Nemo plene persuasus pessimist ad 84 annos natis, sicut casus est cioran. Hoc dico propter determinationem ad demonstrandum hunc auctorem tamquam nihilistum recalcitantem, cuius negativitas et metus vitae faciunt in forma et substantia narrationem parallelam damnationi viventium. Habitus? non utique, sed non plenam vanitatis in animo suo persuasionem. Simile quid dici potest, mutato tertio in comparatione possibili, cum a Bukowski dedita vitia et sordibus carens, sed ea quoque senescit.
dum nota Nietzsche indubitatum est apud auctorem ut Ciorani miserias exueret, sub eius historia inanimata perspicere possumus necessitatem sui ipsius deceptionis , determinatio est ad improbandum axiomata historici pessimismi quod in sanguine sparso saeculo XX plenam iustificationem habere potuit , sed in cuius prospectu semper aurora reperiri potest . spei cuiusdam, acidic, sed spei tamen.
Opinor, accidere potuit ut vir prudens et criticus veluti Cioran indulsit his philosophicis litteris exacerbationis, inquisitionis limitum, inexplicabilis aphorismus, vocatio ad interitum tamquam signum prorsus diffidentiae humanae.
Sed inter lineas legendi (cum non in directis expressionibus), apud Cioranum invenimus virum quendam qui desinat artem et musicam aestimare ut sola exemplaria humani ingenii, quae per tot limitationes, frustrationes, timores et pusillas volitare possint.
Eius spei prospectus fuit, ita ut vivere valuit, omnium fundamentis discurrenti, et inextinguibili pulchritudinis splendore tradens, velut fulgidum contra omnia discrepantia.
Medium inter philosophum (ex profunditate scriptorum) et scriptorem commentum (ob lyricum prosa sua in solenni recreatione versatum) and with some interesting references to Spanish and Russian as emblems of the defeat of being human; legere Cioran est egregie aphorismorum succumbereut penitus contradicantur summae luciditatis atque cum naturali illo hominis pessimismo fruendi, qui tamen, inter absurda et fundamentalia reductione, mortem vivit.
3 libros commendatos ab Emile Cioran
In summa desperationis
Librum in quo Cioran evertere coepit illa rerum perturbatio, quae in sua juventute coepit, et per totam vitam duravit.
Accidit Cioran simul ac Nietzsche, cum utrumque intelligeret intelligentiam esse damnationem, cum per endogenas conditiones tendit ad ultimas veritates discernendas, naturaliter in nihili barathrum praecipitatum.
Si hunc librum non scripsisset, Cioranus mortem sibi conscisceret, arguit. In viginti quinque fuit et pro intensissimis vitae physicis impulsus, aliquid ad illud philosophicae introspectionis mare perduxit, de quaestionibus quae insana illa transcendentis lucidi infortunii revelata sunt.
Incipiens a Cioran incertis dubitationibus exorsus est, qui eum ad rerum sensum a simplicissimo motu ad ornatissimam voluntatem perduxerunt. Ita liber metus, amentiam ac amaritudinem esse cum gravi et immiti sono ostendit.
Breviarium Romanum
Si Cioran legere audes, fortasse bonum est anconem deprimere et librum aphorismorum, sententiarum pessimam inire, at certe refutationem, analysim, sine illis notationibus amplioris narrationis, quae omnia desinunt. argumentorum genera a descriptione ad analyticam, quaelibet idearum.
Ciorani aphorismi condunt vetus notionem quam Calderón de la Barca iam expressit quin plura in singula iret: «maius scelus natum est ». Sed Cioran singula pergit sane.
Non poeta lyrici emendationem quaerit, sed miseria vivendi, in dispensatione hominis delectatur. Constitutio et institutio in hoc libro componit tragicam et disiunctam doetrinam nusquam.
Lacrymarum et sanctorum
Primum quod mens intelligens primarum quaestionum maturitatem attingens Deus est. Quid est Deus? Et responsiones demonstrant ad inane desperatum, quod infantia paternis ac maternis figuris compleri potuit (vel forte absentia eorum occurrit).
Homo infidelis naturaliter debet esse in illa mixtione sensuum et rationis. Et Ciorani scepticismus versatur (semel in historia philosophiae, litterarum et artis) cum evertendis fabulis antiquis et sanctis, qui metum et potentiam instruxerunt, quod ens abripuit, ita in divinis formis tectus, quam iniuste de rusticitate et crudelitate mentitus est. spiritualiter vacuum.
In hoc libro Cioranus inspiratus ab Hispano haerede Inquisitionis, dives in phantasmatibus et imaginibus religiosis adhuc in suis diebus omnino vigens.
Ex his omnibus, liber omnia exstirpare desinit ut quid animae, opinionum, et veterum atavisticorum fabulis hodierno homine omnino indignum sit, exstinguatur.
Mihi videtur auctorem legere cum ipso attente et cogitante. Magnus magister, multiplex et verax.
Sine dubio, Jose, lectiones sine vastitate.