Libri III ex optimis libris Elena Ferdinandi

Multis enim est inconveniens, ad ultimum finem, quod qui gloriam operis sui consequi non vult sciri, pose in tapetis rubris, facere colloquia, adtende posh galas... Sed ita est. F. Ferdinandipseudonym qui inter magnas litterarum nostrorum aenigmata iacit.

Auctor enim (quaedam investigationes modicae fidei verum nomen quod tandem abdicatum est) causa narrationis sine minima contemplatione vel concessione inservit. Quicumque imperium Ferdinandi sumit, sine complexu vel nuances creator fruitur, sine censura auto- nis in unoquoque authore (plus minusve insita) inter conscientiam et notionem ictum scriptorum.

Iam plures anni sunt in quibus Ferdinandus libros scripto dedit. Et de causa sua maxime curiosum est, quod curiositas ejus paulatim a valore fabularum infringitur. Sunt qui intervenit miretur Quis est Elena Ferdinandus? Sed omnino lectores usi sunt ad eos qui in altera parte scribentis non sunt os.

Utique non possumus excludere post hanc aenigmaticam rationem redactionis aliquod genus consilii non latet quo curiositatem excitemus... Si ita, nemo decipiatur, refert quod Ferdinandi fabulae bonae sunt. Et bene legere est numquam scias.

Itaque magia quam probabiliter semper quaesita tandem producitur Ferdinandus persona vel a Ferdinando project. Intimae simulque narrationes vivacissimae nobis anteponant imagines exsistentiae hyper-realisticae, cum penitus inspiciamus XX saeculum scaenam, cui auctor aliquid debere videtur, vel in quo aliquid amitti potuit. Fabulae fere semper de mulieribus, protagonistae amoris, cordis contritionis, passionum, insaniae et certaminis.

Top 3 books by Elena Ferrante

Ad amicum

Saga duorum amicorum, tandem facta in tetralogiam, pars est huius novae. Vita Neapoli inter quadraginta annos et 40s exhibet missionem illam provincialem atomi Italiae in qua caput Campaniae.

Camorra, originibus hispanicis cum suis atavisticis, pergit alternativa gubernatio ab barriis, vicinitatibus marginalibus in quibus Raffaella Cerullo invenimus, vel Lila et Elena Greco, quae Lenù appellatur. Has ab infantia usque ad maturitatem novimus, processum, quod in illis partibus et illis diebus summam aptationem requirebat ad minimam dignis salutem optandam.

To be honest, the most satisfactory reading of this plot is in the interest in the reader's mimicry with that tense environment, with the rules circa fortissimum ac callidissimum, ubi pericula videntur etiam ex simplicissima controversia inter proximos.

Cum haec penetratio in ambitum consecuta est, fabula involvit vertiginosum descensum ad inferos in quo Lila et Lenù nobis genera dant de mollitia et auto-reductione. Inter duas feminas atmosphaera generatur quae complexorum affectionum et sensuum genera interdum contrahit, interdum exstaticum.

Initium ad sagam, quae in decies centena millia legentium deprehensa est et ob accuratum usum linguae Ferdinandi, unum ex re crudelissima nobis narrare efficit fabulas illas mirabiles.

In diebus solitudinis et derelictionis

Vale, vale, intempestivus exitus fit cum quis minime exspectet. Quod in Olga accidit infesta. Amoris vestis et lacrimae aliquid verissimum esse potest, vel excusationum maxime puerile. Marius conceptum amoris detegit atque intellegit iam non esse quod habet.

Quod ius naturale inter familias familias fractum est pro Mario, qui ne in liberis quidem educandis significationem invenit. Et Olga ibi manet, sicut aliquis qui domi sedet quaerit pacem quae nunquam venit, dum secunda in anulo horologii coquinae maior et prolixior, tardius et tardius.

Sollicitudo instrumentorum ad Olga casum in profundum sui est, ubi metus consuetudine, exercitatione et amore quotidiano subacti sunt. et in ruina eius non est inventus. et quo magis novas molitur opes, eo magis eum ad fundum sine solo impellunt. Illo die malo insania venit cum omnia omnino sensum amittunt.

Insidias circa desperationem, solitudinem, amentiam. Narratio quae nos facie ad faciem in speculo frigoris viventium respicit.

frantumaglia

Si quis licentiam scribendi capere potest de eadem creatrix fabula narrandi, ille proculdubio Elena Ferdinandus, scriptor infacetus, omnino deditus diffunditur operi suo sine cognitione et successu suscepto.

Quam ob rem hunc librum elucidamus, semper commendo et fortasse cum aliquo speciali revelatione de reali persona post pseudonym. Unus de libris, quemlibet scriptorem adfectatum hodie legere oportet Dum scriboest, Stephen King. Alterum hoc esse potest: Frantumaglia, controversiae Elenae Ferdinandi.

Controversiae multipliciter, tum quia considerabatur quod sub illo pseudonymo non esset nisi fumus, et secundo quia considerabatur quod talis inventio posset esse artificium venalicium... semper erit ibi dubium.

Sed obiective, quicumque auctor post eam est, Elena Ferdinandus novit quid loquitur de scribendo, et multo magis si id quod loquitur de scripto est actum. Sicut in multis aliis occasionibus, numquam nocet incipere cum anecdoto ut altius in exitum perveniat.

Anecdota in hoc commentario, quod de processu creandi nuntiaturus est, de ipso verbo frantumaglia est. Terminus e propriae familiae auctoris ambitu, qui sensuum mirabiles, memorias male notatas, dejà vu et nonnullas alias perceptiones in remoto spatio inter memoriam et scientiam coacervatam definire solebat.

Scriptor hac frantumaglia affectus multum assecutus est in illo vivo initio ante paginae blank, sensus in profusis et novis ideis in quolibet argumento disserendo resultat, vel quodvis missionem ad describendam vel ad aliquam allegoriam suggerendam.

Itaque ex anecdoto ad scrinium Elenae Ferdinandi accedimus, ubi libros suos, fabulas et invitamenta et causas scribendi servat.

Scrinium ubi omnia temere nascuntur et desinunt, ordini subjiciuntur, qui casus et spiritus contradicit. Quia litterae, colloquia et colloquia quae in hoc libro continentur, ibi nata sunt in scrinio illo sobrio et magico.

Atque per illam fere epistolam narrationis intimum scriptoris gradum attingimus, ubi opus est scribendo, creativitas impellens et disciplina quae desinens invehitur, omnia intermiscent.