Ex optimis libris III by Blasco Ibáñez

Lapsus saeculi XIX et aurora saeculi XX invenitur Benitus Phares Galdos quod Vincentius Ibáñez Velascus duobus magnis narratoribus occupatis chronicis tempus narrationis peractorum, realismi (praesertim in Galdós) sed etiam idealismi in quaerendo fabulam, quae semper tradita est et proxima terra, fictis invitationis ad transformationem; ad quaerendum identitates perditas; vindicatio popularis non obstante fatalismo ad quem historicae rerum adiuncta ducuntur.

Cum prope references of generatio 98, hastati in eorum manifestatio gravissima scenica Hernandez ValleyBlasco Ibáñez etiam politicam curriculum aggressus est, qui eum ad defendendam rem publicam duxit, quam ab infantia in prima institutione nutriverat eumque ordinavit ad constantem conflictum contra omnia quae ab illo bono reipublicae non sunt initium.

Fortassis quia exitus rei publicae numquam ab infantia diebus usque ad mortem eius cudebat, Vicente Blasco Ibáñez circa mundum movetur in itinere qui ei ministravit ad narrandas chronicas excitandas et testimonium de exotica natura tam disparibus locis sciebat. .

Litterae eius (quia in tam impense auctoris suis litteris loqui potest) argumenta et ingenia texunt a terra Valentiae proxima ad multa alia loca, semper cum humanismo sine linteis calidis, cum naturalismum illum esse necessarium persuasum habet. Necessarium testimonium redintegratur in fictione de mundo qui officialis Historiae semper relinquit humatum.ut radices intrahistoriae necessariae.

Top 3 libros commendatos a Vicente Blasco Ibáñez

Et equitis ascendentis ex Apocalypsis quattuor

Historiam nosse, etiam fabulam cuiusque aetatis legere. Et Vicente Blasco Ibáñez in hac nova sua subiectiva prospectu, absolute commissos, scripsit de umbris quae involvunt orbem terrarum in Magno bello immersas.

Cum historiae librum legerimus, res offerimur quae credenda sunt et, ut pulchra, multis occasionibus circumscripta obiectivis. Archiducis caedes ut actio summa offensionis contra Imperium Austriacum, Triplex Entente et Centralis Potestates.

Sed revera semper suavius ​​est ad tam eximias notas quam Desnoyers et Hartrott accedere, quivis sui lateris insaniam se immergunt, ut se invicem non obstante trunco ​​familiari communi interimant.

Certissima humanitatis nostrae facta sunt affectus et passiones ab iis qui eos vixerunt narrantur, et impressiones ab Blasco Ibáñez datae his notis ad earum rerum cognitionem perducuntur.

Apocalypsis quatuor equites

et barrack

Memoria semper habui, cum hunc librum legere coepi, seriei televisificae quae novae factae est. Eo tempore mihi dedit impressionem essendi seriem quae non proficiebat, cum multum lucis Mediterranei et multa colloquia ab indigenis regionibus, nonnullas notationes ad vitam agriculturae et parum praeterea.

Multis annis post, cum librum legi, quam longe a nobis processu temporis intellexi. Mores, qui mihi pueriles videbantur, vertigines detexi plumae, quae te ad singularem orbem tranquilli Hispaniae trahit, in obligatione detentus, miseriae deditus et inhabilis se mundo aperiendi.

Tragoedia in hac fabula apparet tamquam sensus mortis nuntiatus inter inaccessas passiones et inexsuperabiles conflictus.

barrack

Aggerum calamus et luto

Blasco Ibáñez in patriam suam Valentiam, dimidium Hispaniae in maris Levantini sapore maceratum est, in quo mores immortales, quales sunt in Canas y Barro, casus suos in lacu magico experimur.

Tonet iuvenem confectum significat fatalismo illo a parentibus abrenatis hereditatis. Ultimum decennium Dove familiae cum delicato violentiae sensu, morali decade et vindicta delineatur.

Los Palomas, familia sacrificalis saga quae filium suum ultimum Tonet ad bellum in Cuba mittere debuit, in calamitatem passionum subibit quae omnes loci incolas spargent.

cannis luto
5/5 -(6 suffragia) ;

1 comment on "De 3 optimis libris by Blasco Ibáñez"

  1. Rezension zu «Die vier Reiter der Apokalypse» (Anfang – den Rest würde ich Ihnen gerne per e-mail-Anhang zusenden – Adresse…?)
    Mitten im Ersten Weltkrieg (1914) wurde dieses Buch in Paris geschrieben – ein spanischer Beitrag zur Kriegsverherrlichung, der zB in den USA zum Bestseller und bald auch verfilmt wurde. Keine Frage: Die Absicht des Autors, den preußischen Militarismus als den eigentlichen Kriegstreiber zu geißeln, ist aus heutiger wie aus damaliger Sicht berechtigt. Nicht aber die Absicht, pauschal zum Leitbild/Zerrbild einer ganzen Nation zu machen, dass alle nur «Tritte bekommen, die sie dann nach unten weitergeben wollen». Ganz anders natürlich die Widersacher dieser «mit Fußtritten erzogenen Kriegerhorde»: Da beschwört der Vater, als Zivilist gerade noch der Marneschlacht entkommen, seinen Sohn im bedrohten Paris, als dieser sich endlich auf seine kriegerischen, tugenden besinge- riegerischen tugenden besingeschlacht entkommen. Gegner, sondern eine «Jagd auf wilde Tiere». Und auf solche solle er ruhig schießen, denn: «Jeder, den du zu Boden streckst, bedeutet eine Gefahr weniger für die Menschheit».

    responsum

Deja un comentario

Et hoc site utitur ad redigendum Akismet spamma annotatum est. Disce quomodo data sunt processionaliter Tibi interdum commentarios.