahatsiarovana ilay tovovavy: ny tranomboky. Eto dia hihaona amin'ny "mpamaky zato taona" i Dora, ilay mpisolovava Ferro, izay nanokana ny fiainany manontolo ho an'ny boky ary manapa-kevitra ny hametraka ilay tovovavy eo ambany fiarovany mba hanabeazana azy amin'ny fahafinaretana mamaky.
