Nonnulli scriptores in iuventute nascentes nunquam perspexerunt se olim futuros, cum nihil adhuc scripsissent. preterite Ludouicus Landero Mores musicos ad semitas creatrix movit, futurum longe remotum a litteris cogitabat. Sed sicut factum est cum sancto Paulo, semper est tempus bonum incipere credere, et reverti. Forsitan fato fuit... res est quod die quodam Luis Landero libros amare coepit sicut aliquis amator libidinosi qui detegit. et intus relictus est tot paginis, quam tunc non legerat.
Et tamen dubium non est quin scriptoris lignum non sit aliquid quod elaborari possit. Aut fies ex intus materia illa nobilis, aut aliqua compositio in agglomeratam lenis surculorum in pulverem vertitur. Lignum scriptoris docet quomodo mundum intueri alitersingulas observare et earum veram magnitudinem ac sensum concedere.
In experimentis ante primam suam scrìpturam in charta, Luis Landero silvam naturaliter annis natam sculpere coepit, praecise iuvenes eius anni quibus sollertia superesset.
Et ex ingeniosis experimentis quas Ludovicus Landero vivebat, scriptor inoculatio alia genera experientiarum in charta nondum deflorata delineata est. Ibi silva momentum suum exspectabat, ut in novis privatis libris vitas typorum in exercitationibus immersarum, de somniis et mimis fractis, tragoediarum, ut comoediarum et comoediarum, cum tragico fetore deciperet.
3 libros commendatos a Ludovico Landero .
Emerson pomarium
Olim artis scriptoris caelum tactum est (modo in illa inopinatissima ideoque authentica); quaeque nova Landero nova est pro sua legione legentium. Plerumque (quamvis multum iam dictum est), quia cum illa pendente vita coniungitur, fabula illa numquam vixerit nec anima ab omnibus nobis occupata est, qui legendi nosmetipsos perscrutando speculamur, ubi nosmet ipsos agnoscere possumus. Ad pomarium Emerson accessimus in una vespertina otiose ambulans. Exspectans nos mirum mirum quovis momento...
Landero memoriam et lectiones sui universitatis particularis colligit, ubi eas reliquit SOLARIUM hieme. Et hoc facit in hoc memorabili libro, qui ad memoriam pueri in oppido suo Extremadura, teenager, qui modo Matriti venit, vel iuvenis qui laborare incipit, cum fabulis et scenis in libris degit. eadem cupiditate atque avaritia quam rerum.
En Emerson pomarium notae ex recenti adhuc tempore apparent, sed videntur ad longinquum tunc pertinere et quasi plenae vitae sicut Pache et eius angiportum in medio nusquam, mulieres hyperactive quae familias sustinent sicut aviam narratoris et amita, viri quieti; subito mirabile arcana revelant, vel amicae candidae Florentino et Cipriana similes ac eorum aenigmata sponsalia sub noctem.
Landero omnes vertit in binas protagonistas Ulises, Congeneres characterum in Kafka scriptor conscripserit or Stendhalatque in scribendo et crea- tione una cum facetiis et poesis evocationis et leporis comitibus clarissimas cogitationes. Difficile est fabulam ab igne non sentire.
ridiculum fabula
Narratio cuiuslibet historiae capitalised amoris, sive currentis sive remotae, non multum differat in aspectu venereo. Quia res venereae novae transcendentis, sicuti nihil ad genus roseum dico, nos docet de sensibus impossibiles culminari propter condicionem socialem, tumultus belli vel alias exceptiones.
Quaeritur, quomodo decernis? Ludouicus Landero hac occasione, ut novum amoris aspectum, in sponsalibus initiis ad ea inducat, ubi quisque locum suum in potentia politica familias quaerit, cum apparente bonitate et mortui in fundamento cuiusque domus sepulti... Marcialis homo postulatus est. donato sermone ac superba disciplina. Olim occurrit mulieri quae eum non modo fascinat, sed omnia colligit quae vellet habere in vita: bonum saporem, dignitatem, relationes cum hominibus delectabilibus.
Qui multum de se sentit, villicus in cibo est. Illa, quae se Pepita introduxit, alumna est artis et opulentae familiae est. Marcialis nobis opus est amorem suum narrare, ingenium eius ut eam vincat, consilium suum ut alios procos excutiat, et maxime id quod evenit, cum ad convivium invitatus est in domo dilecti sui.
denique pluviam
In fabulis Ludovici Landeri semper invenimus clarissimum splendorem cuiuslibet ingenii adamussim constructae, cum intentione ad intimum sui esse attingendi. Novus quisque Landero liber est primas praesentatio altissimae qui nostro lecto praeterit ut omnia quae ipse est exponat.
Fabulae ab intus foris, interiorum nunquam manifestatae sunt ab hominibus in vulgo eruptionibus, et ad illam veramque eccentricitatum ac ineptiarum, somniorum ac desideriorum nostrorum, omnia haec communia sicut homines ante nos sumus. differentiae circumstantiarum quae nobis proponuntur.
Et hoc novel "Fine Pluvia" Gabrielis circumstantiae nos ad familiaritatem ducunt, ad alienum illud spatium quod mutatur et ad totam vitam refertur, ad cellam societatis hodiernae (ut a quodam philosopho describitur). Gabriel, Aurora, Sonia, Andrea, Horacio orbita circa matrem octogenariam quae mox eas simul videre cupiebat. Sed unusquisque suas causas habet fraudis, affectus culpae, irae et proditionis.
Proculdubio, non obstante nupero vocationis suae litterariae initio, Landero collegit illam sensuum ac prospectuum accumulationem, quemque scriptorem bonum necesse est ut scriptorem in annali suo convertat, idoneos componi ex discriminibus pueritiae et adultae, quae desinentias ab iis distare possit. qui prius istam indissolubilem unitatem.
Aurora est illa levis, quae omnibus omnibus accommodata est, et tamen locum conventum inter siblings reperire non potest, qui tantum discrepantiam exspectant ut iurgia vetera recipiat. Gabriel, qui semper praeesse conatus est, non cessat in suo labore ut labes recipiat essentiam fraternitatis plenae discordiae scenae, quae prima manat ex caelo magis magisque nigro.
Forsitan iustum est consilium cogendi qui matrem ducit ad cogitandum non omnia esse incassum, familiae fractae novos prospectus aperire posse, cum ibi non sit. Sed unusquisque frater multum interest nobis dicere, ut dico, dum eos sicut psychoanalystas audimus, componere vel minimum realem aenigma ex summa subiectivarum quae excitant affectum quem exulcerant vix sanare sicut vulnus mundum potest. Et tunc nova ratio cum inexspectato fine ineundae desinit.
Aliae fabulae magnae commendantur a Luis Landero...
Munus ultimum
Optimum ultimum munus est. In vita, ut in circo, quisque suam operam dat, cum vita inter ambitionem et solempnitatem futura est. Et publice appretiatur simili affectu peractorum. Magica inter omnes fit inclinatio. Quid ergo fit, ut vita ficta fiat, somnium, donec tactus sentiatur quod tibi dat goosebumps.
Coetus amicorum emeriti adhuc post meridiem illius diei Dominico mense Ianuario 1994 recordatus est cum Tito Gil mature apparuerit ad vectem et cauponam oppidi, in Sierra de Madrid. agnoverunt eum voce prodigiosa. Nobilis histrio, puer prodigio, magnae promissionis theatralis, qui in gradibus urbis, vel forte dimidio mundi triumphasse videbatur, in patriam rediit.
Forsitan ad notoriam quaerendam, Tito Gil mox magnam repraesentationem collectivam proponat, qua ad novos voluptuarios et homines alliciendos. Ultimum casum erit vitandi gradatim depopulationem. Nemo resistere videtur, sed magna mima opus est ut ei respondeat. His temporibus, Paula, mulier, quae visa somniorum opera exercitatione oppressa, extremum agmen in Atocha sumit et evigilat, nesciens, in statione oppidi ei ignoti.
Sub fabulae collectivae oralis fabulae, in Novissima Function Luis Landero iterum nos delectat fascinatione fabulae et notae, qui e caligine exire videntur et scaenam ut transmutatum sentiant. Inexpectata fabula amoris, et infinitus numerus jocosorum et admirabilium secundarum notarum, quae cumulant in dominici exitu.
FACILIS vitae
Proiectura huius scriptoris inexhausta est. Cum novis singulis novis, Ludovicus Landero nos ad notas memorabiles introducendas curat. Hac occasione peculiari visione mundi Hugonis Bayo fruimur, Victus persuasus hunc locum suum non esse. Improbus exspectans ut perfectum consilium suum inveniret evadere ab mediatione sociali, qua eius exsistentia suffocatur. Fieri potest ut omnes sollicitudines tuae altae radices in praeteritis tuis, in conflictibus vix superatis, habeant. Ita fingens prominens vitam in meliorem futuram levat. Phantasia servit ei ut se mutuo decipiat et de impossibilibus somniis seipsum decipiat.
SOLARIUM hieme
Si est nomen evocativum et singulare oppidum, Albuquerque est. Sine ulla illico, eius pronuntiatio me invitat ad cogitandum de avitis, magicis, nomine finalis scaenae, litterariae vel cinematographicae. Pervagatus qui habet...
Propositum est in hac commentatione biographiae (sicut fieri solet memoriarum compositio) Luis Landero de novo mundo, inter tragicos et perturbatos narrat, patris iacturam puero destinatam. Luis Landero de se est ut character et veritas, quod de se scribens in novisisticis overtonibus debet esse motus anfractus interdum exercitatio et aperta ad sepulchrum alias.
Prorsus est fabula scriptoris qui nesciebat se futurum esse scriptorem ipsum oden improvisationi superesset, ad quaerendum futurum in urbe magna, ut speret ut simplex cras vel tempus. parvum officium cum quis praecurrere potest. Sed Landero etiam nos monet de intentione citharae bohemicae in folliculo ad perfectam missionem Hispaniae inter repressionem et vi libertatis surreptionis accurate describere.
Late aetate ludos
Si in Vita Negotiabili exhibemur cum Hugo Bayo magistro consilio ut miserias suas effugiat, in Ludis Nuper Aetate tandem invenimus indolem transformatam, Kafkaesque evolutionem mundanarum frustrationum. Gregorio, fortuito ac firma elapsa testa, Fit Faroni, ingenium fictum, cum quo leget orbem, Qui passim stillat aqua, nove titulum refert ad illum adolescentem sui deceptionis, quod in tot. occasiones, pergit comitari adultum in impossibilibus materializationibus clausum.
Difficile est enim Gregorium senem iuvenilem somnia in aeternum sepelire. Eis succumbens potest eum in deridiculo reflexionem transformare quae voluit esse et non fuit, quaedam satisfactio masochistica quae eum non ex dura re sed ad ecstatica phantasiae momenta cum credulo Gil ducit. Quia Gil, aliquis mediocriter ut est, contemplari destinatur, ut Sancho Panza, insignis moribus insignibus armis.
A moderna quixotica narratio de Faroni quae risum excitat necnon meditationes magnas, et hoc solum potest finire sicut drama quod anticipat omnia falsa sumpta uti vivendi.
