Non primum me afferam analogias inter scriptorum juvenum Irene Vallejo et Madeline Miller, duo magni connoisseri antiqui mundi, qui noverunt odores illos ab incunabulis nostrae humanitatis sicut nullus alius recuperare. Uterque eorum focus habet et varias sensus sociologicas et culturales in communi contextu historico vindicat. Tandem ambo faciunt tandem distantiam quae nos propius ad illas luces attrahenti efficit modo, quasi vere novos prospectus ac splendores praeteriti non sint.
Ex parte Madeline Miller rationes sunt plusquam mere historicae, dum Irene capax est semitas inopinatas e philologica usque ad transcendentias traducere. Quod ad Madeline attinet, eius indoles chronica ad nos pervenit eo consilio ut nos historicis figmentis, quae interdum maioribus rerum historicarum figuris onerati dotibus onerati sunt, etiam ex antiqui mundi fabulis fundatis bibant. Nam uterque eorum, aspectus feminist suorum operum novas significationes inducit ad partes feminarum in historia.
Top III commendatur Madeline Miller Novels
Circa
Mythologias classicas revisens ut novas fabulas cum heroicis et phantasticis traheret, iam est auxilium quod bene operatur. Recentes casus sicut illi Neil Gaiman cum libro Nordic fabulaeaut magis magisque in dies pervagata apud auctores historiarum commentaria confirmant gustum fabularum veterum inter divina et humana, quas veteres in longinquis diebus aurorae nostrae humanitatis componendo sese occupaverunt.
Et sane in litoribus Mediterranei magis nos sollicitamus ea quae ad antiquitatem terrae Graeciae vel Romae pertinent. Id ubi Miller Madeline Desinit nos conciliare per altam rei cognitionem et eius studuit propositum ut nobis captivum insidiarum tamquam cultor praebeat.
In utopian aurea aetate, ex qua potentissima imaginatio in prima religione emanat, occurrit Circen, quae postea venefica exstare narratur ab Homero ab illa prima turpitudine ab Hesiodo posita.
In orbe Titanum etiam punctum illud raritatis reperire possumus, devium iuvenum et foemininum quasi peregrinum mundum accessere ad aedos seu raptores primi ab ipso Homero versos.
Et a Circe, Madeline tradit fabulam partim vindicativam, semper illustrativam et magnae literariae virtutis. Quia in exilio Circe, patre suo Helio, haeres arcanarum potestatum valebat pares Ulixis ipsae Odysseae.
Una prima et potentissima imagines adversitatis in aspectu feminino, phobiarum diversarum. Sola Circe satis est et omnibus incommodis satis est ut eam sola inveniat.
Et tamen in Circe deprehendimus, quamvis omnia amore moveantur, vitaliter fortasse contra intentionem primi scriptoris sui. Qui antehac potest ponere contra mundi rectorem a numinibus et hominibus datum finem manifestare tamquam animam viventem, quae super omnia sentit, deos et homines. Novo incommodo, venefica, plus ac magis ferrum cudit et comprimit suam voluntatem.
Nova, quae omnia apud veteres cognata coniungit et eam complet cum prospectu fundamento in charactere Circes, primae veneficae.
Achillis carmen
Orbis antiqui semper in more sunt. Quia sicut infantia excogitat personalitatem hominis, incunabula culturae nostrae antiquae Graeciae vel Romae maxime constituunt principia nostra socialia, politica et ethica. Ab ianuis introrsum et ab exterioribus portis omnia discuntur ab his culturae ad quas Deus nondum venerat et sic certae certae concessae sunt inter deos, semideum, heroas aliasque personas, quae inter homines cohabitabant ut res fabulosa, quae egregie est mythologia transcendentia. ...
Splendida, exuberata, mundum lyricismo et epicis litteris refertum. Finita est imaginatio quae aeternum ab etymologico ad philosophicum in hominem influit. Quia vix aliquid sciebatur, et omnia cum fide in cogitatione ut instinctu et ratione ut instrumentum cognoscere voluerunt.
Graecia in heroum aetate. Patroclus, iuvenis et incondite princeps, ad Phtiae regnum relegatus est, ubi in umbra Pelei regis et divini filii Achillis degit.* Achilles, Graecorum optimus, quidquid Patroclus non est, fortis est; formosus, deae filius. Olim miserabilis princeps sub ala Achilles accipit, et proviso foedere solidae cedit amicitiae, ut iuvenes in iuvenes rei militaris peritos crescant, fatum autem nunquam abest ab Achille.
Cum fama de raptu Helenae Spartae diffunditur, homines Graeciae ad urbem Troiam obsidendam invitantur. Achilles fato deceptus gloriosae causa iungit causam, et Patroclus, amore et metu divulsus socio, in bellum sequitur. Parum existimabat sequentis aetatis annos omnia quae didicerant et omnia magno pretio experirentur.
Galatea, thymo
In Graecia Antiqua, Pygmalion, sculptor marmoreus ingeniosus, a dea benedictus est, quae vitae donum in suo pa- trino tribuit, pulcherrimam feminae locum vidit umquam: Galatea. Artifex aliquando suam facit uxorem, exspectat eam placere sibi et oboedire, formam humilitatis, sed habet vota sua et desiderat libertatem.
Desperata a viro suo obsessivo iubetur ut eam coerceat, sub assidua doctorum ac nutricum vigilantia desinit, sed Galatea, filia liberandi, se quoquo modo liberare statuit.
