Genus litterarium phantasticum fortasse est quod studiosissimos excipit. Paradoxum rei est quod, dum lectores hi pro cultu fans agunt, interdum ut minoritas (vel saltem ab editoribus ita tractata, ad maiorem partem feruntur". nigrum nisl et alia genera ducens), tandem exponunt in tentorium magnum sicut blockbusters.
Lectores phantastici aestimant (probemus, quandoquidem etiam incursiones meas in genus reddo) imaginationem in scribendo expositam, dum communis res publica ad facillimos, visibiles effectus et ad superante choragium convertitur.
In puncto, quod Patricius Rothfuss est unus ex illis aratoribus imaginationis, quae magis adhae- serat hodie, quaedam exortus ab actu. Et, sincero, scriptores similes ei necesse est ut imaginationem versus novos mundos exstent, meditationes nostrae societatis ideales, exponentes ubi aequilibrium inter bonum et malum dirigant, trutina in hodierno die inter dogmata, post-veritatem, divulgationem et abalienare.
Patricius, ut Tolkien fecit, vel etiam ut JK Rowling fecit, opus suum intendit, quantum in profusis speciebus alterius mundi, in phantasia illa, quae novos mundos gignit, qui finem legentibus imaginatione repletum delectant. Cantus flammae et tonitrui (flammae flammae et tonitrui) totam narrationem suam variis voluminibus, quae ad novos mundos nos proiciunt, componit.
3 Commendatur Novella Patritio Rothfuss
Nomen venti
In casibus, sicut Patricius Rothfuss et legatum suum litterarium, semper necesse est ut ab initio incipias, continuitas in publicationibus vel plus levis saltus sustentationem semper habebit ab initio versus novum illum mundum propono.
Kvothe, primas huius institutionis absolutus, adiuvat inventionem tamquam mythologicam ens, quam ipse nobis exhibet fascinanti mundo magicae, vix sustinetur in avito conflictu inter bonum et malum, cum omni copia notarum trahentium. sublimi gradu.
Synopsis: Kvothe est fabulosus character, heros et sceleratus millium historiarum quae inter homines currunt. Unusquisque eum pro mortuo tradit, cum revera sub falso nomine in secreto et humili diversorio, quod possidet, vivit. Nemo scit quis nunc est. Donec quadam nocte viator, qui Chronica appellatur, eum agnoscit et rogat ut fabulam suam veram, cui Kvotheus tandem assentitur, patefaciat.
Sed multa narrare erunt, triduum capiet. Hic est primus… Kvothe (quod dici Kuouz´ poterat) est filius moderatoris viatoris artificum - histrionum, musicorum, magorum, tibicinum et acrobatorum - cuius adventus in oppidis et urbibus semper causa laetitiae est. .
In hoc rerum ambitu, Kvothe, puer hilarem admodum ac utilem prodigium, varias artes discit. Magica enim non est; scit se esse dolos. Usque in diem unum labefecit in Abenthy, magum senem, qui arcana scientiae tenuit, et ventum vocatum videt. Ex hoc tempore, Kvothe solus magnam magicam rerum nomen cognoscere cupit.
Periculosa vero scientia et Abenthy, qui magnum donum in puero sentit, cautius eum instruit, dum eum praeparat ut aliquando in Universitatem ingrediatur et magorum magister fiat. Quadam pomeridiana, cum pater eius thema novi cantici de fabulosis daemonibus recitabat, Chandrian, Kvothe deambulat in silvis.
Cum post obscurum redit, plaustra incendit atque omnes, etiam parentes, interfici videt. Peregrini quidam circa ignem sedent, sed tunc evanescunt. Menses Kvothe in metu per silvam cum psalterio tantum comitatu errat, et cum hyems venit ad urbem magnam ducit.
De musica silentii
Lectio chronologica huius operis fundamentalis, ut ante dixi, non est. In hoc casu, Musica Silentium PORTIO est illis magis de saga esurientibus.
Minoribus aliis voluminibus, tamen studium est ingenia incidere, causas cognoscere et ad universitatem saga nos aperire.
Synopsis: Auri est una ex notis popularibus et arcanis ut in Nomine Vento et Timore sapientis appareant. Usque nunc cognovimus eam per Kvothe.
Musica silentii nos per Auri mundum videre sinit et occasionem nobis dabit discendi quae usque nunc tantum noverat... Fabula lyrica, evocativa, suggestiva et uberrima singillatim, unam ex dilectissimarum personarum indolem intuens. conscripserit per Patricium Rothfuss.
Brevis nova, quae historiam Kvothei et universitatis Chronici interfectoris Regum plus aliquid praelucet. Musica Silentii aliud exemplum praeclari ingenii Rothfuss quasi narrator.
Universitas, quae est cognitionis fundamentum, allicit clarissimas mentes, quae confluunt ad discenda mysteria scientiarum, ut artificia et alchimia. Sed sub his ædificiis suis et frequentibus Integer in tenebris est mundus, cujus existentiam pauci sciunt.
In hoc errore antiquorum cuniculorum, relicta cubicula et atria, scalarum flexuosas et semirutae corridores habitat Auri. Olim in Universitate studiosa erat. Nunc Subrealitatem curat, foveam, admirabilem locum, ubi aeternitatem spectans expendere potuit.
Sunt alia mysteria quae non auferenda novit; satius est illos solos ac tutos relinquere. Ea non amplius seducit logicam in qua tantopere confidunt supra: subtilia pericula et oblita nomina, quae sub rerum superficiebus latent, cognoscere novit.
Timor sapientem
Directa continuatio Nominis Ventus, nova haec in historiam Kvothei incidit, rediens ut maximus magus in historia. Eius pugna est anthologica, fortis phantasiae genus ad litteras universales factas.
Synopsis: Sequens extraordinarium Nomen venti, Timor sapientis est in eximio trilogia Patricii Rothfuss pensionem secundam.
Fabulam Kvothei interfectoris Regum iterum sumentes, eum sequimur in exilio, in politicis consiliis, ausu, amore et magia... et ultra, in via quae fecit Kvotheum, maximum sui temporis magum, in legenda. suo tempore in Kote demissorum cauponem.
Eadem referta magica et casus ac Nomen venti, hoc sequitur bonum sicut praedecessor eius, et legendae sunt omnes fantasy fantasia.
Alii libri commendantur a Patritio Rothfuss
Iter angustum inter cupiditates
Patricius Rothfuss in mundum regij Chronici redit cum novo Bast astrorum, uno lectorum charactere amantissimo.
Si unum est Bast sciat facere, paciscendum est. Spectat eum paciscor, artificis in opere vigilat... sed peniculus etiam domini errare potest. Sed, cum accipit donum, et quod absque oblatione aliquid accipit, mundus commovetur. Ille, licet scit litigare, nescit quid debere alicui.
A aurora ad mediam noctem, diei cursu, in Chronico regij lepidissimi faeies sequemur cum periculo iterum atque iterum mira cum gratia.
Arta inter cupiditates iter est fabula Bast. In eo, cor suum sequitur primas noster, etiam si contra suum melius iudicium est. Quia tamen quid est cautio, si te impedit a periculo et voluptate?
