Read to Zolaaccedens opus suum, evenit ut pretium in museo litterario, ubi imagines singularissimae realitatis characterum exhibentur tum manifestissima et perspicua rei socialis, cuiusvis hominis potest accipi; primas, simpliciter occupans aliam animam momentaneum a placidissimo ad violentissimum.
Aemilius Zola coluit fabulam, fabulam, tragoediam et opusculum. Galvanizer necessarius tam variarum creationum semper obligatio fuit naturalismo, quaedam empirica repercussio rerum humanarum, testimonium in clave commenti, ubi solum fictum esse potest temere nomen characterum. Ultimus huius rogationis finis, cuius Zola propugnaculum eius erat, nulla alia fuit quam intentio reddere stateram inter hominem, eius existentiam, eius ambitum.
Hic motus et haec intentio narrationis sensum efficit post varios motus politicos et conflictus (Revolutio Industrialis inclusa) quae saeculo XIX occlusa erant. Reversus homo ad suam fundamentalissimam integramqueque rationem aspectus necessarius videbatur contra alienationem, amissionem fidei et belli.
Placet hoc, naturalismus ut taedium esse videatur, fabulae ultra-realisticae planae. Sed gratia est in demonstratione oppositum. In parvis experientiae characteris, Zola sublimia vivendi, existendi extraxit.
3 Commendatur Novella ab Émile Zola
Homo bestia
Vel quomodo possunt daemones emergere, perrumpentes parietem apparentiarum et conventionum assumptione. Narratio de homicida subditis fere geneticis dictat, fatum quasi atrocem roulette rotam malae fortunae.
Summarium: Jacques Lantier, machinator solitarius et misogynistic motivum, in amorem incidit cum Severina, uxore magistri stationis Roubaud. Haec rudis fabula homicidii, passionis et possessionis est septimus decimus septimus decimus 20 ab Émile Zola sub titulo generico Les Rougon-Macquart.
Zola nutat rudem conditionis humanae effigiem; misericors studium quomodo singuli a viribus atavisticis ultra suam potestatem exstirpari possunt.
Vehementer labor finem provocat ad finem Secundi Imperii in Gallia, ubi societas in futurum videbatur ut nova motrices et ferriviae structa. Zola nos admonet sub assimulatae technologico progressu bestiam quam portamus semper manere. Nova in pellicula facta est a moderatoribus staturae Jean Renoir vel Fritz Lang.
laboro
Lectio stricte litteraria nobis praebet refrigerium utopiae possibilis, aequalitatis et aequilibrii, ut bonum necessarium et deduceretur.
Summarium: Scriptum anno MCMI, paulo ante mortem magni fabulae Gallicae, quasi testamentum litterarium et politicum factum est. Literaria, quia Zola provocatur, in hac nova, novae spiritualisticae inclinationes; politicam, quia utopiae suasit.
Zola describit in Opere culmen processus revolutionis, quem in Germinal delineavit, magnum novum quod anno 1885 apparuit. Praesens Laboris tempus est ut aliud alternativum exhibeat ei qui hodie annuntiatur, capitalismo, historiae finis.
Opus etiam quaestionem movet utrum commenticia sit necne utopia. Vel aliis verbis, si novae perseverent scribi in statu sociali sine iniustitia vel contentione humano. Et qui naturalemmum aestheticum pessimisticum fuisse asserunt, in hac nova reprehensione inconstantissima reperient. Quia naturalismus, ut Opus ostendit, ad mundum convertendum positive.
opus
Summa miscegenationum litterariae et pictoriae. Cum Zola iam in crepusculo vitae suae esset, in novis excursus pictoriis sequitur naturalismum initiatum videre coepit.
Res in suis rectis coloribus, sub singillatim subjectiva artificis, ad imaginem mundi sub mundis cujusvis qui scit pulchritudinem, colorem et spem invenire.
Summarium: Émile Zola nova de initiis impressionis. Opus sane novissimum maxime autobiographicum a Zola, conditore naturalismi Gallici et unus e latissime lege novellis saeculi XIX. Inspiratus a propria necessitudine cum Paulo Cézanne, quem in filios obvios habuit, Zola fabulam narrat de pictore qui in arte circuli Parisini agnoscendus est.
Opus magna cum alacritate capit, creantis creantis Parisiensis, nucleus bohemianismi intellectualis et artis, qui impressionismum illustraret.
