Nesciens ubi auctoris tag iam multa de opere suo dicit. quid? Herve Le Corre Est incomperta hybrida inter Gallicum noir, multum adhuc onusta pervigilium, suspensum et etiam historicum thriller. Sic Le Corre cum confusione ludit, fortasse cum illa dedicacione artificii scribendi cum illo gustu duplicitatis. Quia nihil est melius quam scribere, quam vacationem ab aliis operibus (Le Corre est magister).
Mutatus in scriptorem post mediam noctem, vel in vacationibus, scriptura fruitur tactu infidelitatis et irreverentiae cum re ipsa et cotidianis eius impositionibus. Sine dubio verum privilegium, spatium perfectum imaginationis diffundendi sine consolatione alienationis televisificarum, suggestorum ac aliorum pluteorum...
In his litteris, crescentibus significationibus internationalibus, fabulas omnibus gustibus invenimus. Scilicet, semper obtinens contentionem, quae alloquitur psychologicam et etiam socialem, secundum argumenta. Fabulas "pati" cum delectatione illa masochistic cuiuslibet boni lectoris suspensis, sceleribus aliisque obscuritatibus nostri orbis... Auctor qui medium, suis singulis tortis et vicibus, inter. Marcus Lemaitre magis sophisticated in background et Bernardus Minier magis dramaticum in suo rhythmo, ut duos alios magnos Gallorum noir commemorarem.
Top 3 commendatur fabulas ab Hervé Le Corre
Post bellum
Ex notione antiheroes sunt qui fere semper in re vera vincunt, haec fabula nobis venit post Secundum Bellum Orbis Terrarum in Gallia, quod vicissitudines vitae adhuc in metu et umbris antiquis repetebat.
Burdegalis, lij. Urbs vulneribus plena post alterum bellum mundanum per quod silhouette commissarii Darlac perturbatio ambulat, tristis improbus qui cum regimine Nazi collaboravit. Eodem tempore, procul sed periculose prope, novum certamen incipit: iuvenes in Algeria evocantur.
Daniel scit hoc esse suum fatum. Parentes suos in castris exterminiis amisit et mechanicus discipulus est. Uno die peregrinus ad tabernam pervenit ubi motorcyclum reficere laborat. Non fortuito. praesentia eius undam violentiae per totam urbem devolvet dum alia crimina in Algeria fiunt. Bellum inexhaustum.
sub flammas
Paris gloriari potest unam ex primis urbibus sui iuris esse in exercitio inobordinationis quae vix memoratae sunt, sed ostendit notionem populi in coetus capacem rerum novarum conari usque ad illam assequendam. Per sanguinem et pugnam, immo et contra pericula anarchiae quae non semper videntur optimae optionis humanae naturae nota data.
Per plateas civitatis fossis plenae libere vagantur mala. Virgines admodum evanescunt et suspiciones in centro photographicae cuius opus aliquantum proprium est.
Una e feminae raptae est Carolina, sponsus serviens Nicolai Bellec, pugnans in parte communi. Nemo clavem habere videtur ad cellarium ubi clausum est, et cum Versaliae copiae cum sanguine et igne intrabunt, evasio nulla erit.
Res exploratur a DENUNTIATOR notabili officiorum, Commissario Antoine Roques. Istorum est genus contra tempus invenire puellam, dum inexorabilem finem Communis aggreditur.
Canes et lupi
Ambitus sunt qui clades praedicunt tantum ex levibus excursus mortuorum tranquillitatis. Opus perfecte ludit cum acre, occasu turbante. Quaeritur implicari donec illum ineluctabilem patiaris timorem contra praedestinationis infelicissimae. Exitium semper manet...
Francus e carcere liberatus, postquam sententiam tulit, conscium latrocinii prodere noluit: Fabien, fratrem maiorem. Jessica, amica Fabien, eum excipit in aedibus suis, reditum ex Hispania opperiens, quo ad negotium claudendum profectus est. Locus autem ubi Franck advenit est domus suffocans quam communicare debet cum familia Jessica et cane minante.
Inter taedas Landes de Gascogne, longe a Burdegala, aestas efficit calorem densum, humidum et insalubrem, qui infimos impetus excitans. Item turba violenta Jessicam et familiam eius vexat. Cum verae causae absentiae fraternae in lucem venerint, Franck semel et pro omnibus, ut canis docilis, vultum suum relinquet et lupus immitis fiet.
In Canibus et Lupis celeritas thriller miscet obscuro sono criminis novi ac singularis psychicae profunditatis. Hervé Le Corre se indicat scriptorem extrema coniungendi capacem: lyricismus terrae campi fera crudelissima cum violentia humana.
Alios libros commendatos ab Hervé Le Corre…
descensus noctis
Facilis descendus averno... sicut lingua latina praedicat. Omne iter ad interiora noctis est descensus ad infernum. Animae levissimae nigrae in urbibus peccati tinguntur quae te invitant ad latus ferae ambulantes. Vetus sinistrum librat inter apparentias et veras duras…
Aliquam inspector Petrus Vilar est homo qui omnia ab eo ablata habuit. Filius eius decem annos natus Pablo scholam sine vestigio relinquens disparuit. Narratio Petri coniungit cum Victore puero, qui cadaver matris deformatum a schola redeuntem detegit. Dum puer grapheocraticam machinam fovet cum matris cinere ut suo unico comitatu intrat, Vilam mulieris mortem inquirit et eius nexus cum anulo meretricio. Sed cum investigationem effingitur, praeteritum cum vindicta redit: telephonum sinistrum incipit accipere ab homine qui se profitetur scire quid Pablo factum sit.
Burdigalae, Hervé Le Corre in macabre ac suffocante, notas nigerrimas, mobiles et immites novas, quae genus transcendit et nos in inferna infantum violentia, prostitutio et aperta vulnera mittit.
