Sciebam opus Iulius Llamazares ob id quod scripsisset librum de homine Aragonensium extincto. Nova illa The Yellow Pluviae tempore multum cecinit et multum legebatur inter discipulos instituti mei iuvenes.
Rerum omnium curiosissimus fuit magicis coincidentia, geographica excusatio, quae omnes illos discipulos, per decennium et solas vias Ainielle, in aliis oppidis etiam illis diebus inhabitatis, conscientias nostras in eorum exsistentia sua duxit aspectu.
Ita quodam modo, et meo tempore legendi amicos, et noui auctori prorogando debeo. Gerdrudis ad pluviam illam luteam metaphorae eschatologicae facilioris (hoc est, quod tunc adolescentibus visum est) et multo profundiore ambitu quam quod initio praevidemus.
Auctorem indagavi in ​​aliis novis novellis, cum libris peregrinis seu infitiis alternatis. Et ex his lectionibus hae sunt aestimationes...
3 conscripserit conscripserit a Julio Llamazares
Yellow pluviam
Conjectura es, vox? Cum ineunte aetate iucunda sit lectio, vix oblitus est. Quia aliquo modo te docet videre mundum, vel certe dat tibi aspectum complexiorem.
Post novissimus incola Ainielle cameram movet quae vestigia eius et chores sequitur, quae interdum umbilicum ad existentiam parvam, longe ab humanitate remota, praetermissa est, ubi vix nihil transit, cf. Echo, quod lignum facit cum incidit in silvam inanem.
summary: Pluvia flava est monologus ultimi oppidi deserti incola in Pyrenaeis Aragonensibus. Inter "flavam pluviam" autumni foliorum fluxu temporis et memoriae aequatur, vel in candore nivis hallucinatorii, vox narratoris, ad portas mortis revocat nos ceteri evanuerunt oppidi incolae. qui eam omisit vel obiit, et mentis suae erroribus ac disiunctionibus perceptio in vatis pagi, cui solitudo dominata est, occurrit.
In oppido Ainielle tantum Andres et Sabina manent. Paulatim matrimonium coactum est videre quomodo ceteri incolae miseria vel promissione melioris mundi urgenti sensim graues vitae condiciones deseruerunt. Nocte autem quadam, Andres detegit in molendino Sabinam suspensam.
Nemo est autem qui secum ferre possit praeteritorum pondus importabile. Pluviis flavus confirmat in Llamazare lexico vivo, accurato et genuino, artificiosam authenticitatem et dona efficiendi caelum poeticum et universum personale, quod uni e nostris narratoribus pretiosissimis tribuitur.
Sancti Laurentii lacrimae
Ancora praeterita iustificat omnia, quae futura sunt. Modus quo amare discimus adversasque superare est ultimam ingenii nostri personalitatem fabricare. Vita ut carmen scriptum ex desiderio clamantis ad spem.
summary: Fabulam excitantis de tempore et memoria. Narratio de paradisis et infernis deperditis — de parentibus et liberis, amatoribus et amicis, certaminibus et valetudinariis — quae per vitae spatium inter temporis et ancoras memoriae procedunt.
Sicut fecit in The Flavo Rain cum celebri magisterio, Llamazares iterum utitur lingua subtili et valido ad hauriendam atmosphaeram poeticam per quam vox narratoris resonat et enarrat singula exsistentiae cum cogitatione et affectu ad tempestatem viventis.
Aliae rationes ad aquam spectantes
Iam intelleges quid Iulio Llamazares de rebus experientiis, prospectus evertendis sit. Heraclitus quidam, qui assumpsit, nos in eodem flumine numquam lavisse, vel liquidam aquam eodem modo aspicere.
Maxime curiosa res de hoc libro est quaesitio pro diversis prospectibus intra sagam familiarem. Caelum seu inferna unius vel alterius etiam ejusdem familiae sunt ac ejusdem fidei ac bona adoptati .
summary: Circum cineres avi, qui in aeternum sub aqua quiescant, sedecim homines tum familiae suae historiam reficiunt.
Ab avia usque ad neptem minimam, ex memoria viculi in quo seniores nati et educati sunt ante deserere coacti sunt in conspectu imminentis interitus fabulis et affectibus minimi, fabula quasi fluxus currit. conscientia successiva, sicut kaleidoscopum existentiale et polyhedral, cui superficies aquae speculi inservit.
Diversae aquae spectandi vias nova est de exilio, de temporis ac memoriae processu, de affectu erga naturam, de impressione rustica et naturali situ in animis eorum qui olim incolebant relinquit.
Alios libros commendatos a Julio Llamazares
VAGALUME
Nulla maior est suspensio quam ipsa vita, culpae et secretorum series quae hoc experientiarum rosarium ad salutem animae impossibilis componunt. Sicut Yupanqui et tunc Bunbury cecinerunt, anima ipsa est, qui scribit libros quos nemo legit. Hic invenimus testimonium eorum quae inter nebulas ad maximas aenigmata existunt.
"Post quamlibet fenestram accensam est anima similis animae nostrae, somnium naufragum et superstes diei, qui desinit vel incipiet qui exspectat aliquem alloquendi sibi ut respondeat." Scriptor nuntium mortis accepit qui magister eius quasi diurnarius fuit et cum quo, cum vix se amplius cerneret, indissolubilem amicitiam servavit. Post funus, quidam incerti auctoris exemplum novum ei mittit, quod defunctus cum adulescente editus esset, librum censurae interdictum interisse omnes credebant. Quod factum, una cum sequentium revelationum serie, primas ad urbem reducet, ubi curriculum suum diurnarius incepit, conantur investigare mysterium quod instar magistri et amici impendet.
VAGALUME Novus suspensus est qui de vita illa arcana loquitur, quam omnes habemus, sed etiam meditationem passionis scribendae, quae omnia vincit. Stipendium denique omnibus illis, qui ex imaginatione sua, sicut noctiluces nocturni, dormiunt, dormientibus nobis vivit.
