loqui Espido freire est loqui de praecocitate litteraria. Hic auctor, qui iam n Planeta award cum XXV annis (minimus ad eam consequendam) ab illa prima aetate confecit somnium scribendi ut modum vivendi. Milliarium in scaena litteraria Hispanica et reflexionem pro omnibus illis iuvenibus cum vitalibus rebus quae in primo libro invitati sunt repercussus.
Ex illis autem finibus 90 usque ad hodiernum diem, plusquam XX libri bibliographiam ponderis componunt, constantem et personalitatem. Novi libri temptandi, participatio diurnariis et radiophonicis sustentata, scriptor multifacetus, qui numquam nos mirari desinit et qui etiam potest diversis generibus in eius novellis appellare.
Venit tempus ut podium operum suorum ad eam sine mora accedam.
Commendatur libris ab Espido Freire
Quid persica
Naturae conditiones quae nova haec auctori sup- ponenda sunt, me ducet ut hoc opus in primis inducat. Conciliandos Planetæ cum 25 annis notis multum. Ita fiet cum Espido sicut cum novis lectoribus.
Quaelibet prima scriptura, quaelibet intentio scribendi ab adulescentia semper exercitatio est in liberatione. Quod deinde accessit, agnitio gloriae nunquam expectata est. Elsa, puer pictor, domum suam relinquere coactus est in facie mortis minis, ob quam causam nescit, et vadit ad aliam civitatem ad habitandum cum avo suo.
In eo genere exsilii quod nemo graviter volet, Elsa implicat in perplexas relationes humanas, quas pingendi se dedicare neglexit, et inter domesticos suos historiam movet, ac praesertim consobrini cum uno. participat nomen et cognomen. Ita suam fragilitatem, errata, mixturam identitatum facit, perversam vitam ignorans. An fieri potest ut confusio sit etiam cum morieris?
Alejandra me voca
Thematica auctorum depravationes mihi semper fascinare videntur. Espido locus ad historiam nove historicam iam in opere praecedente ac nobis occurrit, in hoc quod suum apicem pervenit. Cum auctor novum genus intrat, spiritus eius condimentum in integro est.
Proiectis in ignota stagnum, ultra spatium ubi tuto angulus habet, hortatur in creatrix et etiam necessaria. Eo tempore iam recensui hanc novam hic. Recipio excerptum;
Alejandra, ultima tsarina, omni candore, potentia et potentia nudata reperitur. Postremis eius momentis ante assertam fugam (quae in summa sententia in ipsis fundamentis domus finitur), obviam habuit rem asperam congressionem, in qua odium quod nunquam potuit perspicere ex populo Russico. ut suam vindictam asperrimam praedicans sentiebat.
Narratio igitur memoriae Alejandrae per suam vitam, per primos annos ut Principem Alix tendit; omnes res vixerunt; cum luminaribus et umbris suis. Alejandra revocat omnia quae per prisma experta est se esse proprium iudicem sub umbra possibilis prope finem.
Extra sortem quod suus adventus ad thronum Russiae scripserat ei in illis momentis, in quibus veritas corporaliter molesta apparet, Alejandra exercitium in introspectione agit. Forsan nesciebat aut non omnia quae intra se erant communicare poterat, sed certus erat ei benignus spiritus gubernare.
Lector auscultat argumenta tua cum prima proximitate personae. Interim Imperatrix Alejandra cum certitudine noctis illius obscurae cogitat, se probabiliter ultimo placito offerre.
Carus Jane, charus Carolus
Cum scriptore thema fascinatur, statim ad lectorem transfertur. Nihil est melius quam lectio de re quam moveat et suggerat scriptorem ad scribendum. Hic liber est valde dives in ea opinione. Espido Freire fascinationem non fugit vitam et opera Jane Austen et sororibus bronte.
Ex hoc carmine, cupido in ea orta est adversus aenigma, quod nemo doctus satis commode modernum evolvit: quomodo quattuor singulae et miserae mulieres, propriae doctae, valetudinarius, in agris seiunctis. In hoc saeculo non admodum curas suas intellectuales, qui ante quarentenam decesserant, accesserunt, duodecim optimorum conscripserit in litteris scribere curaverunt.
Auctor igitur iter in imaginario et geographico mundo Ioannae Austen et Brontës aggredi statuit et hic liber commentarius est illius itineris.
